For All The Wrong Reasons (COMPLETED)

Epilogue

#FATWREpilogue

It was something I never dreamed of. Having a girl by my side for all the times dahil alam ko naman sa sarili ko na kaya kong tumayo sa sarili kong paa, hindi ko kailangan ng ibang babae maliban sa nanay ko dahil magiging sakit lang sila sa ulo at demanding sila.

But she came. She changed my mind. She changed me.

What I felt for Alexia was different. I was sixteen, I was pretty young and pretty reckless but that didn't stop me from truly loving her. Kakaiba 'yung naramdaman ko sa kanya.

My love for her - I wouldn't trade it with anything in this world. Kapag akin si Alexia parang sa akin na rin ang mundo.

Kapag kasama ko siya, there's this feeling na palagi ko ng hinahanap at palaging gusto ko ng nararamdaman. Ito 'yung pakiramdam na para bang sobrang gaan ng buhay ko at totoong masaya ako dahil nandiyaan siya sa tabi ko.

Dahil nananatili si Alexia sa piling ko.

Noong una kong makita si Alexia ay sa cellphone ng stepsister ko na si Christine. I was sitting beside her that time at 'di naman sinasadyang mapasulyap ako sa cellphone niya.

And there I saw her. Alexia Marie De Rama. Napangiti na lamang ako nang mga oras na 'yon, what a beautiful name.

"Sino 'yan? Alexia? Kaibigan mo?" tanong ko noon kay Christine at pasimpleng tinitignan ang cellphone niya.

Kumunot ang kanyang noo. "Siya 'yung babaeng nagugustuhan ni Earl."

"Nagkakagusto sa iba 'yung boyfriend mo?" taka at gulat kong tanong sa kanya.

"He likes her."

Nabigla ako sa sinabing 'yon ni Christine. 'Yung boyfriend niya ay nagkakagusto pa sa iba? What the hell. And bakit kay Alexia pa?

Nahihiya pa man din akong aminin sa sarili ko noon pero alam ko na ang totoo. Nagkaroon ako ng crush kay Alexia, although I know na higher level ako kaysa sa kanya. Ang sabi ay first year high school siya noon habang ako naman ay nasa second year na.

It was weird for me dahil hindi ko naman inasahan ang sarili ko na magkakagusto sa mas bata sa'kin. Yes, it was weird but it didn't felt wrong for me.

I stalked her on facebook but I never had the guts to add or send her a friend request. Mas okay na lamang sa'kin yung ini-stalk ko siya.

Not until nakatabi ko siya sa jeep noong fourth year high school ako samantalang siya ay nasa third year na. It was a win-win situation for me.

Dahil sa pagkaipit ko sa palda ni Xia, except for the fact na siya'y nakatabi ko - she even talked to me! 'Yun nga lang nage-excuse me lang. But kahit na, at least kinausap niya pa rin ako.

Buong araw non ay halos mapuknat na ang labi ko dahil sa sobrang saya at doon pa lamang sa nangyari sa jeep ay buung-buo na ang araw ko! Kapag nakikita ko siyang dadaan sa canteen o sa hallway at saktong naandoon ako ay susundan ko siya ng tingin. Pasimpleng sulyap at isang pasimpleng ngiti ang itinatago ko.

Baka kasi mahalata ng mga kasama ko. Lalo na 'yung mga kasama ko sa basketball team.

Baka kapag nakita nila si Xia ay magustuhan din nila.

I don't want that.

"Vaughn..." tawag sa'kin ni Christine. Napabuntong hininga na lamang ako, wala talagang galang ang babaeng 'to.

"Ano?" seryoso kong tanong sa kanya.

"Tulungan mo 'ko."

I feigned shock and stared at her, "Ikaw? Nanghihingi ng tulong? I thought kaya mo lahat?"  sarkastiko kong pagtatanong sa kanya.