Revenge (Voltooid)

Hoofdstuk 20

Davids POV
De blondine steekt haar hand uit en stelt zich voor als Kate, ze ziet er nog best nuchter uit. Als ik haar hand niet schud, maar alleen een neppe glimlach geef, trekt ze haar hand beschaamd weer terug. Zoey giechelt iets in Kates oor en ze lachen allebei. Zoey drukt haar een fles drank en twee bekertjes in haar hand. Kate komt dichterbij, pakt mijn hand en trekt me mee. Wat is deze dan weer van plan?

Ik trek mijn hand terug, maar loop haar nog wel achterna. Ik ben verdomme geen hond die ze moet leiden. Als ze de trap oploopt, trek ik haar terug.

"Ik ga niet met je neuken." Zeg ik maar even grof. "Tuurlijk niet, David." Lacht ze en loopt weer door.

Ze gooit een deur open, zodra ze twee mensen bezig ziet, trekt ze de deur weer dicht en loopt naar een andere. Waarom zoekt ze een kamer?

"Je kent Isabella toch?" Vraagt ze zonder me aan te kijken, ze gaat gewoon door met haar deurknoppen trekken tot er één niet op slot is.

"Ik ken Bella, ja." Verbeter ik haar. Ze kijkt achterom en lacht, misschien is ze toch high? Ze gooit nog een deur open, als ze haar hoofd om de hoek heeft gestoken om te kijken of er anderen zijn, wat niet het geval is, trekt ze mij naar binnen.

"Zoals Zoey al zei was ik haar vriendin." Gaat ze verder. Ik kijk haar ongeïnteresseerd aan en leun tegen de muur aan.

"Je weet dat ze geen ouders meer heeft?"

Nu wel.

"Niet?" Klinkt ze geschokt. "Dat is meestal het eerste waar ze over begint." Lacht ze en schenkt drank in de bekertjes.

Eerlijk gezegd geloof ik niks van wat ze me nu vertelt. Waarom zou ik haar geloven?

"Auto-ongeluk. Tragisch." Zegt ze en neemt een slok van haar drankje, ik daarentegen wees het bekertje af.

"Maar weet je wat nog erger is?" Gaat ze verder. Nog altijd kijk ik haar ongeïnteresseerd aan. "Het was Bella's schuld."

Ik kom van de muur en sta op beide benen, nu wordt het interessant. "Hoezo?" Vraag ik proberend niet al te nieuwsgierig over te komen.

"Ze had geld van ze gestolen, veel. Ze waren er achtergekomen," Ze neemt weer een slok. "en toen moest ze van ze af. Erg hè?"

"Ja.." Weer doe ik alsof ik haar geloof, ik vindt het verhaal nogal vaag.

"Ze werd boos op mij, bedroog me-"

"Met wat?" Onderbreek ik haar.

"Ik was de enige die het wist, als ik het zou vertellen, zou ik naast haar ouders komen te liggen. Toen ben ik gevlucht." Antwoordt ze me.

"Bella is ook hier." Help ik haar herinneren.

"Ja, maar ze doet me niks." Grijnst ze. Ik blijf haar aankijken voor uitleg, maar die krijg ik niet.

"Vertel, je gaat met haar?" Ze gaat op het bed zitten. Het bed waar ik het zo vaak in heb gedaan met meisjes die ik niet ken, maar er wel leuk uit zagen. Dat was trouwens ook in de tijd dat ik all the time high en dronken was.

"Ik zou het niet doen hoor." Haalt ze me uit gedachten. Ik richt mijn ogen weer op haar voor nog een keer uitleg.

"Je kent die Mason toch?" En ik knik. Die ene jongen die haar hier bracht. God zijn dank deed hij dat.

"Dat was mijn vriend, maar hij ging vreemd met haar. En het kon haar niks schelen. De hoer." De laatste twee woorden mompelt ze in haar beker, maar ik kan ze goed genoeg horen.

"Ze is geen hoer." Verdedig ik Bella.

"Oh, jawel. Hoe vaak ze het heeft gedaan met Mees." Lacht ze haar schaamte weg. Wie is Mees dan weer?

"Mason, Mees. Snap je?" Beantwoord ze mijn gedachten. Oh. Gadver. Maakt het niet beter.

"Als je maar weet waar je aan begint." Lacht ze weer. Als dit waar is, weet ik niet of ik haar nog wel aan kan kijken. Ze heeft ervoor gezorgd dat haar ouders verongelukt werden? Dat is toch waanzin.

"Vraag het maar aan d'r als je me niet gelooft." En ze vult haar bekertje weer.

Ik zit met mijn hoofd alleen maar bij Bella. Ze lijkt me helemaal geen iemand om haar eigen ouders te vermoorden. Hoezo zou het dan allemaal te veel worden hier?

"Zoey zei dat je goed bent in bed?" Grijnst ze en staat op. Nee, gaat niet gebeuren. Tuurlijk heeft Zoey dat gezegd, ik ben ook een keer met haar geweest hoor. Gelijk denkt ze dat ik altijd klaar voor haar ben. Dat was ik, nu niet meer. Nu is er maar één iemand. Of was. Ik wil eerst weten of het waar is.

"Zou kunnen." Antwoord ik nonchalant haar nieuwsgierigheid.

"Kunnen we maar op één manier achterkomen." Ze loopt naar me toe, maar voordat er ook maar iets kan gebeuren, loop ik de kamer uit.

Ik loop de trap af opzoek naar Liv. Onderweg biedt iemand me een joint aan en met moeite sta ik het af.

Ik wil haar vinden. Nu. Niet Liv, maar Bella.

Ik kijk door de hele kamer, maar zie Liv nergens. Ze is toch niet met één of andere knul in bed beland..

Iemand pakt van achter mijn hand vast en ik kijk verschrikt om, Bella?

Nee, tuurlijk niet. Die Kate weer. Ze is net een vrouwelijke Daniel. Ik trek mijn hand weer terug en loop door naar de keuken, waar ik eindelijk Liv zie giechelen met een jongen.

Sorry Liv, maar ik heb je nodig. Ik trek haar mee de tuin in, ondertussen probeert ze zich los te krijgen, maar mijn greep is te strak voor haar.

"Dave, ik was net zo lekker bezig." Jammert ze, volgens mij heeft ze wat op.

"Ik wil Bella nu zien." Zeg ik terwijl ik om me heen kijk of niemand het hoort. "Ik weet ook niet waar ze is." Zegt ze en wilt weer naar binnenlopen, maar ik hou haar tegen.

"Liv, ik meen het." Ik kijk haar zo serieus mogelijk aan. Eindelijk lijkt ze door te hebben dat ik het echt meen en blijft staan.

"Waar wou je haar zoeken dan?" Zucht ze nog een beetje teleurgesteld, omdat ik haar bij die jongen heb weggehaald. Ik haal mijn schouders op en denk terug aan wat Kate me heeft vertelt. Mason.

"Mason." Stel ik voor.

"Zeker?" Twijfelt Liv. Ik trek haar weer mee naar binnen, we lopen zo snel mogelijk door de keuken naar de deur.

"Waar leeft die kerel?" Vraag ik als we buiten staan, al weet Liv het waarschijnlijk ook niet.

"Hoe moet ik dat weten." Lacht ze. In een keer sta ik stil en Liv lijkt ervan te schrikken. "Wat doe je nou weer?" Vraagt ze terwijl ze naast me komt staan.

"Kate." Zeg ik en loop weer naar binnen. "Wie is dat dan weer? Oh nee. Dave. Nee." Begint ze.

Ik draai me om om haar aan te kijken. "Je gaat me niet zeggen dat je heer nog in haar zit." Zegt ze teleurgesteld. Jep, die is high.

Ik rol mijn ogen en loop naar binnen met Liv achter me aan. Na een tijdje zie ik eindelijk de blondine weer en ik trek haar naar een rustiger plekje.

"Toch wel?" Grijnst ze en probeert haar lippen op de mijne te drukken, gelukkig ontwijk ik ze.

"Waar woont die Mason?" Vraag ik haar straight to the point. "Niet hier," Lacht ze. "maar hij is hier." En probeert weer haar lippen op de mijne te drukken.

Hij is hier. Hoe makkelijk kan het zijn.