Revenge (Voltooid)

Hoofdstuk 25

Ik lees de brief die ik gister heb geschreven nog een keer door en maak er een propje van. Ik kan haar dit niet laten lezen, ik moet het haar persoonlijk vertellen. Ik gooi het propje in de prullenbak in de keuken, als ik me dan toch bedenk kan ik het er weer uithalen, omdat we er nooit rotzooi in gooien. Ik haal een hand door mijn haar en loop de kamer uit om naar school te gaan.

Ik ga direct door naar school in plaats van eerst naar Liv, ik hoop dat ze dat snapt. En zo niet, dan leg ik het haar zo uit, ik heb toch les met haar.

Als ik voor mijn kluisje sta, hoor ik Bella's gelach een paar meter achter me, het klinkt als iets hemels. Ik kijk om om te kijken wat er zo grappig is. Ze staat voor haar eigen kluisje aan de andere kant van de hal met Daniel naast haar, ziet eruit als iets hels. Doet ze dit expres of heeft ze me nog niet gezien?

Ik gooi mijn kluisje iets harder dicht dan ik wilde. "Nou, nou, nou." Klinkt Kates stem naast me, ik kijk haar aan en ze trekt haar shirtje wat naar beneden zodat ze een beetje inkijk heeft. Oh god. Ik dwing mezelf er niet naar te kijken, dus ik kijk weer voor me waardoor ik in Bella's ogen kijk. Haar lach is inmiddels verdwenen en ik weet wat ze denkt, maar ik heb totáál geen interesse in Kate. Bella is alles wat ik wil. Ongeacht wat Kate ook zegt, Bella lijkt me niet zoals ze haar beschrijft.

Als Daniel de richting in kijkt waar Bella naar kijkt, mij dus, slaat hij een arm om haar middel. Zoveel dingen gaan nu door mijn hoofd. Hij moet verdomme van haar afblijven, waarom laat ze het elke keer toe?

Hij trekt haar mee om weg te lopen, ze haalt haar ogen van de mijne en werpt een blik naar grijnzende Kate. Ze duwt zijn hand eindelijk weg en het wekt een glimlach bij me op, dat is de Bella die ik ken. De Bella die hem afwijst. De Bella die ik wil zien.

"Hoe ver zijn jullie gegaan?" Klinkt Kates irritante stem. Bella en Daniel verdwijnen om de hoek en pas dan kijk ik Kate aan. "Waarschijnlijk niet veel aangezien ze nog maagd is." Lacht ze en wilt weglopen. Ik pak snel haar bij haar arm en trek haar terug.

"Je zei dat ze het met Mason deed."

Ze lacht nep en maakt zich los van mijn greep om vervolgens weg te lopen. Welke van de twee is waar? Ik hoop zo, zo, zo erg dat ze nog maagd is. Dat de eer misschien wel aan mij is.

Ik loop naar mijn lokaal en kom helaas daar Kate weer tegen. Het ziet er hilarisch uit dat ik haar tegen kom nu ik haar doorheb, ze durft me nauwelijks nog aan te kijken. Ik zie Liv al zitten en ik loop er snel heen voordat iemand anders op de plek naast haar gaat zitten.

We begroeten elkaar en ik kijk rond waar Kate gaat zitten, het maakt me niet uit zolang het maar niet naast mij is.

De les gaat snel voorbij en samen met Liv loop ik naar het volgende lokaal. Liv moet nog even naar de wc, dus ik blijf op de gang wachten tot ze klaar is. Ondertussen komt Kate bij me staan, wat heeft ze nou weer?

"Oké, ik heb gelogen over Mason en haar." Geeft ze toe. Ik kijk haar aan zonder iets te zeggen. "Iedereen liegt wel eens toch?" Lacht ze ongemakkelijk en schuift al haar haar naar haar linkerschouder. "Ik weet zeker dat mensen wel eens ergeren dingen doen dan liegen." Voegt ze er nog aantoe.

Eindelijk komt Liv terug en kunnen we door. Ik zie Bella om de hoek staan en naar ons kijken, waarschijnlijk heeft ze het weer gezien dat ik met Kate praatte.

Ze draait zich om en wilt weglopen, maar omdat ik achter haar aan ren, haal ik haar in. Ze kijkt me aan zonder iets te zeggen. "Kate heeft gezegd dat ze heeft gelogen." Vertel ik.

"Over wat?" Vraagt ze zonder haar ogen op mij te richten.

"Dat je het met Mason hebt gedaan." Ze kijkt me aan in mijn ogen en bijt op haar lip, ze is zo mooi. "Sorry." Voeg ik eraantoe.

"Het ergste is dat het over mij gelogen is en over jou niet." Zijn haar woorden en ze loopt weer van me weg. Fuck.

**

We zijn nu drie dagen verder en nog altijd heb ik niks aan Bella vertelt, we hebben geen één woord verwisseld. Ik heb haar alleen maar gezien met Liv of Daniel en het bevalt me voor geen meter. Ik heb nog nooit zo'n lange week meegemaakt. Ik wil gewoon een leuke tijd hebben met Bella, waarom is dat mij niet gegund? Waarom heeft ze die leuke tijd wel met Daniel?

Voor het eerst deze week ga ik mee met Liv naar haar kamer. Aan de ene kant hoop ik dat Bella er is, dat zou betekenen dat ze niet met Daniel is. Maar aan de andere kant hoop ik dat ze er niet is, elke keer als ik haar zie raak ik mezelf kwijt. Ik heb dan helemaal geen controle meer over mezelf, of ik nou met haar praat of niet. Stel je nou voor dat ze er is, wat moet ik dan doen? Kan ik dan niet gewoon wegrennen?

Liv draait de sleutel om en steekt haar hoofd door de deuropening. Ze duwt de deur open en laat me binnen. Ze is er niet. Fuck. Waar is ze? Met Daniel? Ik maak hem kapot als dat het geval is.

"Is ze met Daniel, denk je?" Vraag ik onzeker.

"Zou best kunnen." Geeft ze voorzichtig toe. Fuucck.

"Maar het is vrijdag en wij gaan lekker feesten." Vrolijkt ze me op. Vanavond wordt een avond dat ik alles wil vergeten. Alles.

Na een half uurtje ga ik naar mijn eigen kamer om me klaar te maken voor vanavond. Ik steek mijn sleutels in het slot en duw de deur open. Ik kijk op en zie Bella met haar rug naar me toe staan.

Bella's POV
Na drie dagen heb ik eindelijk de moed gekregen om langs te gaan bij David. Na school ga ik gelijk door naar zijn kamer, hij zal er vast wel zijn aangezien hij de hele week niet bij mijn kamer is geweest.

Ik neem voor de laatste keer diep adem en klop op de deur van zijn kamer. Al snel gaat de deur los en verschijnt Matt in de deuropening.

"Hey." Lacht hij.

"David is er niet." Zegt hij onzeker nadat ik hem terug begroette. "Kan ik wachten?" Vraag ik wanhopig.

"Ja tuurlijk, maar ik ga wel naar Charlotte."

"Maakt niet uit." Glimlach ik en loop de kamer binnen zodra hij het toelaat. "Als je wat wilt drinken, mag het." Zegt hij lief en verdwijnt de deur uit.