Mirror (Completed)

Kabanata 11

Falling hard

"You should stay with that line. Pero huwag kang makampante! But Im happy that you've reach that." Bakas ang tigas sa boses niya ngunit hindi nakatakas sa pandinig ko ang mumunting tuwa doon. 

This is the start! Ngiting ngiti ako dahil sa sinabi ni Daddy. This is the first time na marinig ko natuwa siya sa akin at hindi ako titigil hanggang sa hindi ko siya naririnig na sinasabi sa akin ang salitang gusto kong marinig. 

"What do you want? I should give you a congratulation gift!" wika ni Mommy sa kabilang linya. 

Pinaliit ko ang mata ko at nag isip. "Siguro sa susunod na lang po muna. Iipunin ko muna Mommy."

"Okay.. Take care there. I need to hang up this call na. Ang Daddy mo ay umalis na. It's 7 in the morning here.. And there—" pinutol ko siya at ako na ang nagbigay ng oras sakanya. 

"3 in the afternoon.." wika ko. I heard the car wheels outside kaya mabilis akong tumayo mula sa pagkakahiga sa kama at tinungo ang maliit kong bintana para dungawin kung sino at saan iyon. 

Mula sa kotse niyang Juke ay lumabas si Tyron. Wearing a black fitted short up to his knee paired with a buttons up polo light blue shirt and a white shoes.

After what happened, He is still here to teach me. To help me with my studies.. 

"Bye Vannalein. Mag iingat ka diyan." narinig kong boses ni Mommy mula sa kabilag linya.

"Okay po. Bye."

Binato ko ang phone ko sa kama at mabilis na bumaba para salubungin at pigilan si Tyron. The idea of him helping me with my acads is good but the idea of being with him in the process will give me nothing but a headache and a heartache.

Naabutan ko siyang kausap ni Grandma sa may pintuan. Nang tuluyan akong makababa ay mabilis na nalipat ang paningin niya sa akin. His eyes twinkle and shaped into a heart shape. I furrowed my brows.

"What are you doing here?" nagpaalam si Grandma pagkasali ko sa usapin nila. Hindi naalis ang mata ni Tyron sa akin. Nang tuluyan ng maka akyat si Grandma ay bumuka ang bibig ni Tyron.

"Killing my confusion. I miss you!" aniya habang may ngiti sa labi. His smile is annihilating me from my plan to shoo him away. Damn! This is not good!

"And Im going to teach you.." dugtong niya ng mapuna siguro na nakatingin lang ako sakanya. 

I know I need him. But what should I do? I really need him! I learn a lot from him. But not now!

Humawak ako sa sikmura ko at sinimulan na umakto. "Im sick right now.. I have LBM! I'll skip your lesson." umaarteng wika ko. Tumaas ang kilay niya. His lips twitched with a hiding smile.

Inakay niya ako papasok sa loob ng bahay namin. Akala ko ay ihahatid niya lamang ako ngunit nagkamali pala ako.

"What were you waiting? You should go home now! I won't take your lessons today." wika ko pa habang nakahawak pa din sa sikmura. 

Pinasingkit niya ang mga mata niya at mataman akong tinignan. "It won't work for me." aniya. "What? What are you talking about?" mas ginalingan ko pa ang pag arte ko at naglakad lakad palayo sakanya at papunta sa banyo. 

He grin and pull me on his chest. He lower his head to my ears. I can feel his hot breath. My heart beats abnormally. Ang bawat sistema sa katawan ko ay nagkakagulo dahil sakanya. "You're not really sick." bulong niya.

I was unable to move, speak and even to think. I swallow hard. I don't know what's happening or maybe I know but I just can't still accept it..

How would I accept this? Everything is so fast! How could I feel this way after he just confess?

Confess? Confess of what? He never said that he love me or like me. He is just confused!

But then again, why am I wasting my time to think this kind of things? We can't be together. We shouldn't have any special feelings with each other. 

Naramdaman ko ang labi niya sa gilid ng leeg ko. Pakiramdam ko huminto ang pagtibok ng puso ko.

Bago pa ako makapag react sa ginawa niya ay inilayo na niya ako sakanya. Naglakad siya ng pabalik balik sa harapan ko na parang napaka laki ng problema niya. 

Nagbugha siya ng hininga at nahinto sa harap ko upang tignan ako. "You're driving me crazy!" matigas na bulong niya bago naglakad lakad muli sa harapan ko. 

"Where's your books?" huminto siya sa paglalakad at naupo sa sofa. Itinuro ko ang mesa sa gilid niya kung saan nakapatong ang libro na binili niya para pag aralan ko. 

"Come here..." binuksan niya ang libro sa gitna bago tinapik ang space sa tabi niya. 

Lumapit ako doon at naupo. "Where are we?" tanong niya sa akin habang nilipat pa ng nilipatang pahina ng libro. Tinulungan ko siyang maghanap.

"Your prom is coming a week from now..." bukas niya ng usapin. "Your coming?" dugtong pa niya. 

"I don't have a choice." naisagot ko sakanya. Tumango tango siya. "Okay. Don't dance with any men. I know guys in school were attracted in you..." matigas na bilin niya ng tignan ko siya ay nagagalit ang panga niya. Ang noo niya ay naka kunot ng sobra. He looks like he's ready to punch someone.

"If I don't dance there then what will I do?" Hindi ko alam kung bakit tinatanong ko ito sakanya. Ano ngayon sakanya kung isayaw ako ng mga lalaki?

"Just wait.." hinarap niya ako at nawala na ang galit sa mukha niya. Ang noo niya ay naka flat na, ang labi niya ay bahagya ng naka angat.

"Wait for what?" naguguluhan na tanong ko.

"No more questions." pagsasarado niya sa usapin at nasimula ng magturo sa akin ng nakalagay sa libro.

I open the topic about my Mommy and Daddy said when they learn to know about my score. I feel so comfortable telling my this and that in life.

Weeks past. Weeks of the battle. Battle between myself. Nilalaban ko ang sarili kong mahulog sa lalaking hindi pwede. Pero lalong lumalala ang nararamdaman ko. Habang nilalabanan ko lalong tumitindi.

"Mia!" napalapit ako kay Grandma ng tawagin niya ako. Nasa loob kami ng bahay ng kapit bahay niya. May mga anak pala ito na nag asawa na ngunit nasa kanya pa din ang mga gown na ginamit ng mga ito ng mag prom.

Grandma wants to buy a new gown but I don't have time. Naging busy ako sa pag aaral at pag iwas sa nararamdaman ko kay Tyron at isa pa, isang beses ko lang gagamitin ang gown at saglit lang din. 

"Choose one." wika ng matandang kapit bahay ni Grandma. The four gowns infront of me were all beautiful. The colors are white, yellow, emerald green and maroon.

Sa umpisa pa lang na itinapat ko ang mata ko ay iyong kulay maroon ang nakahatak sa atensyon ko. "Do you like this?" wika ng matanda. Ngumiti ako ng malapad at tumango tango. "I will give this to you." aniya at inabot ang gown.

Nahihiya akong tanggihan iyon kaya tinanggap ko na. Isa pa ay na akit talaga ng gown na ito ang puso ko.  Kinausap siya ni Grandma. Nahihiya din dahil ibinigay na lang pero ang sabi ng matanda ay ayos lang dahil wala ng susuot noon.

Nagpasalamat ako sakanya ng nagpasalamat bago nagpaalam na uuwi na dahil kailangan ko pang sagutan ang iniwan sa akin na sagutin ni Tyron. 

Tomorrow is the prom. Nakakatamad dahil wala naman akong kilala doon pero kailangan kong umattend. Pwede kayang umuwi pagkatapos ng program?

Bahala na nga bukas... Sinulyapan kong muli ang gown. Napakaganda talaga! Sana ay makasayaw ako...