Mirror (Completed)

Kabanata 17

Boyfriend

Pinaikot niya ang dalawang braso niya sa bewang ko habang ako ay tulala pa din sa sinabi niya.

I am weighing my feelings if Im sad or happy. He resigned for me! Should I be happy? He wants to be my boyfriend! What is the reason to be sad?

Bumitiw siya sa akin at mula sa balikat ko ay nilandas ng kamay niya ang braso ko pabababa hanggang sa mahawakan nito ang palad ko. 

Tinignan niya ang mukha ko nakaagad niyang ikinasimangot. "What's with your face?" nakanguso niyang tanong. 

Ang cute niya sa expresyon na iyon, na kamuntik ko ng makalimutan ang sinabi niya. 

"Will you be mine?" he asked out of nowhere. Napabalik ako sa aking sarili. Itinapon ang katanungan sa utak at pangamba sa puso.

He look at me straight in my eyes that made me lost in somewhere. "Vannalein.. Say yes." malambing na wika niya. 

"Y-yes..." nadala ako sa lambing ng boses niya. What the heck!? Did I say yes without thinking it?

Ngumiti siya ng malapad, tila nababaliw bago ako hinatak papunta sa sasakyan niya.  Nagmaneho siya papunta sa kung saan. 

Ibinaba niya ang clutch at lumipat ang palad niya sa palad ko. pinagsiklop niya iyon at dinala sa hita niya. 

Nang nilingon ko siya ay nilalaro niya ang labi niya gamit ang isang kamay na nakatungkod sa bintana. Sa labi niya ay kitang kita mo ang ngiti doon na kanina pa hindi naalis.

Kung ganito siya kasaya bakit hindi na lang din ako maging masaya? Maybe the love that we are sharing is really fierce enough to conquer all the hindrance in our way.

Naramdaman ko ang pag pisil niya sa palad ko kaya napangiti na lang din ako at nilasap ang pangyayaring ito sa buhay ko. 

Hinatid niya ako sa bahay. Nauna siyang bumaba at pinagbuksan ako ng pintuan. Nilahad niya ang palad niya sa akin. Tinignan ko lang iyon kaya inabot niya ang palad ko bago kami sabay na pumasok sa loob.

Hawak hawak niya ang kamay ko samantalang ako ay hindi magkanda maliw sa kaba ng dibdib ko. Para akong bomba na naka set ang oras depende sa lapit niya sa akin.

Pinihit ko ang pinto at pumasok kami sa loob. Si Grandma ay biglang lumabas mula sa kusina.

"Mia!?" sigaw niya. Narinig ko ang lakad ng pambahay na tsinelas papunta sa sala. Nang makita kami ni Tyron na magkahawak ang kamay ay natigilan siya. 

"Grandma..." tawag ko sakanya. Hindi siya umimik. Nakagat ko ang labi ko dahil doon. "Mia are you sure about this?" her worried voice hit my heart. But I am sure about this. Kung kanina ay hindi ngayon ay sigurado ako. Masaya ako kay Tyron. Mahal niya ako at ganoon din ako sakanya.

I nodded. "But he's your professor!" may diin na sigaw niya. Tiningala ko si Tyron. Humigpit ang hawak ko sa kamay niya. "I resigned for being a professor." nakitaan ko ng panandalian na gulat si Grandma. Bumuga siya ng hininga. 

"Did you two ate already?" she asked then stand up. I never heard a dislike or like on her voice.

"Not yet, Grandma!" magiliw na sagot ko. Naglakad siya pakusina kaya sumunod ako doon habang hatak hatak si Tyron.

Naupo kami sa silya sa harap ng mesa. Pinaghanda kami ni Grandma ng pagkain at lumabas muna ng kusina. Kakatapos lang daw niyang kumain at manonood muna sa television.

Hawak hawak ni Tyron ang kamay ko at hindi na ito binitiwan simula pa kanina. Sa lamig ng panahon sa Swindon ay ramdam ko ang pamamawis ng palad ko.