Forget||Niall Horan||

Forget ( a 1D fanfic)

Cat POV

Ik voelde een klap in mijn gezicht komen. Ik werd met volle kracht tegen mijn kluisje aangeduwd. "Zeg bitch.. Gaat het goed met je vader?" vraagt Harry terwijl Liam en Louis me vast houden. Zayn is de gene die me net een klap gaf. Ik kan wel janken!

Zoals je misschien nu wel door hebt wordt ik gepest, Mijn vader is 2 weken overleden, mijn moeder zegt dat ik nutteloos ben en ik heb geen vrienden. Samenvatting: Mijn leven is een grote ramp!

Ik kijk woedend naar Harry: "Hoe durf je dat te zeggen!" schreeuw ik. "Ga je bijdehand doen?" zegt Zayn terwijl ie me nog een klap in mijn gezicht geeft.

Zoals je misschien zou denken. Ik heb vaak zat op de brug gestaan om mezelf met volle snelheid er af te smijten, maar iets binnen in hield me toch steeds elke keer weer tegen.

Ik word uit mijn gedachten getrokken als Louis aan de blonde haren trekt die onder mijn beanie vandaan komen.

"Auw!" schreeuw ik. Harry gebaart naar Louis en Liam dat ze me los mogen laten. Voordat ze naar achteren zijn gestapt ren ik weg. Gelijk komt Zayn me achteraan. Maar hij maakt niet echt een kans. Ik doe aan freerunning dus ik spring met gemak over alle obstakels heen. Ik ben net van het schoolplein af als ik hard naar achter wordt getrokken. Ik kijk recht in de ogen van Liam.

Wat?! Huh!? Hij trekt me aan mijn haar naar de andere toe. Hij laat me los en ik bedenk me geen moment. Ik ren weer weg. Dit keer is het Louis die me achter na komt. Hij houdt me niet bij en geeft eindelijk op. Ik kom bij mijn straat aan als ik zie dat mijn moeder niet thuis is. Fijn.. Even alleen.

Ik loop voorzichtig naar mijn huis en denk aan de laatste keer dat ik alleen thuis was:

~~FLASHBACK~~

De bank voelt zacht aan. Ik pak mijn gitaar die naast me staat en begin een liedje van demi lovato te spelen: Warrior. Als ik gitaar speel vergeet ik alles om me heen. Maar dan ook alles.

Als ik klaar ben met spelen staat Zayn in de woonkamer: ''Wat?! Hoe kom jij hier binnen?'' terwijl ik dat zeg loop ik voorzichtig naar de achterdeur. ''Gewoon wat aan het slot rommelen en Tada!'' antwoordt Zayn met een grote grijns op die lelijke kop van hem. Ik loop stap voor stap naar de achter deur. Voorzichtig open ik hem terwijl Zayn speels naar me kijkt. Ik kijk hem met woeden in mijn ogen aan. Ik heb de deur open en sprint naar buiten. Zayn glimlacht en rent achter me aan. Met een behendige sprong sta ik op een stoel, van die stoel op de schutting en daardoor weer op de schuur.

Zayn kijkt me raar aan. Als ik heel voorzichtig om me heen kijk zie ik Harry, Louis en Liam in mijn poortje staan. Shit! Ik ren met heel goed evenwicht over de schuttingen. De jongens kijken me verward aan maar als ik om kijk klimt Zayn behendig ook op de schutting. Ik begin steeds harder te rennen en het einde van de straat is inzicht. Harry staat aan het uiteinde en nu kan ik geen kant meer op. Louis komt uit het niks en geeft me een stomp in mijn maag. alles wordt zwart.

~~Einde FLASHBACK~~ 

Ik steek het sleuteltje in de deur en loop naar binnen. Ik smijt mijn tas in de hoek gevolgd door mijn jas. Ik storm de trap op en kijk via mijn raam naar de straat. Geen Louis, Liam, Harry of Zayn te bekennen. Ik zucht: ''Waarom ik pap?! WAAROM IK IN GUSH NAAM?!'' schreeuw ik. Ik verwacht natuurlijk geen antwoord maar ja. Kan het proberen toch?!

Ik stel me even voor: Ik ben Cat Smiths, ik woon in Holmes Chapel. Mijn vader is dood, mijn moeder vindt me nutteloos, ik snij mezelf, hou van gitaar spelen, ben mager en heb een zwarte bril, degene die je wel is ziet bij Avril Lavinge. Maar ja, dat ben ik niet!