Forget||Niall Horan||

Chapter O6

Cat POV

Ik open mijn ogen, maar doe ze ook weer dicht, het ziekenhuis licht is me net even iets te fel. "Cat!" roept er iemand. Ik open mijn ogen heel langzaam, zodat ze kunnen wennen aan het licht. Als ik ze echt helemaal open heb, zie ik mijn blonde Ierse man me aan kijken. Hij pakt mijn hand en een snik verlaat zijn mond. Ik wrijf over zijn hand:

"Niall, ik ben er nog.." Zeg ik zuchtend

"Ik dacht dat ik je kwijt was, sorry." zegt hij snikkend.

Ik knik en kijk de andere kant op. Daar zitten mijn 2 kinderen met hun rug naar me toe met de poppen te spelen.

"Hope? Dyl?" vraag ik. Hun hoofdjes draaien en hun lichaampjes doen mee. Ze kijken me met grote ogen aan.

"Mommy!" schreeuwen ze tegelijk. Ze laten alles uit hun handen vallen, en rennen naar het bed. Niall tilt ze op het bed en Dylan en Hope knuffelen me stevig. Ik snuif hun geur op en kijk naar ze.

"Waar was je mama? Je was weg, je hebt onze verjaardag gemist.." Zegt Hope met een pruil lipje. Nu gaat er een steek door mijn lichaam heen, ik heb ze pijn gedaan:

"Mama heeft papa's leven gered, en toen moest ze heel lang uitrusten." zegt Niall en pakt mijn hand weer.

Ik knik en Hope mompelt een zachte sorry. Ze knuffelt me stevig en dan rennen er 2 dokters binnen. "Wij moeten een paar onderzoekjes doen, als die positief zijn, dan mag u morgen het ziekenhuis verlaten." Niall knikt en geeft me nog een kus op mijn wang, pakt de kinderen op en loopt de kamer uit.

Niall POV

Als ik buiten op een bankje zit bij een speeltuin, uiteraard vermomd, kijk ik naar Hope en Dylan die vriendjes hebben gemaakt. Ik besluit om Bell en Zayn te bellen.

"Met Zayn Malik."

"Met Niall Horan"

"Hey mate! Whatsup?"

"Cat is wakker!"

"Grappig, maar hier moet je geen grapjes over maken.." zegt hij monotoon.

"Het is echt waar!" schreeuw ik.

Het is een tijdje stil, maar hoor dan een gilletje, waarschijnlijk Bell.

"Hoe gaat het met haar?" en ja hoor, dat was Bell.

"Ze doen nu een paar onderzoekjes, daar mag ik niet bij zijn, maar als ze positief zijn, mag Cat morgen naar huis!"

"We zijn er zo! Ik bel de rest wel!" zegt Zayn

"Is goed. Tot zo!"

En dan hang ik op. Ik kijk naar Hope en Dylan die nu elkaar in de haren vliegen.

"Ho! Wat is hier aan de hand?" vraag ik

"Hope pakte mijn schepje!" huilt Dylan. Ik kijk naar Hope en schudt mijn hoofd, ik pak hun handen en loop naar de ijskraam die naast de speeltuin staat.

___________________________

Ik weet ik weet, hij is saaaaaaaaaai maar oke x