Forget||Niall Horan||

Chapter 8

Niall POV

Rustig loop ik achter de mannen aan die Cat net naar binnen hebben gebracht. Ze schreeuwt allemaal dingen, ik wilde dat dit niet hoefde.. Maar het moet, ze wil zelfmoord plegen! Zelfs zo erg dat ik dit moest doen.

Cat POV

"Waarom laat je me gewoon niet dood gaan?!" Schreeuw ik. De mannen geven geen antwoord. Ik word een kamer in gegooid en de deur wordt op slot gedaan, ik krijg een rilling over mijn rug. Het kamertje is zo klein! Ik had vroeger last van claustrofobie, maar heb eigenlijk daar nooit meer last van gehad. De deur wordt van het slot afgehaald, en Niall komt binnen. " kom je me helpen Niall? Kom je me redden?" Niall schudt zijn hoofd: "je hebt dit nodig Cat!" Ik schudt hevig mijn hoofd en ga op het bed zitten. Opeens komt er een vlaag van woede over me heen: "ga weg Niall! Ik wil je nooit meer zien!" Schreeuw ik. Niall knikt en geeft me nog een laatste kus op mijn wang. En loopt dan de kamer uit. Ik barst in huilen uit. Ik ga op mijn bed liggen en huil heel hard.

De deur wordt opengemaakt en ik ren naar de deur, er staat een vrouw: "hallo Cat! Ik kom je even de regels uitleggen"

Ik knik en luister: "je mag gewoon vrij rondlopen hier, je mag wanneer je wil naar de buitenplaats maar je komt het gebouw niet uit. Er zijn speciale tijden voor het eten en speciale tijden om te douchen. We hebben hier voor vrouwen een badkamer en voor mannen." Zegt ze. "Zijn er eigenlijk nog meer mensen van mijn leeftijd?" Vraag ik rustig. De dame knikt: "vanmiddag komt er een jongen ook hier, maar die heeft een agressie probleem en is drugsverslaafd." Ik knik en glimlach. Ik hoop dat hij een beetje aardig is. Ook al is hij drugsverslaafd en agressief. De dame is weg inmiddels en ik zit weer op mijn bed. Ik pak mijn telefoon en zet wat muziek op..