Adura's Claim | Short Story Fantasies

Auteursnotitie

Welkom welkom!

Bij Boek 2 van The Neverending Fantasie Series! Je hoeft ze niet op volgorde te lezen, maar het is wel leuker : )

Adura's  Claim

Dit boek verteld het verhaal van Cormac en Arabella (Arabella is de dochter van Kaden en Lily).

Veel leesplezier <3

Waarschuwing:

Dit boek is erg anders dan The Search en meer bedoeld voor een volwassener publiek. Er komen heftige scenes voor in dit boek die voor de jongere lezers misschien niet gepast zijn. Romantische scenes, actie, nieuwe werelden, grootste geheimen en plottwisten. Lezen op eigen risico...

Copyright © 2017

De cover is door mij gemaakt en het hele verhaal en de bijbehorende termen en begrippen zijn door mij bedacht, Anaïs!

Sneak Peak:

Snel stapte Arabella op hem af. Zijn ogen vlogen open zodra hij haar voetstappen op hem af hoorde komen. Arabella keek door haar wimpers heen naar de man. Zijn donkere ogen staarden in de hare , zijn gezicht uitdrukkingloos, zijn wenkbrauwen nog samengetrokken. Het enige bewijs dat zijn gezicht kortgeleden vertrokken was geweest van de pijn. De man had nog nooit iemand gezien die zo een adembenemende uitstraling had als de vrouw die nu voor hem stond. Haar mond stond lichtjes open en haar volle borsten gingen op en neer met haar ademhaling. Toen ze dichter op hem afstapte drong haar betoverende geur zijn neusgaten binnen en hij zwoer dat hij op dat moment alles had gedaan wat ze van hem vroeg. Ze was als een sfinx. Hij voelde zich als onder haar spreuk. Haar ogen, haar haar, haar lichaam. Alles hield hem in een trans. Onmogelijk om eraan te ontsnappen.

Arabella schrok van het effect dat de ogen van de man op haar hadden. Zodra hun blikken elkaar hadden gekruist keek ze snel weg. Ze wendde haar ogen naar zijn schouder. Het enige deel van hem dat veilig genoeg leek om naar te kunnen kijken. Ze hief haar hand en duwde er lichtjes tegen om hem terug op het bed te laten liggen.

Zijn lichaam verstijfde even bij haar de aanraking, maar toen hij doorhad wat ze wilde doen bewoog hij gewillig mee. Haar kleine hand bedekte niet eens zijn hele schouder toen ze ertegenaan duwde. De man probeerde haar ogen te vinden, maar ze ontweek de zijne als een verlegen schoolmeisje. Hij kreunde toen ze hem liet zitten en pakte overdreven zijn zij vast. Zodra het geluid zijn lippen verliet pakte ze hem geschrokken bij beide armen vast en zocht met grote ogen zijn gezicht af. Op zoek naar een teken van pijn. Hij grijnsde en haar grote ogen vernauwden zich voor ze hem losliet.

'Je moet rusten.', fluisterde ze. Haar ogen altijd de zijne ontwijkend.

'Hoe heet je?'

Zijn zware stem liet de haartjes op haar nek recht overeind staan en ze draaide zich naar hem om. Hij steunde ongemakkelijk op zijn ellebogen in een poging op te kunnen zitten en haar aan te kunnen kijken. De wond weerhield hem er echter van compleet overeind te komen zonder pijn te lijden.

'Ik heet Arabella Saïr.', antwoordde ze, 'Weet je nog wat er met je gebeurd is?'. Hij keek haar even vreemd aan en schudde zijn hoofd. Zijn blik hield iets vreemd waardoor ze het idee kreeg dat hij niet de waarheid sprak. Ze haalde mentaal haar schouders op, hij zou het haar wel vertellen als hij er klaar voor was.

Ze negeerde zijn blik en pakte een houten krukje vanonder de tafel vandaan om naast hem zitten om zijn wond te verzorgen. Zo te zien had deze man ook de nodige last van stemmingswisselingen. Geweldig. Ze rolde met haar ogen. Voor Ara echter tijd had om verband op zijn wonden te doen werden haar heupen vastgegrepen en werd ze de lucht in getild. Een geluidloze gil ontsnapte haar lippen toen de man haar op het bed trok. Zo, dat haar benen aan beide kanten van zijn zij lagen. Zijn handen waren zo groot dat ze bijna haar hele taille omwikkelden en ze voelde de warmte ervan door haar kleding heen dringen. Een blos vormde zich op haar wangen door zijn nauwelijks aangeklede staat en ze haalde snel haar handen van zijn ontblote borst.

'Cormac...', mompelde ze in een poging zich uit zijn greep te bevrijden. Beiden verstijfden toen zijn naam haar mond verliet. Ze keek naar hem op en zag zijn blik van verbazing.

'Ik heb je nooit mijn naam verteld schoonheid.', zei die, een grijns die zelfs een twinkeling in zijn ogen bereikte.

Stuur me zo veel mogelijk reacties als je kunt!

Ik leef voor jullie lieve berichtjes <3

Peace out,

A