Jazz' Story

Hoofdstuk 3

Na een luid schot volgt een pijnscheut in mijn borst.
Alles wordt zwart en er komen steeds meer zwarte vlekken in mijn beeld.
Druk houden op de wond, druk houden....
De woorden blijven zich herhalen in mijn hoofd maar ik heb niet genoeg kracht in mijn armen om ze te gehoorzamen.
Ik kijk naar mijn handen. Bloed, ze zitten onder het bloed, overal waar ik kijk is bloed.
Ik weet dat er veel bloed in een menselijk lichaam zit, maar ik kan me niet voorstellen dat al dit bloed van mij is...
Pas als ik probeer om aan niks te denken, voel ik de vreselijke hoofdpijn en hoor ik de luide piep in mijn oren.
Ik sluit mijn ogen, en probeer al het geluid van buitenaf te dimmen. Gegil en geschreeuw wisselt zich af.
Mensen schreeuwen mijn naam en zeggen dat ik mijn ogen moet openen.
Nog meer pijn schiet er door mijn lichaam wanneer iemand mij een klein beetje omhoog tilt.
Isaac...
'Het komt allemaal goed... ik hou-'
Ik hoor niks meer... ik voel niks meer...
Eindelijk rust.

Langzaam open ik mijn ogen.
Ik probeer overeind te komen maar door de pijn val ik terug in mijn bed.
Ik hoor iemand gapen vanuit de hoek van de kamer, en ik kijk die kant op om te zien wie daar is.
'James?!'
'Jazzy' James glimlacht en komt op me af gelopen.
'H-Hoe? Je was... je was...'
Ik droom, dat moet wel. Zo meteen wordt ik wakker en dan is James weg.
'Ik heb je zo gemist Jazzy' James knuffelt me.
'Ik droom'
'Wat? Je droomt niet Jazz, ik ben echt. Wat hebben ze je verteld?'
'Je was dood.'
James grinnikt en rolt met z'n ogen, 'typisch'
'Huh?'
'Ik ben nooit dood geweest Jazzy, ze sloten me op en zeiden dat je zonder mij was weggerend. Toen ik hoorde dat je gewond in het ziekenhuis lag wist ik dat ze gelogen hadden en ben ik zo snel mogelijk naar je toe gekomen.'
'En nu?'
James zucht en draait zich om.
'James?'
'Ik ga niet met je mee naar buiten.'
'Wat?! James! Dit was al het plan sinds we hier aankwamen... wat heeft je gedachten veranderd?'
'Hier ben je veilig.'
'Grappig dat je dat zegt, want volgens mij ben ik juist hier neergeschoten.'
Ik ga voorzichtig overeind zitten en sla mijn armen over elkaar.
'Jazz ik meen het! Hier kunnen ze je helpen, daarbuiten kan ik je niet beschermen en stel je voor dat je iets overkomt. Ik heb aan je ouders beloofd dat ik je ging beschermen en dat kan ik niet zelf e-'
'James' ik grinnik.
'Wat?!'
'Ik begrijp het al hoor'
Hij gaat bij me op het bed zitten en pakt mijn handen in de zijne.
Mijn knokkels zijn wit en de rest van mijn handen zitten onder de littekens van vroegere gevechten.
Hij kijkt me recht in mijn ogen aan en glimlacht.
'Ik raak je nooit meer kwijt.'
De deur vliegt open.
In de deur staat Isaac met grote ogen naar mij en James te kijken.
'James... maar hoe? Jij was dood.'
Zodra ik naar hem kijk voel ik pure haat vanbinnen.
'Leugenaar! Je had me verteld dat James dood was en je wist gewoon dat hij nog leefde! Hoe kon je mij dat aandoen?!'
Ik vlieg op hem af en stomp hem in zijn maag, door de klap let hij niet op en sla ik hem met al mijn kracht op zijn neus.
Ik haal mijn hand, waar een rode vloeistof vanaf druppelt, weg.
Bloedneus.
Isaac grijpt naar zijn neus en ik duw hem tegen de muur. Mijn hand tegen zijn keel.
'Jazz! P-Please stop... ik wist he-' hij hapt naar adem.
Zijn gesmeek zorgt er alleen maar voor dat ik door wil gaan, hem nog meer pijn wil doen.
'Jij klootzak' Ik versterk mijn grip op zijn keel maar wordt aan de kant geduwd door James.
'Genoeg!' Zijn stemt galmt door de zaal.
Isaac valt buiten bewustzijn op de grond.
'Wat was dat Jazz?' James kijkt me vragend en licht geïrriteerd aan, maar een klinkt een soort van trots in zijn stem.
Hij zet een stap naar voren en ik stap naar achteren tot ik met mijn rug tegen de deur aankom en ren de zaal uit.

Ik gooi de deur van de voorraadskamer dicht en ga op een koelbox zitten.
Mijn gezicht verberg ik in mijn handen en ik bijt net zolang op mijn lip totdat hij begint te bloeden. Niet huilen nu.
James leeft, ik hoor me blij te voelen, waarom voel ik me nog steeds leeg van binnen?
'Jazzlyn?'Buiten de deur hoor ik iemand praten.
Ik grijp naar achteren om iets te pakken waar ik me achter kan verstoppen, maar zoals gewoonlijk verlies ik mijn evenwicht en val ik van de koelbox af.
In mijn val neem ik alle bezems en dweilen mee.
De directrice opent de deur naar de voorraadskast waar ik in zit en kijkt afkeurend naar de troep die ik heb gemaakt.
'Heh... hai...' ik glimlach onschuldig.
'Jazzlyn Kayes, kom maar even mee naar mijn kantoor.'

'Het spijt me van de troep in de voorraadskast, ik zal alles opruimen. Ik weet dat ik er eigenlijk niet mag komen en dit was de eerste en de laatste keer dat ik er kwam.'
Ze zucht, gaat achterover zitten en slaat haar armen over elkaar.
'Ik hoorde van je vechtpartij met Isaac. Het is maar goed dat James ertussen kwam.'
Negeert ze nou serieus wat ik daarnet zei?
'Gelukkig heeft hij er geen schade aan overgehouden.' Ze grinnikt tot zichzelf 'stel je voor dat er door deze test ook nog doden vielen.'
'Test?...' ik open mijn mond om wat te zeggen maar sluit hem weer.
'Wat is er Jazzlyn?'
Ik haal diep adem. 'Sinds wanneer is dit een test?'
'Sinds ik James de opdracht gaf om met je weg te rennen, en ik Isaac de opdracht gaf om jullie tegen te houden en te doen alsof James werd vermoord.' Reageert ze kalmpjes.
Maar ik ben alles behalve kalm.
'Dit was een test?! Deze hele maand was een test?!' Ik sta op. 'U heeft mijn vertrouwen in mijn vrienden gebruikt om mij te testen?!'
Haar ogen bevelen mij om rustig weer te gaan zitten.
'Nee.'
Ik draai me om om de kamer uit te lopen, maar James komt net naar binnen gelopen.
Zodra hij mij ziet verandert zijn vrolijke blik in één dat iets weg heeft van... angst?
'Jij verrader.'
'Nee Jazzlyn, het is niet zoals het lijkt.'
'Oh echt waar? Want volgens mij lijkt het alsof het je geen zak boeit dat ik van je houdt.'
Ik storm het kantoor uit en ren naar buiten.

'Halt.' Eén bewaker probeert me tegen te houden maar ik tackel hem naar de grond.
'Wil je iets aan je baas doorgeven voor me? Dankje.' Ik hurk naast hem neer.
'Jazzlyn Kayes stapt uit de organisatie.'
Ik pak zijn geweer af en sla hem knock-out.