KOD 52 -BİR AŞK MASALI-

5. Bölüm Siyah Öfke

Twitter ve Instagram üzerinden beğendiği replikleri Kod 52 parodi hesabımızı etiketleyerek replikleri paylaşan arkadaşlarım. 💚

NurArzu
Zeyhanker52
Zeyneb999

Emeğinize sağlık arkadaşlar. Çok teşekkür ediyorum. ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

Kahveler elimizde multimedya bir tık uzağımızda. Kahve müzik ve Kod 52 5. bölüm sizlerin. Keyifli okumalar ❤️😘💝🐞🎶☕️️

"İyi akşamlar."

Zeynep, Seyfi'ye manidar bir bakış atıp sandalyeye oturdu.

"Seyfi amca, baş başa bir yemek demiştiniz ama görüyorum ki değiliz."

Seyfi tedirgin olsa da o tatlı gülümsemesini yüzüne takıp Zeynep'e baktı.

"E seni başka türlü buraya getiremezdim."

"Yani yalan söylediniz."

Seyfi gülerken, Kerem ikisine de bakmıyordu. Elindeki menüye bakıp düşünüyordu.

"Yalan, seni getirmek için iyi bir sebep oldu itiraf et."

"Öyle oldu ama bir daha ki sefere sizinle yemeğe gelirken böyle olmayacak."

"Anlamadım?"

"Ben somon alayım!"

Zeynep tam konuşacağı Kerem'in araya girmesine gerilirken tek kaşını kaldırıp ona döndü.

"O kadar ev yemeği arasında somon balığı? Seni şimdi daha iyi anlıyorum."

Kerem menüyü kapatıp arkasına yaslandı. Yüzündeki alaylı ifade eski yerini alırken ellerini göğsüne bağladı.

"Benim gibi biri derken yine yanılmadım. Balık yemekle onun hafızasını karıştıran biriyle iş yapmak kadar berbat bir şey olmadığını şimdi daha iyi anlıyorum."

Zeynep, masadaki sudan bir yudum içip bardağı tekrar yerine koydu. Aynı alaylı bakışı yüzüne daha da yayıldı.

"Çok haklısın. Daha önce de söylemiştim. Zekamı kimseyle kıyaslamam. Çünkü ben balığın hafızasından bahsetmemiştim. Sen öyle anladığın için sana da bir şey diyemiyorum. Olmazsa olmuyor maalesef."

Ortam gergindi ama iki kişinin yüzündeki gülümseme bunun tam aksini gösteriyordu. Karşıdan biri baksa, güzel güzel sohbet eden iki kişi görürdü. Ama o karşıdan bakan için geçerliydi, Seyfi için değil. O gülümsemenin, pimi çekilmek üzere bir bomba olduğunu o kadar iyi biliyordu ki.

"Zeynep sen her zamanki gibi eli böğründe, ayran, pilav, salata yersin. Ben de fırında güveç isteyeceğim. Kerem, somon balığı çok güzeldir. Sen şimdi orada yiyememişsindir. E İstanbul'lu olup balık yiyememek de kötü. Ben yemekleri söylüyorum."

Gelen garsona siparişi verirken Kerem ve Zeynep tek kaşları kalkık bir halde hâlâ birbirlerine bakıyorlardı. Seyfi boğazını temizleyip ikisine bakarken korktuğunu hissetti. Çünkü bu bakışları çok da hayra alamet değildi.