KOD 52 -BİR AŞK MASALI-

40. Bölüm İllet

Geçen bölüm beğendikleri replikleri Twitter Instagram ve Facebook üzerinden paylaşan sevgili arkadaşlarım değerli okurlarım.

Drlk52
MryHnkr
NurArzu
Damlaaydın
Zeyneb999

Emeklerinize sağlık arkadaşlar. Hepinize kucak dolusu sevgiler saygılar teşekkürler❤️💐🎈🎯😘

Bu bölüm çok değişik oldu. Müziğimize Yaşar'la başladım; yarıda, güzel bir Keman dinletisi buldum. Baktım çok güzel müzik ve onun etkisiyle sakin dingin bir bölüm oldu. Meleğimle konuştuk ona bölümün sakinliğini anlattım. O da "yazarım bölüm bu kez sakin bitsin" dedi. E ben de kırar mıyım? Tabii ki kırmam. Bölüm sonu sakin ve dingin bitti. Aksiyon başlamadan böylesi lazımdı sanki🤔

Şahane bir Keman dinletimiz var. Müziğimizi açalım kahveleri alalım. Bir yudum içip bölüme geçelim. Yorumlarınızı bekliyorum. Buyrun efenim bölüm sizlerin ☕️🎯🍀🎈🌹
💐

En güvenli olan odada iki kişi...

Kahveleri ellerinde sessizce yudumluyorlar...

Kerem, Zeynep'in elinin üzerindeki yaralara huzursuz bir ifadeyle bakıp yavaşça kalkarak ecza dolabını açtı. İçinden batikonu ve pamuğu çıkarıp yanına oturdu. Pamuğa batikonu dökerken; Zeynep, olanları kaşlarını çatarak izliyordu. Fincanı sehpaya bırakıp Kerem'in elini tutmasıyla, elini çekmeye çalıştı. Kerem ciddi bir ifadeyle bakarken Zeynep'in elini tuttu.

"Biliyorum sen yapabilirsin. Bunu anlatmana, ispat etmene gerek yok."

Zeynep konuşmak için ağzını açtığı sırada, Kerem pamuğu elinin üzerine dokundurdu. Zeynep acıyla dudaklarını bastırırken acı iniltisini içine akıttı.

"Kendine bu denli zarar verdin. Öfkeni kontrol edebilirsin. Zararı senden başka kimseye olmuyor."

Kerem sakin sakin pansuman yaparken, Zeynep acıdan dolayı dişlerini sıkıyordu ama dışına soğukkanlı bir yüz ifadesi yansıyordu.

"Canın yanıyor ama sen güçlüsün ya acımıyor gibi davranıyorsun. Kadın olmanı bir tarafa bırakıyorum, insan olduğunu unutmuşsun. Kadın erkek fark etmez, insanın canı yanar."

Kerem başını kaldırıp Zeynep'e baktığında onun gözlerindeki acıyı gördü. Görür görmez kaybolan, acı çektiğini anlatan ifade... Görmemiş gibi yapıp yaranın en derin yerine pamuğu sürdü. Gözlerini Zeynep'ten ayırmadan yaptığı hamle ve Zeynep'in acıyla irkilmesi... Elini çekmek için yaptığı hamle yumuşacık tutuşa esir oldu.

"Canım yanmıyor ve pansumanına ihtiyacım yok."

Kerem tek taraflı gülümseyip Zeynep'in eline, sonra gözlerine baktı.

"Buraya geldik, sen hemen uyudun. Ben de uyudum çünkü yoruldum, insanım. Uyandığımızda gerekli kişilerle konuşmaya başladık ve sen yapılanları hazmedemeyip, duvarı, masayı önüne ne gelirse hepsini yumrukladın. Önce ses etmedim ama sonra ileri gittin. İnsan kendine zarar vermez diyemem ama bu denli veremez. Elinin haline bak. Sonra da canım yanmıyor diyorsun. Canı acımak, ağlamak tepkidir, Zeynep. İnsanın doğasında vardır. Şu an canın yanıyor, yanmaması imkansız. Benim yanımda sakladığını da düşünmüyorum. Hep böylesin."