Capitulo 13

7.4K 823 433
                                    


7 años y 7 meses

Karma e Itona se encontraban charlando en la escuela de Shun, hoy iban a entregar los boletines del menor y Karma como adulto responsable, debía asistir. Por supuesto que para Karma le era de problema absoluto, de hecho, tenia ansias de ver las notas de su hijo.

-Shun ya tiene un amigo...-Sonrió Itona al ver a su sobrino con un rubio hablando tranquilamente.

-Me alegra -Dijo Karma sonriendo pero en un instante sintió su cuerpo tensarse, se giro levemente y encontró una cabellera celeste.

Nagisa estaba agarrado de la mano con Asano y una pequeña de cabellos naranjos.

Karma sentía su corazón romperse y sus piezas retumbaban dentro de su ser que tomaron forma de lagrimas que no tardaron demasiado en salir.

-Itona, es-estaré afuera -Dijo rápidamente Karma, para salir huyendo con lagrimas en sus ojos dejando a un Itona confundido.

Al estar afuera, Karma golpeó fuertemente un árbol haciendo que sus puños se rasparan y que el árbol soltara algunas hojas, pero al pelirrojo le dolía mas su roto corazón que sus puños. Que paso con el amor que alguna vez le entrego Nagisa? Todo era... Pasajero? Acaso no iba a durar? Karma se sentó sobre el suelo cubriendo su cara entre sus piernas.

-Si Shun me ve así... Pensara que soy un inútil...-Un suspiro se escapo de las boca de Karma con lagrimas acompañadas.

Karma supo que aun se sentía un niño enamorado de alguien que estaba con otra persona. Karma supo... Que aun era un niño como su hijo. Pero, porque lo era?

Un mano se apoyo en la cabeza del pelirrojo haciendo que el ultimo levantara su mirada encontrándose con las conocidas orbes verdes de su hijo.

Shun miraba sorprendidamenté a su padre que solo lloraba.

Karma que se prometió no mostrarse débil nunca hacia su hijo, ahora mismo lo hacia.

-P-Papá? -El niño azabache miraba sorprendido a su padre que no dudo ningún segundo en limpiarse las lagrimas rápidamente.

-Estoy bien -Karma sonrío forzadamente haciendo que Shun encorve sus cejas con tristeza- Ves?

-No estas bien... Que paso? -Shun tomo asiento en el suelo al lado de su padre y apoyo su cabeza en el hombro del mayor.

-Me siento un niño llorón...-Soltó Karma sin pensar mientras millones de pensamientos negativos divagaban por su mente.

-Uno de los escritores favoritos decía... -Shun miraba el cielo con una sonrisa mientras hablaba infantilmente- Que los padres son niños que dejaron sus juegos para cuidar a otro niño... Todos los padres solo son niños aprendiendo a ser padres... Por lo que si, sos un niño llorón -Sonrió inocentemente Shun a su padre que se les escapo unas lagrimas mientras miraba a su hijo- Nu~ papá se ve mejor cuando sonríe~

Karma sonrió con dulzura hacia su hijo para luego alzarlo entre sus brazos y depositar un pequeño beso en la frente del azabache.

-Y como buenos niños vamos al parque? -Karma dijo esas palabras con emoción a lo que su hijo le respondió con una sonrisa en forma de afirmación

-Y piensan dejarme, no? -Un aura negra apareció atrás de Shun Y Karma haciendo que un escalofrío recorrieran en sus espaldas- Par de idiotas... -Y la familia Akabane corrió por sus vidas o si no un Itona iba a cometer un homicidio por el casi abandono de este.

Y sin que nadie se de cuenta.

Un conocido peliceleste miraba con una pequeña sonrisa a su antiguo amor, si es que se lo puede llamar así. Porque Nagisa aun sentía cosas fuertes por Karma.

--------------

POZ, YO DIJE QUE SUS TEORÍAS NO ERAN DEL TODO FALSAS(?

Acertaron, Nagisa esta con Asano.

Pero respondan esta preguntilla... Porque tienen una niña? 7v7

Les dejo todo a sus mentes <3

Les dejo todo a sus mentes <3

Oops! Această imagine nu respectă Ghidul de Conținut. Pentru a continua publicarea, te rugăm să înlături imaginea sau să încarci o altă imagine.

Me dio gracia :v

Eso es todo(?

Sayonara -3-

Mi Hijo (Karmagisa)Unde poveștirile trăiesc. Descoperă acum