MARKOZ

➿Bölüm 33➿

Medya Markoz
İyi Okumalar❤
Medyadaki müziği dinleyerek okuyun ❤

İçimdeki duygular bir dalga misali gün yüzüne çıkıyor ve artık kendimi durduramaz hale geliyorum çünkü artık o yok. Tutunacağım bir dalım kalmadı ; umutlar tükendi ve bende yavaş yavaş tükenip yok olacağım.

Düşünüyorumda bu lanet olası güç bana nerden nasıl bulaşmıştı ? Amlayamıyordum ; ben sıradan normal bir insandım. Ne ara bu kadar güçlü bir insan oldum ki!

Elbette güzel ve özel yanları var , mesela hayatımın aşkını buldum. Diyecekken bulamadan kaybettiğim gerçeği bir tokat edasıyla yüzüme vurdu. Onu hep egositlikle suçlamıştım ; bazı şeyler için kendimi suçluyordum. Ben neden bu kadar aptaldım ki?

Markoz ; Yapısında kimseye güvenmemek var , sertlik var. Aşk konularında berbat olduğunu bile bile kendimden ödün vermemiştim ve başlamadan bitmişti. Bununla kalmayıp aynı zamanda en iyiside oydu. Çünkü diğerleri bana kötü davranırken bir tek o yanımdaydı. Bana hiç bir zaman ciddi anlamda hakaret etmedi , sadece biraz aşağıladı ve bende basit şeyleri büyüterek birşeylerin başlamasına engel oldum.

Herkesin hayatında bir pişmanlığı vardır değil mi?
Ben köpek gibi pişmanım.

Şimdide başımda dikilen şu ruh hastasından kurtulmam gerekiyor ve ben daha ne yapacapımı, nerede olduğumu ve nasıl bir gücünün olduğunu bilmiyorum. Açıkcası birazda korkuyor gibiyim ; bu sefer yanımda kimse yok.

Sadece O ve Ben !

Bana neden böyle davranıyor hiç bir fikrim yoktu ancak bildiğim tek birşey varsa bu adamdan kurtulmam gerektiğiydi. Kötü bir adama benziyordu ; hani filmlerde olur ya hemen hissedersiniz.

Korkuyordum ...

Gücümü kullanamayacak kadar acizdim , bana her ne yaptıyaa hareket bile edemiyordum. Karşımda piç gibi sırıtıyor ve arada göz kırpıyordu.

Adamın eline nasıl geçmiştim hatırlayamıyordum , buraya nasıl geldim acaba ?

"Şimdi bana bak, sana bir anlaşma sunacağım. Eğer teklifimi kabul edersen ikimizde sıkıntı çekmeyeceğiz aksi takdirde kabul etmezsen kötü günler seni bekliyor olacak. "

Konuşmaya bile dermanım yoktu ; başımı sallamakla yetindim. Her ne anlaşmasıysa şu amlaşmayı kabul edip suyuna gitmeliydim . Her fırsatı değerlendirmeliydim , başka çarem yoktu. Bu adam bana güvenmeliydi.

"Güzel. Şimdi o zaman teklifimi sunuyorum. Sen bana o güzel gücünle yardımcı olacaksın ve Sera'yı öldüreceksin. Daha sonra ise yavaş yavaş diğerlerini ... "

Gözlerimden yaş akmaması için elimden geleni yapıyordum , bu siktiğimin anlaşmasını tabiki yapmayacaktım. Bu nasıl bir kalpsizliktir ?

"Kabul ediyorsun değil mi? "

Bana burada birileri yardım etmeliydi , ben hayatım boyunca bu kadar çaresiz kalmamıştım. Ancak adamın suyuna gitme fikrindeydim , belki onları kurtarabilirdim. Bunu ben kabul etmezsem zaten başka türlü yapabilirdi ama ben olursam onları kurtarabilirdim.

İyi bir güce sahiptim , bence halledebilirdim. O gün bile elliye yaklaşık adamı deviren biriydim sadece Markoz'un kahramanlığı tutmasaydı zaten başaracaktım.

Ona çok kızıyordum !

Benim yüzümden ölmüştü , kendimi asla affetmeyeceğim.

"KABUL. "

Fısıltılı çıkan sesime karşılık sinsi bir şekilde güldü, bu bir intikam gülüşüydü.

Tabikide bu adamın karşısında pes edecek kadar aciz bir durumda değildim , belkide öyleydi. Beni ilgilendirmiyordu, ben ne yapıp elinden kurtulmam ve diğerlerini kurtarmam gerekiyordu.