My Dream Husband.(Book 1: Promising Marriage)

Untill The End

Malaki na rin ang tiyan ni Eveory na normal naman para sa maglilimang buwan ng buntis pero ang hindi normal para sa kanya ay ang magsuot siya ng isang dress na nakalobo sa bandang tiyan niya.

Napapangiwi siyang napatingin sa asawa.

"What's wrong hon?" Lumapit sa kanya ito saka hinalikan siya sa noo.

"Bakit ganto? Ang pangit ko . Tignan mo, ang luwag na ng dress ko pero amg pangit pa rin, para akong butete." Napapadyak siya na napaupo sa gilid ng kama. Nagsisimula na namang manubig ang mga mata ni Eveory , nataranta naman si Wencell dahil kapagganon na ang asawa ay siguradong matagalang pagpapatahan na naman ang gagawin niya .

No not this time.

"Hon, hindi ka pangit ok, your the most beautiful woman I ever see." Nag-squad siya sa harap ng asawa. Saka niya ginagap ang dalawang kamay nito .

"No, alam kong binobola mo lang ako. Tignan mo, ang itim na nag kili-kili ko pati yung ilong ko lumalaki na. " and that the cue, umiyak na si Eveory .

"No,hon. Please,stop crying. Masama yan para sa baby natin." Pinilit niyang wag ipakita ang pagkataranta sa harap ng asawa.

Gad! What should I do?.

Mabilis siyang tumabi dito saka niyakap si  Eveory sa bandang tagiliran. Malaki na kasi ang tiyan nito kaya hindi na niya mayakap ng maayos ang asawa.

"No, your lying!" Napangiwi siya dahil sa sinabi ni Eveory. Isinubsob niya ang mukha sa balikat ni Eveory, nag-isip siya kung ano ba ang dapat niyang gawin.

"Look at me hon.. . " Hinawakan niya pa ang chin nito saka pinaharap sa kanya. Inipit niya sa gilid ng tenga nito ang ilang hibla ng buhok na nasa mukha nito.

"I'm not lying, what shoud I? And please stop crying. Your messing up your make-up." Pagkukumbinsi niya dito pero umiling lang ito.

Damn! Pregnant's hormones.

"Minumura mo ba ko?"

"What?"

Did I say it aloud?

" Minumura mo nga ako! I know it. Sinasabi ko na nga ba. I know you kapag ganyan ang mukha mo, alam kong iniisip mo napaka-arte ko no. " Napahagulgol na lalo si Eveory. Hindi na niya alam kung ano ang dapat gawin pero pilit pa rin siyang nagpakahinahon.

Think.

"Hindi kita minumura, hon. Please, just stop crying . Makakasama sa baby natin. Gusto mo bang lumabas ang baby natin na mukhang may sama ng loob?" Nakita niyang natigila si Eveory sa pag-iyak saka mabilis na pinahiran ang mga luha.

Gad! Should I thank Judie?

Kay Judie niya kasi naririnig ang salitang iyon sa tuwing sisibangot o magbabalak umiyak si Eveory.

"Para kang si Judie. But Wencell,hon. Please tell me,pangit na ba ko ? Look ,ang itim na ng kili-kili ko tapos ng laki na ng ilong ko." Nagsimula na namang manubig ang mata ng asawa niya. Tinitigan niya ito saka binigyan ng isang mabilis na halik.

"Of course not, para sakin napakaganda mo . Kahit na maitim ang kili-kili mo o namamaga ang ilong mo, dahil para sakin lahat ng nakikita mong pangit sayo, maganda para sakin dahil lahat yan nagpapatunay na isa ka ng ina. A mother of my child and I love it, I love you." Nakita niya na napangiti ito sa sinabi niya.

"Gad! I love you too Wencell." Inakap siya nito pero may sapat na espasyo para sa tiyan ni Eveory.

"So where fine?" Tanong niya dito.

"Yes." Masiglang sagot nito, nakahinga na siya sa sinabi ng asawa.

"So shall we go?" Tumayo siya saka nilahad ang kamay sa asawa.