Fenomen Sevgilim (Düzenleniyor)

*İlk Buluşma*

Bu bölümü  BusenurKalkann'a ithaf ediyorum.Iyi okumalar ☺☺☺

"Yusuf bunu şimdilik kimseye söylemeyelim.Olur mu ?"

Dedim.Sesim kısık çıkmıştı.Sanırım birazda utanıyordum...Yusufla böyle olacağım , daha doğrusu babam ve abimden sonra bir erkeğe böyle değer vereceğim aklımın ucundan bile geçmezdi.

"Neyi ?"

Neyi mi? Bu çocuk beni çıldırtmaya mı çalışıyor.

Gıcıklığına yapıyor biliyorum.

Yusuf sırıtarak bana bakmaya devam etti ben de sinirli bir şekilde "Yağmurun yağdığını Yusuf , sen neyi düşünmüştün ?" dedim.

Hâlã gülüyordu...Sonra ellerimi sıkıca tuttu.Gözlerimin içine bakarak "Şaka yaptım ama..." dedi ve kulağıma eğilerek fısıldadı "Sinirlenince bile çok tatlısın"

Dedi.Söyledikleri beni biraz utandırmıştı.Yanaklarımın kızardığını hissedebiliyordum.

"Beni şımartıyosun , yapma böyle"

Dedim.Sonrada yürümeye başladım.Yusufun gözlerini üzerimde hissediyordum.

Hastaneye önce ben girdim.Anlaşılmasın diye Yusuf biraz geç geldi.
Tabi Gizemler beni görür görmez Soru yağmuruna tuttular.
"Nerden geliyosun?"
"Yusuf nerde "
"Kaç saattir yoksun"
...Ve dahası...

®®®®®®®💧☔☔☔

1 gün Sonra...

"Yok yok sen kesin bir şeyler çeviriyorsun"

Yağmurun sitemleri bitmek bilmedi.Bende parfümü sıkarken cevap verdim.

"Beni lütfen kendinizle karıştırmayın Yağmur Hanım" dedim.Şüpheci tavırlarla , gözlerini bana dikmiş bakıyordu.

Ona aldırmadan hafif bir makyaj yapıp , deri ceketimi aldım ve çıktım.Bu sabah zeynep taburcu olmuştu.Gizem ve Yağmur , onunla olacakları için gönlüm rahattı.Bugün Yusufla buluşacak'dık.Tabiki çok heyecanlıydım.Aslında bana teklif bile etmemişti , ama sevgiliydik galiba...

Hızlı adımlarla yürüdüm.Beni bizim evin biraz ilerisindeki sokak'tan alacaktı.Beni alacağı yere gittim , ve bir bank bulup beklemeye başladım..Hava biraz soğuktu.Ortalıkta çok sessizdi.İlerdeki parkta oynayan bir kaç çocuk vardı , birde ben...
Telefonu çıkarıp saate baktım.13.45 olmuştu.Geleli 20 dakika olmuş.Ayy şimdiden özledim galiba...

Sanki rüya...

Birden biri arkadan hızlıca yaklaşıp yanağıma bir öpücük kondurdu.Arkamı dönünce Yusuf ve gülen gözleriyle karşılaştım.Hemen ayağa kalkıp , sarıldım.Sarılmak o kadar iyi geliyordu ki...Hiç bırakmak istemedim...O bana öyle sıkı sarıldı ki , onunla sanki bir bütün haline geldik...

Elini omzuma koyarak beni kendine daha da çok çekti.Ve yürümeye başladık.

"Özledin mi beni ?"
Dedi.

"Hemde çok...Sen ?"

"Hmmm...Bir düşüneyim...Olabilir"

"Ya gıcık'lık yapma Yusuf "

Dedim ve omzuna hafifçe vurdum.

Elimi tutup yavaşça öptü.

"Şaka yaptım...Sayende özlemek neymiş onu anladım."

Elimi sıkıca tuttu...Daha sonra Arabanın yanına doğru yürüdük ve bindik...Bakalım nereye gidicez...

Aklıma takılan bir soru vardı.Ve sormak istiyordum.