I'm over you {ONHOLD}

|TWELVE|

|HARRY|

'WAAROM NU WEER DIE SLET' schreeuw ik terwijl ik het zoveelste ding weg gooi.

'Hallo, kan ik u helpen' vraag ik beleefd. Het meisje knikt en kijkt een beetje rond. Ze kijkt de hele tijd van de chocolade taart naar de aardbeien taart. 'Ik kan u ook van beide een helft mee geven' zeg ik. Ze knikt en volgt elke beweging die ik maak. Zal ik net zo als in films mijn nummer gaan geven op het bonnetje?

'Ben je lekker aan het dromen' lacht ze. Van schrik kijk ik op en zie ik haar mooie ogen. Ik geloof in liefde op het eerste gezicht. 'Mag ik mijn taarten' lacht ze. Ik knik en reken de prijs uit. 'Mischien dat ik je wel weer eens zie' zegt ze starend naar de tas met taarten.

'Ja uhm doei' mompel ik. Ik kijk hoe ze de deur uitloopt, hoe ze de bocht om loopt.

'HAROLD WERKEN' schreeuwt mijn baas.

'WAAROM ZIJ?' huilend plof ik neer. Ik hoor de voordeur open gaan. Ik zeg niks en huilend ga ik op mijn bed zitten.

'HAROLD EDWARD STYLES MOET JE NOG LEREN DAT JE NIEMAND EEN EEN HIGH FIVE MOET GEVEN MET DE STOEL?' Ik zeg niks en negeer Roos. 'Harry ik zie je wel op je bed liggen' mompelt ze. Laten we zeggen dat ik me onder de dekens wou verstoppen. 'Heb je gehuild? Heb je er spijt van dat je Niall sloeg? Ik vind het wel grappig en hij is in een keer een klootzak dus het boeit me niet.'

'Nee ik heb er geen spijt van. Dat meisje dat met hem was, ze was mijn eerste liefde en ze dumpte me na dat we het hebben gedaan' huil ik. Ik wil niet het zwakke jongetje zijn. Ik wil de sterke van ons twee zijn ik wil haar beschermen. Huilend valt mijn blik op een foto. #mirry staat er op.

'Harry waarom gaan we nu weer naar het bos?' Michelle kijkt me vragend aan. Ik kan aan haar ogen zien dat ze net bos niet leuk vindt.

'Ik dacht dat je het wel leuk zou vinden' mompel ik. Ze ziet waarschijnlijk mijn teleurstelling want ze springt op mijn rug en begint te lachen.

'We gaan wel gewoon naar het bos, jij zou het regelen' lacht ze. Ik knik en loop met haar op mijn rug veder. 'Morgen regel ik het' lacht ze.

'Lieve lieve Michelle we zijn bij de bestemming' lach ik. We zijn gewoon beste vrienden, ik vind haar wel leuk maar zij mij volgens mij niet.
'Michelle zou jij mijn vriendin willen zijn?' We zijn nu al een tijdje aan het rond wandelen. Ik ging net op mijn knieën zitten. Ik kijk haar vragend aan.

'Harry ik weet niet wat ik moet zeggen' fluistert ze. Ik knik een beetje en vecht tegen de tranen. Wat nou als ze me afwijst. 'Kun je me thuis brengen? Ik moet er over na denken.' Ik knik en we lopen in stilte terug naar de auto.

'Harry ben je nog levend?' Van schrik kijk ik op naar Roos. De tranen stromen volgens mij weer over mijn wangen. 'Ik wil er voor je zijn maar dan moet je me toelaten' fluistert ze. Ik knik voorzichtig. Ze loopt langzaam naar me toe en gaat naast me op het bed zitten. 'We zijn samen een dus je moet me vertrouwen.'

' Ik kan het niet meer aan al die flashbacks' fluister ik.

' Ik had ze in een keer weer zo vaak toen ik Niall zag en ik hield het ook niet meer vol. Jij gaat niet mij nadoen, je moet je eigen manier vinden om het op te lossen want die van mij was slecht' fluistert ze. De tranen staan ook al in haar ogen.

'Roos we komen hier samen door heen. Misschien moeten we Louis en Liam even bellen om alles uit te leggen voordat Niall andere dingen verzint.' Ze zegt niks en kijkt strak voor uit. Ik kan de woede in haar ogen zien staan. 'Heeft hij dat al gedaan?' Voorzichtig knikt ze. 'Mag ik hem alsjeblieft een high five met een gebouw geven?' Ze laat een klein glimlachje zien.