In love with the bad boy

Κεφάλαιο 42.

Άρχισα να περπαταω προς την είσοδο της πολυκατοικίας μέχρι που το χέρι του Φίλιππου με γύρισε ωστε να τον κοιταω.

-Άσε με! είπα καθώς προσπαθούσα με νύχια και με δόντια να μην κλάψω.

-Το εννοείς? με ρώτησε.

Δεν καταλαβαίνω τι νιώθει.. Δεν καταλαβαίνω αν με ρωτάει με θυμό, λύπη ή χαρά...

-Γιατί να μην το εννοώ? σχεδόν ψιθύρισα.

-Πριν από λίγο μου είπες πως είσαι ερωτευμένη μαζί μου και τώρα απλά μου πετάς ένα χωρίζουμε και φεύγεις?

-Εσύ αμφισβητείς τα αισθήματα μου για σένα! Δεν θέλω να είμαι σε μια σχέση Όταν ο άλλος δεν μπορεί να καταλάβει τι νιώθω για Αυτόν!

-Εύα.. Απλά..., σταμάτησε να μιλάει..

Κοίταξε κατω και άφησε το χέρι μου..

-Ξέρεις οτι έχω δίκιο! του είπα και αφησα να δάκρυ να κυλήσει στο μάγουλο μου..

Και το ένα δάκρυ έφερε το άλλο και το άλλο..

Ο Φίλιππος σήκωσε ξανά το κεφάλι του και με κοιταξε στα μάτια.

-Δεν έχεις δίκιο! Δεν αμφισβητώ τα συναισθήματα σου για μενα! μου ειπε και σκούπισε τα δάκρυα μου με τους αντίχειρες του.

-Α Ναι? Πριν απο λίγο Όταν σου είπα ότι είμαι ερωτευμένη μαζί σου με ρώτησες αν όντως είμαι..

-Θύμωσα εντάξει? Μου είπες ότι σου θυμίζω τον μαλακα τον πρώην σου και τα πήρα άσχημα!! Δεν θα τσακωνομασταν αν δεν ελεγες κατι τέτοιο!

-Α δηλαδή εγω φταίω?! σχεδόν φώναξα.

-Και οι δυο φταίμε! Εντάξει? ρώτησε και ένωσε τα μέτωπα μας κοιτώντας με στα μάτια.

-Εντάξει, απάντησα.

-Εγώ πρέπει να πάω στους αγωνες.. τα λέμε αργότερα μωρό μου.. Ναι?

-Ναι

***

Ανέβηκα γρήγορα πάνω και ξάπλωσα στον καναπέ ..Δεν βλέπω πουθενά την Άννα.

Ο Άλεξ βγαίνει από την κουζίνα με ένα καφέ στο χέρι.

-Άλεξ?! ρωτάω

-Τι έγινε? με ρώτησε.

-Αυτό μόλις θα σε ρώταγα και εγώ,που είναι η Άννα?

-Μέσα, κοιμάται, απαντάει χαλαρά.

-ΙΙΙΙΙΙΙ..ΌΝΤΩΣ;!;!;!;!;!;!;!;! φώναξα ξαφνιασμένη αλλά ενθουσιασμενη.

-Ποιο πράγμα? ρώτησε.

-Έλα που δεν καταλαβαίνεις..

-ΌΧΙ ΔΕΝ..! είπε αγχωμένος και από τη ντροπή του είχε κοκκινίσει.