In love with the bad boy

Κεφάλαιο 59.

Σταυρούλας pov

-Τι γίνεται εδώ? ακούμε μια βροντερή φωνή και εγώ με τον Βασίλη σταματάμε απότομα ότι κάναμε.

Στο κατώφλι του δωματίου μου στεκόταν ο πατέρας μου με επικριτικό, αυστηρό και θυμωμένο βλέμμα.

Ουπς..

-Εμμμ.. Γ-γειά σου μπ-μπαμπά, λέω διστακτικά τραυλιζοντας.

-Ωχχχ, άκουσα τον Βασίλη να σιγομουρμουριζει.

-Ποιος είναι ο νεαρός Σταυρούλα? ξανά ρωτάει ο πατέρας μου.

-Εεεεε είναι ο Βασίλης... το αγόρι μου, απαντάω με όσο θάρρος εχω και τα μάτια του μπαμπά μου γουρλωνουν και αρχίζουν να εξετάζουν τον Βασίλη.

-Χαίρω πολύ, λέει ο Βασίλης διστακτικά.

-Ναι ναι, μουρμουρίζει ο μπαμπάς μου. Και από Πότε είναι το αγόρι σου? Γιατί το μαθαίνω Τώρα? Γιατί τον γνωρίζω Τώρα? συνεχίζει.

-Είναι από σήμερα το αγόρι μου.

Ο πατέρας μου γουρλωσε ξανά τα μάτια και με κοίταξε εξοργισμένος. Έπειτα άρχισε να με κοιτάει από πάνω μέχρι κάτω.

Και μόλις θυμήθηκα ότι, ΧΕΥ, φοράω μόνο τα εσώρουχα μου!

Ουπς..

-Ντύσου και ελάτε στην κουζίνα, λέει όσο πιο ήρεμα μπορεί. Σβέλτα! συνεχίζει και φεύγει από το δωμάτιο.

-Νομίζω πως πρέπει να αρχίσω να ανησυχώ για την ζωη μου, λέει τρομοκρατημένο το αγόρι μου και γυρίζω να τον κοιτάξω.

Τον φιλάω πεταχτά και έπειτα σηκώνομαι να ντυθώ αφήνοντας τον να με κοιτάει μπερδεμένος.

***

Έχουμε καθίσει στο τραπέζι οι γονείς μου, ο Βασίλης και εγώ και τρώμε πρωινό.

Περιττό να πω ότι ο μπαμπάς μου έχει αρχίσει την ανάκριση.

-Και για πες μας Βασίλη, αρχίζει να μιλάει ξανά ο πατέρας μου έχοντας πάλι αυτο το επικριτικό βλέμμα στραμμένο στον Βασίλη, Πότε γνώρισες την Σταυρούλα?

-Πριν ενάμιση χρόνο περίπου.. Όταν ξεκίνησε το Λύκειο.. Αλλά δεν κάναμε παρέα απλά την ήξερα σαν όνομα, απαντάει ο Βασίλης.

-Και πότε ξεκινήσατε να κάνετε παρέα?

-Εμμ περίπου απο την αρχή της χρονιάς..

-Μάλιστα.. Πες μας λίγα πράγματα για σένα..  ας πούμε τι δουλειά κάνουν οι γονείς σου?

-Και οι δυο μου γονείς είναι δικηγόροι.. δουλεύουν  Μαζί.. Έτσι γνωρίστηκαν κιόλας..

-Εσύ με τι θέλεις να ασχοληθείς?

-Θα ήθελα να ακολουθήσω την ασχολία των γονιών μου.

-Μάλιστα.. Αδέρφια έχεις?

-Μπαμπά! είπα μεσα από τα δόντια μου και τον κοίταξα.

-Τι? ρώτησε και Καλά ανηξερος.

-Τη λάμπα ξέχασες! του αποκρίνομαι ειρωνικά. Ανάκριση χωρίς λάμπα δεν γίνεται σωστά! συνεχίζω.

-Αγάπη μου, μην μιλάς έτσι στον μπαμπά, μου λέει ήρεμα η μητέρα μου.

-Τι να κανω ρε μαμά? Από την ώρα που Καθίσαμε να φάμε τον έχει πρήξει στις ερωτήσεις!

-Σταυρούλα δεν με πειράζει! Ο άνθρωπος θέλει να μάθει τι σόι παιδί είναι το αγόρι Σου, απευθύνεται σε μένα ο Βασίλης.

Ο πατέρας μου τον κοίταξε κάπως έκπληκτος.

Τον υποστήριξε.. μάλλον αυτό είναι καλό..

-Είχα μια μικρότερη αδερφή... Αλλά έφυγε από την ζωή Πριν λίγα χρόνια..

-Λυπάμαι, ειπε η μητερα μου και τον κοίταξε συμπονετικα. Νικηφόρε θα αργήσεις πήγε δέκα παρα είκοσι.

-Ναι.. Εγώ πρέπει να φύγω, Καλημέρα! μας ειπε ο πατέρας μου και έφυγε.

***

-Συγγνώμη για τον πατέρα μου.. Δεν ξέρω τι τον έπιασε, απολογούμαι στον Βασίλη την ώρα που φεύγει.

-Μην ζητάς συγγνώμη... Και εγώ στην θέση του έτσι θα ήμουν.. λοιπόν.. Πρέπει να πηγαίνω. Τα λέμε! άνοιξε την πόρτα και βγήκε έξω κλείνοντας πάλι την πίσω του αλλα σε πολυ λίγα δευτερόλεπτα άκουσα χτυπήματα.

-Τι έγινε? τον ρώτησα Μόλις άνοιξα.

-Κάτι ξέχασα, απάντησε και με τράβηξε κοντά του φιλώντας με.

Φιλιομασταν αργά και τρυφερά...

Ο ζωολογικός κήπος στο στομάχι μου ξύπνησε..

Διέκοψε το φιλί για να πάρουμε ανάσα και με κοίταξε στα μάτια..

Έπειτα με φίλησε στο κούτελο.

-Θα τα πούμε, μου είπε και έφυγε απο το σπίτι..

Γεια σαςςς

Τι κάνετε?

Εγώ την παλεύω...

ΑΑΑΑΑΑΑΑ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΕΣ ΕΞΕΤΆΣΕΙΣ 😢😢😢😭😭😭😭😭

Ελπίζω να σας άρεσε το παρτ αν και ηταν μικρό.. 😢

Πατήστε ☆ και κάντε και ένα 💬 για να μου πείτε την γνώμη σας για το κεφάλαιο.

Τα λέμε!⏳

Φιλιααα 😘