Stitches

Chapter 7

Sana kiligin kayooo. Haha

Enjoyyyyy~

-Maximaa
•••
Chapter 7

Tanghali na nung makarating kami ni Mama sa bahay. Nagsimba kasi kami tapos nagbonding ng kaunti sa mall.

Naupo muna ako sa single sofa ng sala namin dahil napagod talaga ako sa bonding namin ni Mama. Sakto nagpadala pa si Papa ng pera kaya nakapagshopping kami ng kaunti. Miss ko na talaga si Papa. Oh yesh! Right!

Tumakbo ako agad papuntang kwarto at kinuha ang laptop ko tsaka muling bumaba para puntahan si Mama sa kusina.

"Maaaa! I-video call natin ngayon si papa!" Sigaw ko habang papunta sa kusina. I can't wait. Sobra akong nae-excite kaya halos liparin ko ang layo ko kay Mama.

Pagkarating ko ay hinihingal pa ako at naabutan ko si Mama na nagbe-bake.

"Oh anak! Anong ginagawa mo dito? Dala-dala mo pa yang laptop mo." Napasimangot ako sa sinabi ni Mama pero agad ring ngumiti.

"Video call tayo with Papa, Ma!"

Natawa na lang sa akin si Mama kaya naman ibinaba ko na ang laptop sa mini table ng kusina ni Mama at agad sinimulan ang balak.

Si Mama naman ay bumalik muna saglit sa ginagawa habang hinihintay ang pagsagot ni Papa sa tawag ko.

Calling Papa~

"Ayan!" Napatalon ako sa excitement nung makita ko ang mukha ni Papa na mukhang kakagising lang sa screen.

"Papaaa! I miss you so much!" Tili ko pagkakita na pagkakita ko pa lang kay Papa. Gawd. Its good to see him kahit na sa screen lang and talk to him.

"Anak, kamusta? Sobra mo namang namiss si Papa."

"Of course, Pa. Namiss kita, as in! Haha. Anyways po, eto okay lang kami ni Mama. Actually nakapagshopping po kami kahit kaunti dahil doon sa pera na ipinadala mo po. Thanks pa!"

"Haha. Wala yun, nak. Nasaan ang Mama mo? Ipinagpalit na ba ako sa bampira na iyon?" Natawa naman ako sa itananong ni Papa.

"Aysus. Selos much, Pa? Haha. Si mama? Ayun nasa usual niyang ginagawa. Ang magbake! Haha. Well hindi ka naman po ipagpapalit ni Mama sa bampira na yun kahit gaano pa siya kagwapo." Hindi lo alam pero feeling ko masusuka ako. Eh kasi naman, so Edward Contez ang pumapasok sa isip ko dahil sa bampira na yun. Hayst.

"Buti naman. Aba talagang hindi ako magdadalawang isip na umuwi diyan kapag nalaman kong mas gugustuhin niya ang bampira na yun." And with that, I can't myself not to laugh. Gawd. I really miss my Appa.

"Haha. Anyways, tapos na yata magbake si Mama. Tawagin ko lang po Papa. Alam ko namang miss na miss niyo na ang isa't-isa. Haha." Pumunta nga ako sa lugar ni Mama at tinawag.

Iniwan ko muna silang dalawa para makapag-usa. Habang ako naman ay napag-isip-isip na pumunta sa South wings. Namiss ko na ang mga Pine Trees dun.

Hindi ko napigilan any excitement kaya minadali ko na ang pagpunta doon.

And unexpected, mukhang hindi lang ako nag-iisa ngayon.

It took 10 minutes bago ako nakarating. May kalayuan kasi ang lugar na ito. Sa North wings kasi kami.

Pagkarating ko doon ay bumungad sa akin ang isang skateboard sa pang-apat na puno sa kaliwa.

Umalis ako sa pagkakasakay sa bike at pinuntahan ang skateboard na naroroon. Mukha kasing pamilyar sa akin ang bagay na ito.

'Hindi kaya...'

Nang makalapit ako ay nasisiguro kong tama nga ang hinala ko. Andito siya.

Nilagpasan ko ang skateboard niya at pumunta sa likod ng ika-apat na Pine tree.

Mula sa kinatatayuan ko ay kitang-kita ko siya na mapayapang nakahiga sa damahuan. Nakalagay ang braso niya sa mukha kung saan natatakpan ng mga ito ang kanyang mga mata.

Matagal-tagal rin akong nakatayo doon at hinihintay kung mapapansin ba niya ang presensiya ko. Makalipas ng ilang minutong pagsipat sa kanya ay naisipan ko ring umalis at bumalik na lang sa bisikleta ko pero hindi pa ako nakakahakbang ay napatalon na ako sa gulat.

"Where're you going?"

"Ka-kanina ka pa ba gising?" Hindi ko napigilan ang hindi kabahan dahil sa presensiya niya.

"Who told you that I'm sleeping?" Ayan na naman ang cold niyang boses na nakakapagkaba sa akin. Wait, ibigsabihin hindi talaga siya tulog? Edi it means na alam niyang kanina pa ako nandito? Wahhh. Malamang marami ng tumatakbo sa utak niyan.

Mula sa pagkakaside-view ko nakita kong tumayo siya sa pagkakahiga at nagpapagpag ng kaunti. Deym. Hindi ko maiwasang hindi mapatitig sa kanya pero agad ko ring inalis ang titig ko dahil baka kung ano na naman maisip niya.

"W-wala. A-akala ko lang tulog ka d-dahil nakahiga ka diyan. Ah eh, hehe sige a-alis na rin ako." Pagkasabi ko nun ay agad ko ng tinuloy ang pag-alis ko pero nagsalita na naman siya kaya napatigil na naman ako. Deym! Hindi ko alam pero sa tuwing magsasalita siya awtomatikong napapahinto ako sa kung ano mang ginagawa ko. Gawd.

"No, don't leave." Awtomatiko rin akong napaharap sa kanya na may nagtatakang mukha.

'Seriously?'

"B-bakit naman? Tsa-tsaka yung bike ko, naiwan ko dun. Babalikan ko na sana dahil baka may umangkin na nun." Palusot ko. Pero mukhang Hindi parin epektib. Gawd. Please can somebody help me with this cold vampire? Huhu.

"This subdivision is exclusive. The people who where living here are riches. So, no one would be interest on your poor bicycle."

d0o0b --- ako

"You... 'Wag mo ngang minamaliit ang bike ko! She's my best friend! Don't insult it when you're in front of me." Wahhh ayan, napapaenglish na ako. Gawd. Ginagalit talaga ako ng bampira na ito.

"You're one of a kind. Don't you know that?" Hindi ko alam kung among i-rereact. Unang-una dahil hindi ko alam kung compliment ba iyon. Pangalawa, he's half smiling! For hell sake. Minsan ang yan! I think I need t capture this.

Mabilis kong kinuha ang phone ko sa sling bag ko at piniktyura siya.

Siya naman ay nawala ang ngiti sa mukha at bumalik sa walang emosyon. Kyah. Buti na lang nakuhanan ko. Hihi.

"Why did you stole a picture from me, huh?" Walang emosyong saad niya pero makikita mo ang angas.

"Eyy, I love to capture memories. Duh! Minsan ka lang kaya ngumiti kaya kailangan kuhanan. Remembrance na rin. He he." Kahit nangangatog na ang kamay ko sa kaba ay nilakasan ko parin ang loob ko.

"Tsk. Delete it."

"Bawal! Ayoko!" Bago nya pa ako bugahan ng yelo--(bakit yelo? Eh kasi ang cold niya) ay tumakbo na ako pabalik sa bike ko.

This time I never look back or stop.

Atsaka nagmadaling umuwi.

Ginabi na ako sa pag-iisip ng kung ano-ano pero sa mahabang pag-iisip isa lang ang nasa isip ko. Yung cold na bampira na yun.

At may isang bagay ako naralize.

Gumagaan ang pakiramdam at loob ko sa kanya.

At doon pa lang ako nakatulog.

•••

Yay! So how was it? Kinilig ba kayo? Yieee. Ako kasi oo. Baliw ko lang eh no? Haha.

Don't forget to spread this story to your friends, vote and comment. Lovelots😽

-maximaaa❤