Obtulit

6. Prorocze sny?

Kaersea stała naprzeciwko niskiego, białowłosego chłopaka. Mierzyli się nawzajem wzrokiem, jakby niepewni, czy powinni się odezwać.

- Eee... - zaczął skrzekliwych głosem chłopak o niebieskich oczach, patrząc w oczy Kaersei. – Jestem Finemis, z Domu Kozy, a ty to...?

- Kaersea. Dom Byka.

Znów zapadła cisza. Finemis chciał coś powiedzieć, ale Kaersea uciszyła go twardym spojrzeniem.

Podszedł do nich żółtoskóry, umięśniony chłopak. Czarnowłosa spojrzała na niego z góry, była wyższa od nich obu.

- Hej, to wy jesteście tymi szczęściarzami, którzy będą ze mną przebywać? Mejat. Dom Konia, znaczy ten najlepszy...

Białowłosy od razu wyrwał się z przedstawieniem i siebie, i dziewczyny. Zaczął energicznie gestykulować, opowiadając Mejatowi jakąś historię, a jego głos zaczął przyprawiać Kaerseę o ból głowy.

- I wtedy ona powiedziała-

- Przestań beczeć, kozo.

Finemis na słowa Kaersei zrobił się czerwony na twarzy, ale zanim zdążył odpowiedzieć, do ich grupki dołączyła dwójka pozostałych Wybrańców - Kari z Domu Małpy i wesoły Mi z Domu Królika, który chodził tak radośnie, że prawie skakał.

Ruszyli w drogę. Poszli w tak naprawdę losowym kierunku, nie wiedząc, gdzie szukać Świętego Miejsca. Wypadło na północny wschód, więc zgodnie powędrowali za Mejatem, który od razu mianował się przewodniczącym ich grupy.

Kaersea nagle przypomniała sobie swój sen. Nie wiedziała, jaki związek miał z jej obecną sytuacją, a właściwie była przekonana, że nie miał żadnego. Ale mimo to w jej sercu zagnieździł się niepokój, którego długo nie mogła się pozbyć.

✨

Chyba muszę trochę przystopować z rozdziałami, bo nie mam jeszcze napisanych wszystkich, a niedługo te gotowe się skończą xD

To dla mnie zaszczyt, że "Obtulit" czytają już aż dwie osoby :) Od razu robi mi się cieplej na sercu, kiedy widzę, że komuś podoba się to, co piszę. 💕

Uwaga: następny rozdział dopiero w przyszłym tygodniu. Mam teraz dużo rzeczy do załatwienia w związku z końcem roku szkolnego, więc raczej nie będę mieć czasu na Wattpada.