Incomparable | Kihyuk Texting

2.3

Yemekhaneye adım attığım an gözüme takılan ilk kişi Hyunwoo olmuştu. Birkaç gündür bana bulaşmıyordu.

Hatta göz göze geldiğimizde bile oldukça normaldi. Hakkımda konuşmuyor, alayla bakmıyor ya da laf çarpıtıp zarar vermeye kalkışmıyordu.

Fakülteye, hatta tüm üniversiteye rezil olmuştum. İşte tüm bu olumlu şeyleri örten bu gerçek vardı. İnsanların yüzüne bakacak bir durumda değildim. Kendime jajangmyeon ve yosun çorbası aldıktan sonra masalardan birine oturdum. Sıcak çorbayı üflerken gördüğüm şey, kaşığımı tepsiye düşürmeme neden olmuştu.

Minhyuk yanında çok güzel bir kızla yemekhaneye girmişti. Kolunu kızın omzuna atmıştı ve ifadesizce yürüyordu. Beni görmemişti. Henüz göz göze gelme cesaretini kendimde bulamadığım için kafamı eğip kaşığı tekrar elime aldım.

İstemsizce gülmüştüm.

Ona dediklerim doğruydu işte. Daha güzel birini bulduğunda, ben onun için hiçbir şey olacaktım. Bunu biliyordum ve olmuştu. Şu an bana bakmıyor, baksa da görmüyordu.

Benim sunbae dediğim çocukla bu çocuk aynı kişi olamazdı. Ama ne diyebilirdim veya ne yapabilirdim ki?

Ona fırsat vermemiştim, ömrünün sonuna kadar beni bekleyecek değildi. Belki de kendimden soğutma çabalarım gerçekten de işe yaramıştı.

Yediğim şeylerin tadını alamadığımı fark edince tepsimle birlikte ayağa kalkıp artıkları çöpe boşalttım. Arkamı döndüğümde karşımda olan bedeni bu kadar yakınımda beklemiyordum.

"Üzgünüm.. " Ayağına bastığım için mi özür dilemiştim? Yoksa onu üzdüğüm için mi? Yoksa, onun yerine kendimden mi özür dilemiştim?

"Problem değil, güzelim." Bana böyle seslenmesi neden şimdi mide bulandırıcı geliyordu. Dilimi ısırarak yanından geçip gittim. Sunbae.

Sanırım en çok bu kelimeyi kullanmayı özlemiştim. Sunbae.

Benim her şeyim olmayı başaran Minhyuk Sunbae. Umarım bu seninle son rastlaşmamız olur. Hiç tanışmamış gibi olalım.

Böyle demek isterdim. Ama yalnızca geçip gittim, o da öylece durdu.

Comeback yaptım çünkü neden yapmıyım

sizi seviyorum