basement • frerard

0.5

-baştan söylüyorum hiç bir şekilde ilham bana uğramıyor ama sizi de bekletmek istemediğimden yazıyorum umarım beğenirsiniz <3-

Bir haftadır bodrum katına inip ağlamak yerine orada sadece vakit öldürüyordum, çünkü Jared ilginç bir şekilde benimle uğraşmıyordu ve krizimi tetikleyecek bir olay da gerçekleşmiyordu.

Buraya sadece ağlamak istediğimde gelmemeye karar verdim çünkü zaten insanlarla iletişim kurmaya bayılmıyordum ve burada oturup müzik dinlemek, uyumak, kitap okumak daha çok hoşuma gidiyordu.

Yine her zaman olduğu gibi okula gidiyordum arkamda birinin varlığını hissettim ve tedirgin olunca istemsiz kafamı oraya çevirdim, beni sadece bakışlarıyla donduran o çocuktu, yürümeye devam ettim ama git gide kendime güvenim azalıyordu çünkü beni izliyormuş gibi hissediyordum.

Yavaş yavaş nefes alışverişim sıklaşmaya başladı insanların benim bu kadar çok gerilmeme sebep olmasından nefret ediyordum. Sakinleşmeye çalışıyordum ve bir anda yanımda varlığını hissettim.

Yine aynı soğuk ifadeyle bakıyordu.

''Sorun olmayacaksa yanında yürüyebilir miyim?'' dedi ve ben şoktan bayılacak gibi hissettim.

''Ş-şey t-tabi''

neden kabul ettim bilmiyorum ama sol tarafıma geçtiğinde huzursuzluğum biraz olsun azaldı ve sanki rahatlatan bir aurası vardı.

Hiç konuşmuyordu zaten konuşmak istiyor gibi de durmuyordu. Neden böyle bir şey yaptı anlam veremiyordum. Acaba Jared'ın sessiz olmasının bununla bir ilgisi var mıydı? daha fena mı bir şeyler yapacaklardı, hemen uzaklaşmalıyım diye düşündüm.

''Ş-şey ben evde kitabımı unuttum geri dönüp o-onu almam gerek''

''korkma sana bir şey yapmak gibi bir niyetim yok'' yüz ifadesi hiç değişmiyordu.

''ha b-ben öyle düşünmemiştim''

''neden yüzüme bakmıyorsun o zaman''

''ah bu benim için biraz z-zor''

ona güvendim, bir şey yapmayacağını söylediğinde bir sebebim olmasa da ona güvendim

''anladım, eğer korkuyorsan seni zorlayacak değilim önden yürürüm''

''hayır böyle iyi''

cevap vermedi

okula geldiğimizde benim biraz önüme geçip sonra bana döndü.

sol elini hafifçe kaldırıp indirirken de yumruk yaptı.

ilk başta anlam verememiştim ama bu onun hoşçakal deme şekliydi.

hafifçe gülümseyip kendi sınıfıma girdim.