Το Στοίχημα

3 Κεφάλαιο

Χάρης: ΤΙ ΕΊΠΕΣ;

Ηρώ: Αυτό που ακούσες.

Χάρης: Άα δεν θα τα πάμε καθόλου καλά εμείς η δύο.

Χτυπάει το χέρι του στο τραπέζι και φεύγει. Ναι γιατι νομιζες ότι εγω ήθελα να τα πάμε καλά, βλάκα.

Αφού ήθελες, ψεύτρα.

Δεν ήθελα

Ηρώ: Τι ηθελε αυτός εδω, μου λέτε;

Μιχάλης: Απλα ηρθε να πει ένα γεια.

Ηρώ: Μονο γεια δεν ειπε!

Μυρτώ: Δεν θα σε καταλάβω ποτε...

Η μουσική ειχε δυναμωσε για τα καλα και τα ποτα πηγαιναν και ερχοταν   Μηπως ηπια πολύ;  Αλλά σιγά μια φορά στο τοσο βγαινω, δεν πειραζει και να μεθυσω μια φορα.

Όλα τα σώματα ήταν ενωμένα και χορευαν στο ρυθμό της μουσικής. Η Μυρτώ πήρε τον Χριστό από το χέρι και τον πήγε στην πίστα.

Εκατσα λίγο ακόμα και πήρα τον Ανδρέα από το χέρι.

Ηρώ: Θα μου κάνεις την τιμή κολλητέ;

Ο Ανδρέας με έπιασε από την μέση. Κολλησε τα κορμια μας και η μουσικη καθοδηγουσε τα βηματα μας.

Εσθανθηκα δύο μάτια να με καρφώνουν.

Αρχισα να κοιταω γυρω μου και καταλαβα πως αυτά τα δύο μάτια ανηκαν στον Χάρη που  φιλιοταν με μια από τις πουτανες του.

Εκείνη την στιγμή εφυγα απο την αγκαλια του Αντρεα και κατευθυνθηκα προς το μπαρ ενω  ένα περιεργο συναίσθημα με διαπέρασε.

Αρχισα να πινω το ένα ποτό μετά το άλλο και και ξαναρχισα να χορευω, προκλητικά αυτη τη φορα, με τον Ανδρέα.

Μετα απο λιγο ηρθε ο Μιχάλης και κάτι είπε στο αυτί του Ανδρέα, τον χτυπησε στον ωμο φιλικά και έφυγε.

Μιχάλης: Πως περνάς όμορφη;

Ηρω: Μια χαρά, εσύ;

Μιχάλης: Τώρα που χωρέυω μαζί σου, υπέροχα.

Του χαμογέλασα  και ενιωσα και παλι ένα ζευγάρι ματιά να με κοιτα και να με καιε. Και ναι το ίδιο ζευγάρι ματιά ξανά. Τι ζορι τραβάει αυτός τώρα; Συνέχισα και χωρέυα πιο πολύ με τον Μιχάλη. Φένεται καλο παιδί και είναι ωραίος.

Ηρώ: Μιχάλη μου πάω λίγο στις τουαλέτες

Ειπα με ναζι.

Μιχάλης: Πάω να πάρω κάτι να πιούμε.

Ηρώ: Μην πάρεις για μένα ηπια πολύ.

Μιχάλης: Και τι φοβασαι, μην σε μεθυσω και σε εκμεταλευτω;

Ειπε ενω με πλησιαζε και περασε τα χερια του γυρω απο τη μεση μου.

Ηρω: Δεν σε φοβαμαι Μιχαλακη, απλα δεν θελω.

Μιχαλης: Για να το λες εσυ, οκ κουκλα.

Εφυγα απο το κρατημα και μπήκα μέσα στις τουαλετες. Κοίταξα τον εαυτο μου στο καθρέφτη. Κοκκινα ματια, βγαλμενο κραγιον, μαλλι εξαλο. Γιατι οποτε πινω πολυ ειμαι σαν πορνη;

Τοτε κάποιος μπήκε μέσα, δεν έδωσα ομως σημασία όσπου ακούστηκε μια γνωριμη φωνή.

Χάρης: Μιχάλη ΣΟΥ εε;

Τονισε το σου.

Ηρώ: πειράζει;

Ρωτησα παιχνιδιαρικα.

Χάρης: Δεν είναι αυτός για σένα.

Ηρώ: Ασε μας ρε που ξερεις ποιος ειμαι για μενα...

Σηκώθηκα και έφυγα.

Κατευθινθηκα στο τραπέζι που καθομασταν και πριν.  Ηταν όλα τα παιδια μαζεμενα.  Τα αποχαιρετησα και έφυγα. Δεν είχα όρεξη πια. Βγήκα έξω από το μπαρ και παλι άκουσα μια φωνή να με φωνάζει.

Μιχάλης: Ηρώ, έλα να σε πάω εγώ.

Ηρώ: Εμ ευχαριστώ.

Απαντησα αμηχανα, χωρις αντιρησεις.

Στην διαδρομή δεν μιλουσε κανεις.  Με άφησε και έφυγε αφου του έδωσα ένα φιλι στο μάγουλο και τον καληνυχτισα.

Τι ήταν  αυτά που είπε ο ακατανομαστος (χάρης) σημερα;

Εγώ σου λέω ζηλεψε.

Ναι καλά για τι να ζηλεψει;

Γιατι του αρέσεις;;;

Εγω λεω πως ειναι ψυχανωμαλος.

..........

Τέλος και αυτό το κεφάλαιο τα λέμε ❤