Το Στοίχημα

14 Κεφάλαιο

Τους βλέπω να φεύγουν από το σχολείο και χωρίς να χάσω ευκαιρία.Φεύγω και τους ακολουθώ διακριτικά την ανεβάζει στην μηχανή του και ξεκινάει .

Μπένω στο αμάξι μου και είμαι σχεδόν από πίσω τους.

Σταματώ διακριτικά λίγο ποιο κάτω από το σπίτι της και τους βλέπω να μπαίνουν μέσα.

Αρχίζω και περπατάω ποιο γρήγορα και φτάνω έξω από την πόρτα της.

Βάζω το αυτί μου στην πόρτα για να ακούω καλύτερα αλλά μάταια.

Βλέπω ένα παράθυρο ποιο εκεί ανοιχτό πηγένω και προσπαθώ να ακούσω κάτι οτιδήποτε.

Τώρα άμα με έβλεπε κάποιος θα νομίζε ότι είμαι σαν εκείνες της γριές που κάθονται έξω και κουτσομπωλευβουν ότι κινείτε.

Σηκώνω το κεφάλι μου και βλέπω ο άλλος να προσπαθεί να την φιλήσει τι να κάνει ο μαλακας.

Τρεχω και χτυπώ αυθόρμητα την πόρτα.

Ηρώ :τι θες εδώ

Μαλάκια έκανα τι θέλω εδω τι της λέμε τώρα.

Την προσπερνάω και κατευθύνομαι προς τον μηχαλη τον χτυπάω και καλά φιλικά στον όμω και κάθομαι δίπλα του.

Μιχάλης :επ χάρη τι κάνεις εδώ

Για καλή μου τύχη θυμήθηκα ότι βρήκα το κινητό του που του έπεσε όταν έφευγαν

Χάρης:για σένα ήρθα

Του λέω και του πετάω το κινητό του.

Ηρω :μπορείς να πηγένεις τώρα

την πλαίσιαζω και την ψυθηριζω στο αυτί της

Χάρης:έλα μωρό όλοι ξέρουμε ότι δεν θες να μείνεις μόνη σου με αυτόν

Μηχαλης:Ηρώ μπορείς να μου φέρεις νερό

Φεύγει και πάει μέσα ενώ ο Μιχάλης μου μιλάει σιγανά για να μην μας ακούσει η Ηρώ

Μιχάλης :τι κάνεις ρε μαλακά φύγε

Χάρης:δεν παίζει να σε αφήσω να την πληγώσεις

Λέω αφθωρμητα χωρίς να το σκεφτώ και όταν το σκέφτομαι είναι άργα

Μιχάλης :όπα νοιαζόμαστε

Χάρης:απλά δεν θέλω να χάσω το στοίχημα από έναν μαλακά σαν εσένα

Μιχάλης:τουλάχιστον με μένα θα το ευχαριστήσει

Αρχίζω και τον βαράω ωστε να πέσει κάτω και να ματώσει το ένα μάτι ο φλώρος ούτε αντιστάθηκε

Ηρώ :πας καλά αγόρι μου Άστον !!

Λέει αλλά δεν δίνω σημασία ρίχνω όλο τον θυμό μου πάνω του

Ηρώ :χαρηη

Φωνάζει με μια φωνή γεμάτη θυμό αλλά και λύπη.

Τότε μόνο σταματαω η Ηρώ πάει γρήγορα σε αυτόν να τον δει..

Εκείνος μετά από λίγη ώρα σηκώνεται.

Μιχάλης :Ηρώ καλύτερα να φεύγω

Επιτέλους το καταλαβε

Ηρώ :όχι κάτσε

Εκείνος την αγκαλιάζει κάτι της λέει κατι στο αυτι και φεύγει

Πάω κάθομαι στον καναπε

Χάρης :και τώρα η δύο μας

Ηρώ :δεν θα γλυτώσω πότε

Λέει σιγανά για να μην την ακούσω

Χάρης:ποτέ

...............