Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
____
felix hazırlanana kadar çoktan taksiyi evinin önüne çağırmış, hızlıca hırkasını da üstüne geçirip evden çıkmıştı.
hyunjin ne mesajına cevap veriyordu ne de aramalarına. yaptığı salaklığın kendisi de farkındaydı, şaka amaçlı söylendiğini o an düşünemese de hyunjin'in onu aldatacak son insan bile olmayacağını biliyordu.
kendisine bu kadar değer ve önem veren birisi olmamıştı daha önce ve sevgilisi de bunları göstermekten çekinmemişti hiç.
eskide kalan ama hâlâ izlerini taşıdığı ilişkisinden tam kurtuldum derken tekrar tekrar böyle şeyler çıkıyordu karşısında.
böyle aptalca bir şey için sevgilisinin kalbini kırdığını düşünmek ise daha çok delirmesine neden oluyordu.
bindiği taksi on beş dakika kadar geçen bir süreden sonra durduğunda hızlıca ücreti ödeyip kendini dışarı attı. görüş alanındaki apartmana girip iki kat çıkmış, kapının önüne geldiğinde ilk önce zili çalmıştı.
anahtar kendisinde de vardı lakin uyanık olma ihtimaline karşı ilk önce zile basmayı tercih etmişti.
içerden ses gelmeyince elinde tuttuğu anahtarı deliğe sokup kapıyı araladı. ışıklar kapalıydı, içeride bir hareketlilik de yoktu. direkt olarak adımları sevgilisinin odasına yöneldi.
yavaşça odanın kapısını aralayıp içeriye doğru başını uzattı. yatağa kıvrılmış olan bedeni görünce sessiz adımlarla içeri girip yanına doğru ilerledi. kaşları çatılı, dudakları hafif aralık bir şekilde uyuyor, uykusunda rahatsız olduğu ise her halinden belli oluyordu.
yüzüne doğru eğilip gözlerinin üstüne tüy gibi olan öpücüğünü bıraktığında kirpiklerindeki ıslaklığı fark etti.
"tam bir geri zekalıyım." sessiz mırıldanmasının ardından derin bir iç çekerken parmak uçlarını bakmaya doyamadığı yüze çıkarıp, çatık kaşları düzeltmek adına alnını okşadı.
hyunjin'in yüzünü inceleyebilmek adına yere çömelmiş, ellerini saçlarında ve yüzünde gezdirmeye başlamıştı.
sevgilisi her şeyiyle saf birisiydi, duyguları konusunda her zaman açıktı, kalbi hiçbir zaman kötülük düşünmezdi. hyunjin gerçekten dünyaya gelmiş en masum insandı gözünde.
şimdi onu ciddi anlamda üzmüş olduğu gerçeği ve uyumadan önce ağlamasına sebep olması yüzüne çarpıp duruyordu. bunu bilmek kendisinden nefret etmesini sağlıyordu.
yanağını okşamaya devam ediyorken aralanan gözlerle ikilinin bakışları birleşmişti.
"lix?" yeni uyanmanın getirmiş olduğu mayışmış sesi, gerçekliğini sorgular gibi çıkmıştı.
