My Sister's Husband

Chapter 55:

My Sister's Husband by MyrrhRamirez

Chapter 55:

Lucas POV:

Kanina ko pa kasama sa loob ng kotse ang magina ko. Hindi ako sana'y na natahimik sila..Npansin ko namang kanina pa tahimik si Charlene hindi ko alam kung anong nangyari sa kanya, pero bakit kinukutuban ako..

"Mama hanapin nyo na kasi si Papa, ayoko lagi lagi na lang si Tito Edward ang kasama, boring kasama yun ehh.."

"Anak bukas na natin pagusapan yan ok.." at nanahimik na lang silang dalawa.

Pagkatapos na ihatid si Lance ay agad naman kaming dumeretso sa office.

"Charlene, kanina ka pa tahimik dyan.. May problema ba?" pero hindi nya pinansin yung sinabi ko.

"Sino ba talaga ako?" napalingon naman ako sa kanya.

"Ano bang nangyayari sayo?"

"Sino ba talaga ako naguguluhan na ako.."

"Sabihin mo sakin ano bang nangyayari sa sayo?"

"Hindi ako sigurado, pero ikaw ba talaga ang parte ng nakaraan ko? Sino ka ba sa past ko Lucas.." tumayo naman ako at nilapitan sya.

Siguro naalaala na nya ako, kaya agad ko namang hinawakan yung kamay nya.

"Do you remember mo me?" at tumingin ako ng deretso sa mata nya.

"Lucas sino ba talaga ako? Naguguluhan na ako, these past few days, kung sino sino ang pumapasok sa isip at isa ka na dun.."

"Siguro nga naaalala mo na ko.."

"Hindi eh, ang alam ko part ka lang ng past ko, kaya nga tinatanong kita kung sino ako, at sino ako sa buhay mo?"

I take a deep breath bago ako magsalita..

"Im your boyfriend and you're sister's husband.."

"Huh? Ang gulo..Boyfriend? My sister's husband? Ipaliwanag mo nga sa kin to?"

"Charlene, this is the right time na sabihin ang totoo sayo.."

"Lucas tell me, a-and my sister? May kapatid ako?"

"Yes, and now she's my wife.."

"Ibig sabihin totoo ang sinabi ni Edward sakin, iniwan mo ako ng dahil sa ate ko.."

"Charlene hindi kita iniwan...hinanap kita kung saan saan.."

"Kung hinanap mo ako Lucas, bakit hindi ko man lang ramdam yun?"

"Dahil ikaw ang nang iwan Charlene, bakit itinago mo sakin na nagdadalang tao ka.."

"Hindi ako naniniwala sa sinasabi mo Lucas..iniwan mo ko... sa tingin mo ba kinaya ko yun?"

"Bkait ba hindi ka naniniwala? Hindi ako nagsisinungaling Charlene totoo lahat ng sinasabi ko.."

"Talaga? Bakit noon ba sinabi mo ba sakin na may relasyon kayo ni Ate? Alam mo ba kung gaano kasakit yun Lucas..Ngayon alam ko na ang lahat Lucas salamat at pinaalala mo sakin.."

"Oo im ang big damn Charlene, pero binalikan kita, mahal kita kaya mapapatunayan ko yun.." at niyakap ko sya at saka hinalikan..

At tinulak naman nya ako, at saka tumakbo sya palabas..

Charlene ginawa mo na naman to.Bakit ba ang hilig mo kong iwan? Hindi mo ba alam na nasasaktan ako pag ginagawa mo to sakin to. Kilala kita pilit mong tinatago ang kalooban mo sa loob ng puso mo at pinapakita sa iba na matapang ka ta kaya mong harapin ang lahat ng problema lahat.

Charlene's POV:

Maliwanag na sakin lahat. Pero bakit ganon? Nasasaktan pa rin ako, dahil ba pinili nya si Ate kesa sakin?

Npahinto naman ako sa paglalakad ng makita ko yung dating bahay namin na mukha ng abandon house. Pumasok naman ako sa loob , siguro simula ng umalis ako naging ganito yung bahay namin, Hindi na sya yung dating masaya at puno ng ngiti ang bahay na ito. Ngayon tahimik na ito hindi tulad ng dati.

Kaya naman pumasok sa loob at agad na dumeretso sa dati kong kwarto. At nakita ko yung kabinet na bukas pa rin. Siguro hindi na nila ginalaw tong kwarto ko nung simulang umalis ako, wla paring pinagbago yung loob ng kwarto ko kung ano yung ayos nya dati ganon din ngayon. Agad ko namang kinuha yung teady bear ko na si Sky na punong puno ng alikabok. Kaya naman kinuha ko naman ito at pinagpag.

"Namiss mo na ako Sky no? Long time no see ha! Pinabayaan mo naman tong kwarto ko, pero ok na rin yun at least nakita uli kita.." at ngumiti ako.

Inayos ko na muna yung kwarto bago umalis ng bahay, pati na rin yung buong bahay inayos ko na rin.Pagkatapos lumabas na ako ng bahay...Sa tuwing naaalala ko yung ginawa kong pagalais ng bahay hindi ko maiwasang magsisi. Dapat pala pinaglaban ko ang dapat kong ipaglaban. Pero huli na ang lahat, nandito na, wala na akong magagawa. Pero isa lang ang alam ko hindi pa huli ang lahat para ipaglaban ko ang dapat kong ipaglaban.