Nori

Hoofdstuk 41a

Heeujj lezers,

Updatetijd! Omdat ik een nogal lang hoofdstuk geschreven heb, wilde ik hem graag over twee updates verspreiden. Ik ben de laatste tijd meer met mijn manuscript bezig, dus om dan wat reserve updates voor Nori klaar te hebben is wel fijn. 

Laat me weten wat je ervan vindt!

Xxx Anniek

ps. Omdat dit eigenlijk maar een half hoofdstuk is, eindigt dit deel niet echt met een cliffhanger of zoiets. Ik heb letterlijk het hoofdstuk in tweeën gehakt 

-------------------------------

Vico was bloednerveus.

Hij stak de sleutel in het slot van de voordeur met zijn kersverse vriendin aan zijn zijde. Ja, het was officieel. Staart of niet, ze waren dolgelukkig met elkaar en niets zou dat in de weg staan. Alsnog is dat makkelijker gezegd dan gedaan: Nori kwam immers uit een compleet andere wereld. En toch stond ze erop om op dag één van hun relatie Vico's familie te ontmoeten. 

Zijn hand trilde. ,,Weet je zeker dat je dit wilt, Noortje?"

Nori glimlachte bij het horen van haar nieuwe koosnaam. Ze keek gerustgesteld en legde haar hoofd tegen zijn schouder. ,,Relax, het komt echt goed," suste ze. Het was ironisch dat iemand ooit tegen Vico zou zeggen dat hij zich zou moeten ontspannen. Hij stond immers zijn hele leven al bekend als koning chill, de stereotiepe surfer die meegaat met de flow van het leven. 

Zijn zenuwen lagen niet aan het feit dat Nori nou een staart had. Het was eerder dat hij dit moois niet op de eerste dag al wilde verpesten en zat ook zeker niet op meningen van zijn ouders te wachten. Zelf had hij liever een week gewacht voordat hij haar zou voorstellen, maar Nori wilde het gelijk goed doen. ,,We hebben wel hun zege nodig," had ze eerder gezegd bij de Bonfire Rocks. En omdat het om haar introductie ging, was Vico ermee akkoord gegaan. Hij had zijn vader geappt dat zijn nieuwe vriendin zou blijven eten vanavond. 

Daarna had hij nog tigduizend appjes van hem ontvangen die hij niet wilde lezen. Vico zat ook niet bepaald op zijn reactie te wachten. 

Vico haalde diep adem en draaide de sleutel rond. Hij deed de deur open en met Nori's hand in de zijne ging hij het huis binnen. Hij hoorde stemmen vanuit de keuken. Gelijk draaide hij zich om naar Nori. ,,Blijf even hier wachten. Ik, eh, ga ze mentaal voorbereiden." Hij drukte een kus op zijn voorhoofd en ging de kamer binnen. 

Nori bleef wachten in het halletje. Nu kwamen ook bij haar de zenuwen aanzetten. Ze wist dat Vico de ware was voor haar, maar dat verhoogde de druk om een goede indruk te maken bij zijn ouders. Ze wierp een blik op de spiegel naast de kapstok. Ze haalde haar handen door haar haar en veegde wat mascara resten van haar wang. Ze speelde met de ketting om haar hals, een prachtig sieraad waaraan een grote aquamarijn bungelde. 

Deze ochtend, die al zover weg leek nu, had ze immers besloten om sinds lange tijd weer de moed bijeen te schrapen om naar het land te gaan. Voor dat sprankje zelfverzekerdheid wist ze dat ze er goed uit moest zien, maar ook dat ze iets te besteden moest hebben voor het geval dat ze een spontane shopactie zou gaan doen met Kylie. Ze was inmiddels allang door haar laatste beetje Sirenefiasco geld heen, het geld dat ze had gesprokkeld tijdens de Full Moon Night. Maar ze wist dat ze met iets waardevols ook wel aan geld kon komen. 

Oh, wat had ze zich een slecht mens gevoeld toen ze Riv's sieradenkist had geopend die ochtend. Haar blik was gelijk gevallen op de aquamarijn; het was een prachtig ding, dus waarschijnlijk ook van grote waarde. Ze wist dat haar moeder de ketting vaak droeg, maar de laatste tijd had ze hem drastisch minder om gehad dan vroeger. Haar vader verwende haar immers ook met veel mooie sieraden als hij weer eens weg was geweest, dus moeders zou massa's andere halssieraden over hebben. 

De edelsteen schitterde net zo mooi als Nori's ogen en complimenteerde haar hele outfit. Nee, op dit moment had ze er geen spijt van. Dit ding zou helpen bij het maken van een perfecte indruk. Hoopte ze. 

Vico kwam weer terug en opende de deur naar de eetkamer. Hij nam haar bij de hand en naam haar mee naar binnen. Nori was onder de indruk: het huis was brandschoon en het interieur was strak, voornamelijk zwart wit. Toch hing er veel kunst aan de muur, al was het nogal abstract. Verder waren er niet echt tierelantijntjes, zoals in de meeste onderwaterhuizen. Nee, het was anders, maar het beviel haar wel. 

Een man die qua gezicht heel erg op Vico leek, kwam naar Nori toe en introduceerde zich. ,,Wat ontzettend leuk om je te ontmoeten," zei hij vriendelijk. Met zijn ene hand schudde hij haar hand, met de andere streek hij door zijn zwarte haar. ,,Ik ben Nori, en insgelijks." Ze had haar enthousiaste glimlach opgezet en straalde van alle kanten. ,,Als je mijn naam trouwens moeilijk uitspreken vindt, mag je me ook gewoon 'meneer Vico's vader' noemen. Helaas noemen al zijn vrienden me ook zo," grinnikte hij. Nori antwoordde met een lach, Vico rolde met zijn ogen om zijn vaders tenenkrommende humor. Hij gaf zijn vader een duw. ,,Pap, doe niet te bijdehand, hè?" corrigeerde hij hem. 

Vico's vader ging vrolijk door. ,,Normaal kan Vico altijd om mijn grapjes lachen, maar hij vindt het belangrijk dat ik als een serieuze hark over kom. Maar droge opmerkingen zijn nou eenmaal part of the package. Hopelijk kan je daarmee leven." Hij glimlachte van oor tot oor. Nori giechelde. ,,Oh, ja hoor. Bij ons thuis gaat het er zo ook aan toe," floepte ze eruit. 

Tot zover ging het in Vico's ogen wel aardig. Tot nu toe had zijn vader nog geen stomme dingen gedaan en Nori leek ook wel op haar gemak. Maar net toen hij wilde gebaren dat ze mocht gaan zitten, vielen de ogen van zijn vader op de ketting om haar nek. Hij verstijfde alsof hij een spook had gezien. 

Vico schaamde zich dood. Hij duwde zijn vader de keuken in en ging naast zijn vriendin zitten. Daadkrachtig probeerde hij een gesprekje gaande te krijgen, maar hij kon zich niet concentreren door het geroezemoes uit de keuken tussen zijn vader en zijn moeder. ,,Ik ben even weg," excuseerde hij zich, waarna hij naar de keuken holde. 

,,Weet je het honderd procent zeker?" hoorde hij zijn moeder zeggen. 

,,Ja. Mijn pa heeft die voor mijn ma gemaakt en toen heb ik aan haar gegeven. Je hebt het zelf gezien." Zijn vader klonk zeker van zijn zaak, waar hij het in vredesnaam ook over had.

,,Dus je denkt dat zij..."