Basketball Love Affair 4: Jump Ball

Chapter 2: Kiss.

Chapter 2: Kiss.

Dominique's POV:

**10 years ago.

"What have you done?" Sigaw nang isang batang babae sa isang lalaking may hawak na sirang stethoscope.

Tinitigan lamang siya nito at ilang saglit lang ay itinuloy nito ang pagpukpuk sa robot na hawak niya gamit ang earpiece ng stethoscope.

"Anong ginagawa mo?" Pumamewang ang batang babae at inagaw ang isang parte ng stethoscope at ipinalo ito sa ulo ng batang lalaki, "Ow!"

Pinulot ng batang babae ang iba pang parte ng stethoscope at inayos ang pagkaka-kabit nito.

"My mother told me that this is a very important invention ever made. Because with a single sound you hear from this, can change a person's life."

"It's a toy, what's so important about that?"

"My mom and dad's a doctor, and Kuya Julian is also gonna be a doctor, and I'm gonna be a doctor too, when I'm old, so it's important."

Isang nakakunot na titig ang ibinigay ng batang lalaki sa batang babae at nagtanong, "Can I be a doctor too?"

"Everybody can be a doctor."

"Then I'll be a doctor so I can play with stethoscopes."

"Dominique, we have to go home." Tawag sa batang babae ng nakakatandang kapatid nito.

"Ooh. I gotta go. Bye!"

Tumakbo na ito paalis ngunit hindi pa nakakalayo ay tumigil ito at humarap muli sa batang lalaki, "What's your name?" She asked the little boy.

"JP."

Tumakbo si Dominique palapit muli kay JP at ibinigay ang hawak niyang stethoscope dito.

"Bye!"

**Present time.

Nandito ako ngayon sa bahay. It's been a week since Chris and I broke up. Saturday ngayon, walang pasok kaya bored na bored ako.

Sinarado 'ko ang medical book na binabasa 'ko at humilata sa kama. "I'm boreddd." Sigaw 'ko sa kwarto.

Walang sumagot. Malamang, mag-isa lang ako. At kapag may sumagot sakin baka mamaya tumakbo na ako palabas ng bahay na ito.

Bumangon ako sa kama at pumunta sa may suture kit 'ko. Kumuha ako ng isang saging at nag-practice ng suture doon. Nang ma-bored ako ay itinigil 'ko na ito at bumaba papuntang kusina.

Wala kaming katulong. Ayaw nila mama at papa. Siguro mga twelve ako, tinuruan na ako ni mama na magluto at maglinis, ang sabi kasi ni mama, not because we're born with silver spoon doesn't mean that we should live in luxury. She wants us to value life. And you will not value it if you haven't experience suffering.

Hindi naman sa gusto ni mama na mag-suffer kami, ang gusto niya lang, matuto kami. Kasi pano nga naman kung bumaliktad ang mundo at naghirap kami? Ano yun? Wala na kaming alam ni Kuya?

"Good you're cooking. I'm hungry." Sabi ng isang boses sa likod 'ko at hinalikan ako sa noo.

"Kuya?.. Kuya!" Inilapag 'ko ang sianse na hawak 'ko at tumakbo palapit kay kuya para yakapin siya.

Tawa lang ang naging tugon ni kuya sa ginawa 'ko. Hayyy, ang gwapong gwapo 'kong kuya. After two weeks eh nakita 'ko na ulit siya.

"Missed me that much?"