All boys school

Hoofdstuk 42

Daar sta ik dan met mijn diploma in mijn hand en met Duncan aan mijn zijde. Er flitsen veel camera's waarvan er maar 2 van de school zijn en de rest pers is die graag een foto van mij willen hebben. De jongens lopen naar hun ouders toe. Ik loop een beetje rond op het podium en ga dan op een bankje zitten aangezien mij ouders er beide niet zijn en Kian zijn eigen diplomauitkrijking heeft. Ik voel hoe er een traan over mijn wang rolt. ik denk terug aan de gebeurtenissen van dit jaar. Bij een herinnering kijk ik zoekend door de ruimte. Wanneer ik hem heb gevonden denk ik aan ons moment in de tuinen van het internaat.

"Ik ben zwanger" zeg ik om het tot mezelf te laten doordringen. Ik voel dat Duncan naast me gaat zitten en zijn handen om me heen slaat. Hij droogt mijn tranen en kust me. "Wij gaan geweldige ouders zijn, geloof me" zegt hij en kust me weer. "Dus je gaat me niet verlaten?" vraag ik als ik hem heb losgelaten. "Ben jij gek?!. Je bent de geweldigste vrouw die ik heb ontmoet. Natuurlijk ga ik je niet verlaten" zeg hij en trekt me omhoog. Wanneer er beide staan lopen we terug naar binnen. Ik voel me al een stuk beter. Duncan wil bij me blijven, en zelfs het kind houden. Ik had nooit gedacht dat mijn gedachten zo ineens zouden omslaan. Ik draai me naar Duncan toe. Hij stopt en kijkt me vragend aan. "Ik hou van je" zeg ik en zoen hem. Hij zoent me terug en zo staan we buiten. Het begint te regenen maar ik geef er niks om.Wanneer we helemaal doorweekt zijn laten we elkaar los. Ik schiet in de lach en begin te huilen van geluk. Aan wat heb ik ooit zo'n geweldig vriendje verdiend.

Wanneer hij mijn blik opmerkt wenkt hij me. Ik sta op en loop naar zijn ouders toe. "Hallo ik ben Kate-lyn, maar ik word liever Kate genoemd" zeg ik en steek mijn hand uit. "Hallo ik ben Frederieke en dit is mijn man Pieter" zegt Duncans moeder terwijl ze naar de man naast haar wijst. Ik zie ineens 2 benen achter die van Pieter. "En wie is dat?" vraag ik lief wijzend op de 2 voeten. De benen komen in beweging en ik zie een jongen achter Pieter vandaan komen. "Ik ben Stefan" zegt de jongen die maximaal 12 is. "Ik ben het kleine broertje van Duncan" zegt hij en steekt dan zijn hand uit. Ik schud hem en trek Duncan dan even wat naar achteren. "Wil je het vertellen?" fluister ik. "Mijn moeder lijkt je te mogen" zegt hij wat niet echt een antwoord is. "Dat is niet echt een antwoord" zeg ik sarcastsisch. "Laten we het doen" zegt hij dan en geeft me snel een kus. We lopen terug en ik pak zijn hand beet. "Mam , Pap we moeten jullie wat vertellen" zegt Duncan. Zijn moeders ogen gaan twinkelen terwijl zijn vader een afschuwende blik trekt. "Kate is zwanger" zegt hij dan in een keer. Zoals je een pleister snel van de wond af trekt. Zijn moeder begint te springen en knuffelt me bijna dood. Terwijl zijn vader Duncan mee trekt voor een moeilijk gesprek als ik het zo zie. "Ooh ik ben zo blij voor je" zegt Frederieke. "Ik word oma" zegt ze enthousiast. Ineens trilt mijn telefoon.  Ik maak me los uit de wurggreep van Frederieke en pak mijn telefoon.

Robbie: Kijk eens links van je

Ik kijk op van mijn telefoon en kijk links. Ik zie Robbie staan. Snel mompel ik iets van een 'ik moet even gaan' tegen Frederieke en Stefan die heel de tijd zijn blijven staan. Daarna sprint ik naar Robbie toe. Aangekomen bij hem geef ik hem een knuffel. "Je bent er" zeg ik. "Natuurlijk ben ik er we zijn een familie" zegt hij en haalt een hand door zijn haar. "Dan wel niet biologisch maar je begrijpt wat ik bedoel" zegt hij en haalt wat uit zijn broekzak. Hij houd zijn hand op en ik kijk wat hij vast heeft. Het is een sleutelbos met 2 sleutels. "Zijn die voor mij?" vraag ik voor de zekerheid. "Ja, Deze is voor je verjaardag" zegt hij wijzend op een witte sleutel. "En deze is omdat je geslaagd bent" zegt hij en laat de andere sleutel zien. "Voor wat zijn ze?" vraag ik nieuwsgierig. "Daar zul je snel achterkomen" zegt hij. "Oh ja, Ik moet je wat vertellen Robbie" zeg ik. "Wat is het meis" zegt hij en drukt de sleutels in mijn hand. "Ik ben zwanger" zeg ik en probeer zijn reactie te peilen. Zijn ogen worden groot. "Dat is geweldig, gefeliciteerd" zegt hij en trekt me in een knuffel. "Wie is de vader?" vraagt hij dan. "Duncan" zeg ik en wijs hem aan. "Zou je hem willen halen?" vraagt hij. Ik knik en loop naar het clubje toe. "Duncan kun je meekomen?" vraag ik aan hem. "Ja tuurlijk ik neem even afscheid van mijn ouders en dan kom ik" zegt hij en loopt naar zijn ouders.

Wanneer Duncan afscheid heeft genomen van zijn ouders lopen er samen weg. Aangekomen bij Robbie steekt Duncan zijn hand uit. "Hey Duncan" zegt Robbie en schud zijn hand. "Je hoort bijna bij de elite familie he" zegt Robbie. "Jazeker en daar ben ik heel blij mee" zegt Duncan terwijl hij me bij mijn heupen pakt. "Maar goed laten we gaan" zegt Robbie en loopt vooruit. Buiten aangekomen lopen we naar een witte Ferrari. "Mag ik de sleutels alsjeblieft" vraagt Robbie. Met open mond geef ik ze aan hem. "Deze sleutel is voor deze baby" zegt Robbie en pakt de witte sleutel. Hij stapt in de auto en stopt de sleutel in het gat. Ik stap in de bijrijder stoel en Duncan gaat in het midden op de achterbank zitten.

We beginnen te rijden.

Na 40 minuten komen we stoppen we bij een grote villa. Het zal toch niet waar zijn. "En dit is je huis vanaf nu" zegt Robbie terwijl hij uitstapt en de sleutels naar mij gooit. "Duncan stapt ook uit en met zijn 3en lopen we naar de voordeur die met gemak open gaat.

Mijn mond valt voor de zo veelste keer open terwijl ik door het huis loop. Ik zie gelijk een toekomst voor Duncan en ik. Ik pak zijn hand en kijk hem aan. Hij heeft dezelfde blik in zijn ogen. De blik van pure liefde.

-----------------------------------------------------------
het ena laatste hoofdstuk. En daarna og de epiloog.

love Y'all

follow

vote

comment

~Norah