All boys school

Hoofdstuk 43

"Persen!" roept de dokter. Met veel pijn volg ik zijn bevel op. Terwijl ik stevig in Duncans hand knijp. Hij kijkt me aan en geeft me een kus op mijn haar. "Nog een keer" zegt de dokter weer. Ik zet weer kracht. Ondertussen heb ik zowat het hele ziekenhuis bij eklaar geschreeuwd. Tenminste mijn stem is wel maar de klote.

Daar hou ik haar dan in mijn handen. Rachel Matthews. Ons meisje. Wanneer ze helemaal is gewassen en ik heb gedouched en weer in bed lig, mag de pers binnenkomen. De dokter en een paar zusters gaan weg. 1 blijft bij ons voor als er iets gebeurd.

De pers stelt allemaal vragen. In deze 9 maanden heeft Rachel al een flinke reputatie opgebouwd. Ook ik ben steeds hoger geklommen en ben nu 1 van de beroemdste modellen. Ik doe veel interviews en ben begonnen met acteren. Nadat de pers is geweest komen mijn ouders en zusje binnen. Ook Duncans ouders en broertje komen binnen. Gelijk komen Frederieke en mijn moeder op ons afrennen terwijl mijn vader en Pieter ze raar aankijken. Ik geef Rachel aan Duncan en ga zelf met mijn moeder praten.

Frederieke is druk met Duncan in gesprek. Even later komen ook de vaders in actie. Mijn vader haalt een hand door mijn haar en kijkt me trots aan. "Ik ben heel trots op je meisje " zegt hij en loopt daarna naar mijn moeder. Toen ze terug kwam van de opnames had ik het haar meteen verteld. Ze werd helemaal wild. Nu komt ook Pieter op me afgelopen. "Je zult een geweldige moeder zijn voor mijn kleinkind zegt hij en pakt mijn hand vast. Ik geef hem een knikje als bedankje. De relatie tussen mij en de ouders van Duncan is steeds sterker geworden. Duncan geeft Rachel nu aan Frederieke.

De deur vliegt open en Kian komt naar binnen gerent. "Ik ben oom" zegt hij blij. Hij komt naar me toe en knuffelt me. "Dat heb je goed gedaan zusje" zegt hij jet tranen in zijn ogen. "Ik miste je al" zeg ik ook met tranen in mijn ogen.

In mijn ooghoeken zie ik dat Rachel naar Mijn moeder word doorgegeven. "Mam waar is Theo?" vraag ik dan. "Hij komt niet, ik dacht dat je dat niet zou willen" zegt ze dan. "Natuurlijk wil ik dat hij is toch je verloofde" zeg ik dan. "Ga hem eens heel snel bellen" lach ik door mijn tranen heen. Er komt een lach op haar gezicht en ze geeft snel Rachel aan mijn vader. Het programma heeft haar wel echt geholpen om echte liefde te vinden. Theo is haar verloofde alhoewel ze het nog geheim moeten houden vanwege dat het programma nog op televisie te zien is.

Wanneer even laten ook Theo is gearriveerd en iedereen Rachel heeft vastgehouden schenkt Duncan champagne in. "Op een gezond leven voor Rachel " zegt hij dan en iedereen toost er op.

De rest van de dag gaat snel voorbij en voor ik weet ben ik weer alleen met Rachel en Duncan. Ik zie dat Duncan in slaap is gevallen en grinnik. Hij gaat zo'n goede vader worden. Ik stap uit bed en leg Rachel in haar bedje. Daarna ga ik zelf ook in mijn bed liggen en doe mijn ogen dicht.

~*~

Eindelijk thuis. Wat heb ik dit huis toch gemist. Nadat we alles hadden ingericht zag het er warm en gezellig uit. Ik laat me op de bank ploffen terwijl Duncan de maxicosi neerzet. Hij komt naast me zitten en slaat een arm om me heen. "Dit is dan het begin van de toekomst" zegt hij en kust me dan. "Ik hou van je" zeg ik en geef hem een knuffel. We worden onderbroken door Rachel die een beetje gaat sputteren. Ze kan er waarschijnlijk nu al niet tegen dat we klef doen. Ik haal haar uit de maxicosi  en probeer haar wat te sussen. "Ik ga wel koken" zegt Duncan en staat op. Wanneer hij is de keuken is ga ik tegen Rachel praten. "Gaat papa nu gewoon koken, laten we maar alwast de brandweer bellen" zeg ik tegen haar. Ik zie een spoor van een glimlach maar weet dat dat op deze jonge leeftijd heel zeldzaam is als dat gebeurd.

Wanneer ik Rachel de borst heb gegeven gaan Duncan en ik eten. Gelukkig kon ik nog net de aardappels redden van verbranden anders hadden we straks echt de brandweer voor de deur staan. We eten samen het eten op en kijken hoe Rachel op haar speelkleed ligt te spelen. De speeltjes boven haar maken een krakend geluid als ze ze aanraakt. Ik glimlach. Wat is ze toch een wonder. Als of ik over de duivel spreek kijkt ze gelijk mijn kant op. 2 helderblauwe kijkertjes kijken me aan. Duncan volgt mijn blik een et verschijnt ook een grote glimlach op zijn gezicht. "Je hebt een wonder gecreëerd " zegt hij dan. "Jij hebt ook een deel gedaan" zeg ik lachend en kijk hem aan. Dit is de man waar ik mijn leven mee wil delen. Waar ik mee wil huilen en lachen. Waar ik slechte tijden met mee mag maken. Waar ik mee oud wil worden. Ik krijg tranen in mijn ogen als ik terug denk aan alle momenten in het internaat. Ik had nooit kunnen denken dat mijn leven zo zou lopen. Na het eten pak ik Rachel en loop met haar naar de voordeur. "Ik ben even weg" roep ik naar Duncan en zegt Rachel in de autostoel. Daarna stap ik zelf in en rijd weg naar het enige gebouw waar ik waarde aan hecht.

Aangekomen bij het internaat zijn de lessen in volle gang. Bij de bali aangekomen zie ik dat Denise weer lekker ongeordend door haar papieren zit te gaan. "Zou ik de sleutels van kamer 138 mogen?" zeg ik tegen haar. Als ze mijn stem hoort schiet haar hoofd omhoog en lacht ze me toe.  "En wie is dit" zegt ze wijzend op Rachel. "Dit is mijn dochter Rachel" zeg ik en laat Denise even haar bolletje aaien. "Maar hier heb je de sleutel, waar heb je hem eigenlijk voor nodig?" vraagt ze er dan achter na. "Ik moet nog iets ophalen" zeg ik en loop dat de trap op. Aangekomen bij de kamer sta ik even stil. Zoals ik bijna anderhalf jaar gelden ook had gedaan. Ik open de deur en 7 paar ogen kijken me aan. "Eeuh sorry mevrouw wie bent u?". "Sorry ik kom alleen even wat ophalen" zeg ik en loop naar mijn oude kamer. Een jongen staat direct op en volgt me. "Mevrouw dat is mijn kamer" zegt hij. Ik stop en draai me om. "Anderhalf jaar gelden was het mijn kamer" zeg ik en loop door. In mijn kamer aangekomen pak ik een briefje van onder onze geheime verstopplaats. We hadden dit geplaatst tijdens het leren voor de examens. We waren vastbesloten om het mee te nemen maar waren het vergeten. En niemand mag wat er op dat briefje stond ooit te weten komen. Ik stap de kamer uit en loop weer naar de deur. "Ik ben Kate-lyn Everton ik ben 18 jaar en ik houd van modeleren en van mijn Dochter" zeg ik en loop de kamer uit. Even weer die nostalgie naar boven halen

-----------------------------------------------------------
dit was het laatste hoofdstuk nu nog de epiloog. Er komt een deel 2! dat weet ik nu zeker. Het gaat 'Expectations' heten. Er staat nog niks online dus probeer maar niet op te zoeken.

love Y'all

follow

vote

comment

~Norah