Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Deniz Tekin - Yıldızlar
Bölüm 4 - beni öpüşün var ya
Roma döneminde güneş saatlerinin genelinin üzerine ''vakit sandığından da geç'' yazarlarmış, bunu kendim görmedim ya da okumadım, babamın her hafta sanki isimleri John Michael ve George'muş gibi birlikte golfe gittiği travmalı zengin arkadaşlarıyla kurduğu bir kakaotalk grubu var. Birbirlerine kültürel seviyesi yüksek elit bir zengin olduklarını kanıtlamak için bu tip yazılar gönderiyorlar, babam da laf arasında filan kullanmaktan büyük zevk alıyor. Onu ne zaman arasam bir şekilde bunu geciktirdiğimi ve aramak istemediğimi düşünüyor, onları terk ettiğim ya da yanımda yöremde istemediğim yok ama babam bu tip düşüncelerin pençesinden kendisini kurtarmayı başarabilmiş değil.
Hoş, babam kültürel seviyesi yüksek elit bir zengin filan da değil, babam okumaktan nefret eder, babam bir çakal, kafası sadece paraya çalışır, bu işte iyi ve bu doğuştan. Ya da belki öğrenilmiş çaresizlik, yeterince iyi olmayan her şeye duyduğu nefreti buna bağlıyorum, çünkü hayatı boyunca hep yeterincenin bir üstü, en iyisi olmak zorunda kalmış. Bu yüzden en iyisi olmak için ''yeterince'' çabalamayan insanlardan nefret ediyor.
Chanyeol'den bu yüzden nefret ediyor, 19 yaşındaki oğlunu evliliğin en harika şey olduğuna ikna eden bir herif olduğu için de olabilir. Ya da belki nefreti evliliğimiz ilk ortaya çıktığında Chanyeol'un ortalıktaki düşük tansiyon panik atak ve ağlama krizlerini hiçe sayıp beni evimizin mutfağında yarın yokmuş gibi öpmesine ve ona umarsızca karşılık verecek kadar gözümü döndürmesine duyduğu kine dayanıyordur.
Sebebi neydi bilmiyorum, ama değişmeyen iki gerçek vardı. Babam babasına tapsa da Chanyeol'den tiksiniyordu ve en iyisi olmak için yeterince çabalamayan bütün insanlardan nefret ediyordu.
Bu yüzden eve yemeğe gittiğimde yanımda Chanyeol'u da götürürsem kimseyi kovmuyordu ama hoş geldiniz derken sol gözü seğiriyor, içinden bir takım lan ben bunu arka bahçeye gömsem benden şüphelenirler mi tarzı bir takım hesap kitapta bulunuyordu. Chanyeol'un da ondan pek haz ettiğini söyleyemem ama annemin yemeklerini çok seviyordu, gerçekten bir şekilde yemek konusunda hep uyuşuyoruz ve annemi de babamı rahatsız ettiği kadar rahatsız etmiyordu, hatta yüzünün düştüğünü bile görmedim, yemeğe yanımda Chanyeol'le gittiğim her seferinde sanki Jongdae'yle gitmişim gibi doğal karşılıyor ve Chanyeol'e fazladan et bile koyuyordu.
Birlikte üç burger gömdüğümüz o akşamdan sonra bir şekilde işler biraz daha iyi oldu, iş yerinde stajyer olduğumu yüzüme çarpmayı bıraktı, normale döndük ve birbirimizi yadırgamayı bıraktık. Belki de yadırgayan sadece bendim bilmiyorum ama bir şeyler benim içimde daha çok çözülmüş görünüyordu, bunu ertesi sabah Kyungsoo'nun favori mezesindeki salatalıkları ayırıp Chanyeol'un tabağına koyduğumda ve Chanyeol büyük bir yağda yumurtadan kestiği parçayı çubuklarıyla dudaklarımın arasından dürttüğünde sakince dudaklarımı ayırıp kabul etmemden anlamıştım.
