Aşk Tesadüfleri Sever (ZeyKer)

Sorun: Annem

Gözümü açtığımda hastane odasındaydım, başımda bir hemşire vardı. Hemşire uyandığımı görünce hemen fırladı odadan ve bir doktorla geldi
"Zeynep hanım...kendinizi nasıl hissediyorsunuz?"
"Başım.."
Başım çatlıyıcak gibi ağrıyordu
"Ne olduğunu hatırlıyormusunuz?"
Biraz düşündüm
"Evet...erkek arkadaşımla sahildeydik, sonra...sonra ayağa kalktım ve..."
"Tamam yormayın kendinizi, bir kaç sonucun çıkmasını bekliyoruz, temiz çıkarlarsa kendinizi hazır hissedince gidebilirsiniz"
Doktor kapıyı açar açmaz Keremi gördüm, kapının önünde bekliyordu ama içeri girmedi çünkü annem daldı içeri doktor çıkar çıkmaz
"Zeynep...kuzum, ah çok korktum sana birşey olucak diye"
"Iyiyim"
Annem sarıldı bana bende dayanamayıp geri sarıldım
"Özür dilerim kuzum"
"Bende özür dilerim"
"Kerem dün geceden beri bekliyor uyanmanı"
"Gitmedimi hiç?"
"Yok...oturdu bekledi"
"Anne..çağırabilirmisin Keremi"
Annem dışarı çıktı, Kerem içeri girdi. Keremi görür görmez içime huzur doldu, elimi uzattım ona doğru, yanıma geldi ve elimi tuttu
"Pırlantam...çok korktum!"
"Iyiyim merak etme.."
"Neden olduğunu söyledimi doktor?"
"Yok sonuçları bekliyorlarmış...nasıl geldik biz hastaneye?"
"Sen dün kollarımın arasında bayıldın, uyandırmaya çalıştım seni sonra birileri geldi yardıma ama uyanmayınca bende hemen seni arabaya taşıdım sonra buraya getirdim işte"
"Annem.."
"Aramak zorunda kaldım. Senin telefonundan numarasını buldum haber verdim, boşver sen şimdi bunları"
Keremin elini sıktım ve gözlerimi kapadım. Kapı açıldı, Kerem hemen elimi bırakmaya çalıştı ama ben bırakmadım. Doktor gelmişti tekrar, arkasındanda annem girdi, annem bize baktı ama birşey demedi
"Evet sonuclar çıktı...korktuğumuz gibi ciddi birşey yok, anladığımız kadarıyla piskolojik bir bayılma olmuş, fazla stres altında kaldıysanız yada bir olay olduysa büyük bir ihtimalle o yüzden olmuştur. Bu aralar stresden mümkün olduğunca uzak durmaya çalışın yoksa tekrarlayabilir"
"Çıkabilirmiyim bugün?"
"Tabi kendinizi iyi hissediyorsanız çıkabilirsiniz"
Doktor çıktı, odada ben annem ve Kerem kalmıştık
Z: "Gidelim lütfen"
K: "Eminmisin?"
Z: "evet burda kalmak istemiyorum daha fazla"
K: "tamam gel"
Kerem kalkmama yardım etti, annem hala bize bakıyordu, ayakkabılarımı getirdi, giyindim ve yavaşça kalktım. Keremin koluna girdim ve çıktık.
K: sizi bırakıyım eve buyrun
D: yok taksiye bineriz biz
Annem ne olursa olsun Keremi hala istemiyordu, tartışma çıksın istemedin, kereme sarıldım ve taksiye bindik annemle.
Takside annemle hiç konuşmadık, eve gidince annem bana yatak hazırladı ve yatırdı
"Yatmama gerek yok"
"Hayır olmaz hastaneden yeni çıktın"
"Hasta olsam hastaneden çıkarmazlardı"
"Olsun yine birşey olmasın"
"Stres altında olmadığım sürece birşey olmaz..."
Annem birşey demedi, anlamıştı herhalde ne demek istediğimi, sonuçta onun yüzünden olmuştu bu olay. Bütün gün evde dinlendim, bir ara Yağmur geldi, biraz konuştuk sonra gitti. Kerem bütün gün hiç aramadı, aramasını istiyordum, hemen özlemiştim onu ama aramadı, bende inat ettim ve aramadım. Neden aramıyordu merak ettim...normalde dakikada bir arayıp nasılsın diye sorardı, düşündüm biraz hastaneden ayrılırkende soğuk davranıyordu biraz, yani belki annem orda diyedir ama ben ona sarıldığımda bana geri sarılmamıştı mesela.
Ertesi sabah kalktığımda kendimi iyi hissediyordum o yüzden okula gittim, Keremden hala bir haber yoktu, okulda Yağmur beni görünce şaşırdı
"Ne işin var senin burda?!"
"Burası bizim okul değilmi? Yanlışmı geldim ben?"
"Sen hastasın niye geldin"
"Gördüğün gibi ayakta durabiliyorum"
"Ama-"
"Yağmur ben iyiyim! Bir kere bayıldım diye okulamı gelmiyicem"
"Iyi tamam ozaman"
"Keremi gördünmü?"
"Demin buralardaydı, haberi yokmu geleceğinden"
"Hiç konuşmadıkki"
"Nasıl yani?"
"Hastaneden sonra hiç aramadı beni"
"Allah Allah niyeki?"
"Bilmiyorum, o yüzden arıyorum ya onu...yağmur Canı arayıp sorsanız belki onun haberi vardır"
"Tamam arıyım"
Yağmur Canı aradı, bir kaç dakika konuştular
"Eee nerdeymiş?"
"Demin yanımdaydı ama şimdi gitti dedi.."
"Nereye?"
"Bilmiyormuş..."
"Off neyse ben gidip bakıyım ozaman"
"Tamam ben kantindeyim ozaman Can'ın yanına gidiyim"
"Peki"
Yağmurdan ayrılınca okulda Keremi aramaya başladım, bütün katlara, bütün sınıflara baktım ama Kerem yoktu, sonra aklıma soyunma odaları geldi, hemen indim en alt kata, Kerem ordaydı
"Seni arıyorum ne zamandır"
"Senin okulda olduğundan haberim yoktu"
"Tabi olmaz hiç aramadın beni..."
"Meşguldum"
Kerem bana bakmadan konuşuyordu
"Kerem birşeymi oldu?"
"Hayır"
"Neden bu kadar soğuk davranıyorsun?"
"Bişey yok Zeynep!"
"Tamam, ben derse gidiyim..."
Kerem kalktı ve soyunma odasından çıktı
"Antremana geç kalıcam kusura bakma"
Keremin davranışına anlam veremedim, döndü ve gitti, öyle kalakaldım soyunma odasında.
Yukarı kantine çıktım, Yağmur tek başına oturuyordu, gittim karşısına oturdum
"Zeynep...iyimisin rengin atmış"
"Iyiyim ama...Kerem...bir garip davranıyo bana"
"Salak ya..."
"Efendim?"
"Aaa yok yok birşey Can birşey demişti o aklıma geldi"
"Yağmur birşeymi biliyorsun?"
"Hayır..."
"Neden böyle davranıyor şimdi bana? Uzak duruyor benden resmen!"
"Ben biliyorum galiba ama bak heyecan yapmak yok...düşüp bayılmanı istemiyorum!"
"Yağmur çatlatma insanı...ne biliyorsun?"
"Kerem Canla konuşmuş, Can'da bana söyledi aslında kimseye anlatmamam lazım ama..."
"Yağmur ne?"
"sen hastanedeyken Demet teyze Kerem'le konuşmuş.."
"Ne?!"
"Uzak dur Zeynepten falan demiş, kızımı kullanıp atıcaksın biliyorum demiş işte Zeynep böyle birşeyi kaldırmaz falan demiş"
"Ve Keremde bu yüzden benden uzak duruyor öylemi? Annem dedi diye"
"Herhalde..."
"Annem neden böyle bişey yapıyor yaa"
"Ya Zeynep beni pişman etme söylediğime"
"Hayır iyiki söyledin"
Kalktım
"Nereye?"
"Kerem'le konuşucam"
"Ya Zeynep hayır, zaten ders başlıyıcak"
"Umrumda değil"
"Benden öğrendiğini söyleme!"
Hemen alt kata indim tekrar, baya bir bekledim, antreman bitince Kerem çıktı, ter içinde kalmıştı, beni görünce şaşırdı
"Zeynep..."
"Konuşmamız lazım"
"Tamam..."
"Üstünü değiştir seni bekliyorum bahçede"
Bahçeye çıktım ve bekledim, Kerem bir süre sonra geldi
"Ne konuşucaz?"
"Burda olmaz"
"İyi gel gidelim"
Yürümeye başladık
"Sen beni ne kadar seviyorsun?"
"O ne demek Zeynep? Şu demek, sen benden bu kadar çabukmu vazgeçebiliyorsun?"
"Ne?"
"Annem san uzak dur dedi diye benden uzak duruyorsun"
"Sen.."
"Evet biliyorum olanları yani öğrendim!"
"Bak senin bilmemen gereken bir konuşmaydı bu.."
"Ama biliyorum! Kerem beni bırakıcanmı gerçekten?"
Kerem durdu birden ama birşey demedi, önüne geçtim
"Cevap ver! Sendemi beni yüz üstü bırakıcan?!"
"Hayır.."
"Ozaman neden uzak duruyorsun?"
"Zeynep ben seni çok seviyorum ama üzülmeni istemiyorum"
"Ben senin yanında mutluyum! Asıl sen olmayınca üzgün oluyorum! Kerem yalvarırım beni bırakma, ben sensiz nefes alamamki..."
"Tamam bırakmıyıcam...sakin ol"
Gözlerim dolmuştu
"Annem adına özür dilerim...sana öyle şeyler demeye hakkı yok!"
"Hayır Zeynep annene kızma sakın, senin iyiliğini düşünüyor"
"Düşünmesin! Ben senin yanında iyiyim niye bizi ayırmaya çalışıyor?"
"Onunda kendine göre nedenleri vardır"
"Bunun bir açıklaması olamaz!"
"Tamam bak sakin ol yine birşey olucak"
"Tamam.."
Beraber eve doğru yürüdük, eve girdiğimde annem yoktu. Derslerimi yapıyordum ve annem geldi
"Zeynep! Ben geldim"
Ses çıkarmadım
"Zeynep?"
Annem yukarı çıktı, odama girdi
"Zeynep duymadınmı kızım?"
Ne dönüp baktım nede cevap verdim
"Zeynep.."
Annem yanıma geldi
"Konuşmak istemiyorum"
"Ne oldu?"
"Sen daha iyi biliyorsun ne olduğunu"
"Ne dediğini anlamıyorum"
"Kerem'le konuşmuşsun"
Annem birden kalakaldı
"Zeynep..."
"Anne sus, bunun bir açıklaması yok.."
"Bak kızım.."
"Anne sus dedim! Istemiyorum konuşmak"
Annem odamdan çıktı, yine çok kızmıştım anneme ama birbirimize bağırmakla çözülmiyicekti bu iş, anlamak istemiyordu annem. Duvarlar üstüme üstüme gelmeye başlamıştı yine, dolaptan çantamı aldım ve sessizce indim aşağıya, annem mutfakta oturuyordu. Kapıyı yavaşça açtım ve çıktım, evden kaçıyordum resmen! Hemen uzaklaştım, yürümeye başladım ve Yağmur yağmaya başladı, yağmur gittikçe şiddetleniyordu, yanağımdan akan damlalar göz yaşlarımla birleşti, evet ağlıyordum...kimse beni anlamıyordu işte! Hiç kimse beni ciddiye almıyordu! Kerem bile annemin tek sözüyle hemen benden uzak durmaya başlamıştı...ya oda beni bırakıp gitseydi. Yada beni bırakıp giderse ben ne yaparım? Sokaklar boştu, bir kaç tane mağza vardı etrafta, hala açıkdı mağazalar, bir köşeye gittim oturdum, Yağmur hala yağıyordu, yağmur yağadıkca ben ağlıyordum. Birden arkadan biri seslendi
"Zeynep..."
-30. BÖLÜM SONU-
Yorumlarınızı esirgemeyin :)