Gjithmone ti.

Kapitulli 12.

         Xhejmsi
Hapa dritaren e dhomes,dhe pashe qe vendi ishte qetesi,dhe fakti qe kishte ren stuhi gjithe naten,ishte shenderruar erresire,dhe mjegull ku nuk dukej asgje. Degjoja zhurmat e sutdenteve qe bertisnin dhe qeshnin nga korridori. Mesa dukej dhe sot do qendronim ne hotel. Vesha bluzen qe me kishte ren ne toke dhe xhinsat e zeza,vendosa nje kapele pasi ishte ftoht dhe dola ne korridor,po kontrolloja per Evisenen por nuk po e shihja asgjekundi.
- Eshte atje ne fund duke luajtur- me tha Alesio.
Ktheva koken dhe pash Alesion,kisha 2 dit pa e pare.
- Ku je mik!? Nuk te kam pare per 2 dite. - i gjuajta ne shpatulla.
- Ti e di,Pamela gjera te tilla...- e la te nenkuptuar qe mesa dukej netet i kishte kaluar me te.
- Hahahahaha! Te kuptoj! Eja shkojme hajme ndonje gje!.
- Paolo ... - nisi te thoshte me fjalet pergjys , Paolo nuk duket asgjekundi eshte arratisur! Ka frik te beje burg,per aksidentin qe i mori jeten mamase se Evisenes.
- C'dreqin??? - fillova te bertisja aq shume saqe Evisena u cua direkt dhe erdhi tek une.
- Ca ndodhi?-mu pyeti duke me kapur doren.
- Asgje,nje konflikt.
- Po bertet si i cmendur,ule zerin se po te shikojne te gjithe.
- Nese nuk ma gjen ate bir k*rve,do e gjej vet dhe do e vras me duart e mia. Do paguaj per ate qe ka bere.
- Xhejms,,te gjithe kan kerkuar nuk eshte asgjekundi,nuk eshte faji jon- tha Alesio,kishte te drejte , ai ishte arratisur nga frika se do denohej gjith jeten ne burg.. Kur e shikoja Evisenen me dukej sikur po ja punoja mbas shpine,pasi e dija kush ia kishte vrar mamane!
- Ca ka ndodhur me Paolon?!-me pyete gjith kureshtje.
- Asgje! Mos pyet me!- i bertita,dhe shkeputa doren time me te sajen dhe u largova . Kisha vepruar padrejtesisht.
Kur i bertita me pa dhe syt nisin ti shkelqenin nga lotet qe po mbante perbrenda,ishte hera e dyte qe e beja ate veprim kur nuk kishte faj,duhej te kontrolloja veten. U ktheva hyra ne dhome dhe pash qe po mblidhte rrobat e saja.
- Ku do shkosh? Pse i mbledh rrobat?- nuk mu pergjigj vetem me shmangej,nderkoh qe mblidhte rrobat e saja.
- Do flej tek Kejsi.
- Arsyeja?-e pyeta duke i kapur krahun qe mos te largohej. Serish nuk m'u pergjigj.
- Evisen,arsyeja?
- Te lutem,do ndalosh se me bertituri dhe kur nuk kam faj? A mund te qetesohesh?
- E di e teprova me fal.
Mbylli valixhen dhe doli jashte duke perplasur deren. Nxitova te arrija mbas saj,por ne ate moment me ra telefoni.
- Alo Xhejms- ishte zeri i motres time te vogel,qe po qante.
- Klara? Ti je? Cpo ndodh ca ke? Klara? Linja u mbyll.
Me kapi paniku,nuk dija si te veproja,rruget ishin bllokuar nuk kisha si te levizja. Mamaje vite me pare me tha qe isha fryt i perdhunimit me Karlosin,nuk besoj te jete kshu pasi dite para se te vinim ketu ajo u zhvendos ne shtepine e tij,bashke me Klaren. E telefonova serish por nuk e hapi. Mora mamane dhe as ajo nuk e hapi. Mundesia e fundit ishte Karlosi.
- Alo?-e hapi me zerin e tij te shemtuar dhe te trash.
- Jam xhejmsi.
- Oo Xhejms,biri im-nisi te tallej dhe te qeshte njekohesisht.
- Ku eshte Klara? - e pyeta duke u nxehur.
- Kush eshte Klara? A Kla...ra .. Motra jote e dashur dhe e vyer.
Klara po me telefononte dhe e mbylla direkt.
- Klara?
- Xhejms-nisi te qante,mami ka ikur nuk eshte ne shtepi nuk e di ku ndodhet,ka ikur te jetoj me gjyshen tone dhe mua me la ketu,jam ne rrug cfare te bej? Xhejms?
Mamaja ka ikur? Nuk dija cte mendoja,Klara ishte vetem ne rruge.
- Prit aty ku je- dhe e mbylla telefonin te telefonoja mikun e babait tim zoti. Stivenin.
Ai pranoi qe Klara te qendronte aty derisa te vija une ne qytet. Keshtu u relaksova sepse ishte ne duart te sigurt,fola me Klaren gjith diten ne kamer,ajo eshte vogelushja ime , esht 6 vjec.

Klara- motra e Xhejmsit.

Shkova tek dhoma e Kejsit per te pare Evisenen,kur ktheva koken pas ajo ishte bashkuar me grupin e djemve te cilet po argetoheshin duke luajtur letra. Dhe Evisena vetem qeshte me ta. U acarova per nje moment,dhe u afrova tek ta duke shikuar Evisenen gjith inat.
- Evisen mund te vish pak- i thash dhe e terhoqa nga krahu.
- Po luaj.
- E shikoj.
- Domethene nuk vij.- dhe nisi te luante sikur nuk isha fare aty.
- Nuk vjen?
- Jo nuk vij.
- Ne rregull.
Meqe po tentonte te me bente xheloz mua,po beja dhe un te njejten gje.
- Pamela,e dashur !- bertita qe ta degjonte.- dhe e perqafova Pamelen.
Syt e Evisenes ishin ngulur aq keq saqe thash per nje moment kjo do vije te me vrasi.
U cua nga tavolina,dhe erdhi midis nesh.
- Kush eshte gjeja e mire qe te solli midis nesh? - i foli Pamela Evisenes.  - Me ler te qendroj pak me Xhejmsin,dhe e puthi afer buzes.
E teproi. Evisena po luante mendsh dhe vrapoi per ne dhome .
- Mos guxo te me puthesh dhe njeher,po te paralajmeroj!- ia thash keto fjale Pameles dhe e shtyva .
Situata ishte marre krejtesisht ndryshe.
- Evisen?- i therrita qetesisht. - Nuk doja te shkonin gjerat kshu,nuk mendova se do me puthte te betohem .
- Te pelqeu puthja? - me pyeti me syt qe po i digjeshin nga xhelozia.
- Evisen,he pra te lutem . - Dhe ca doje ti tek tavolina djemve?
- Po luaja.
- Po luaje? Nuk po vepron mire. - Me fal qe te bertita qpar po jam shum i nervozuar nga nje çeshtje. - i rrotullova duart e mia drejt belit te saj dhe bashkova ballin tim me te sajin. Tentoi disa here te hiqte duart e mia nga beli i saj po ja shtrengoja me shume .
- Me ler te shkoj,po me vret..
- Jo derisa te me thuash qe nuk do shkosh me tek tavolina e djemve,dhe te me japesh nje puthje,nuk te leshoj. Po e shtrengoja me shume..
- Nuk shkoj me tek tavolina djemve te betohem po vetem me lesho.
- Po tjeter?
- Xhejmssss!
U afrua dhe me puthi,ja leshova duart nga beli dhe e perqafova..
- Me fal .. - i thash duke e perqafuar.
- Beni gati rrobat te gjithe do nisemi per ne qyteettt!! - zeri i profesorit me acarues ne bote.
- Me ne fund!- tha Evisena duke u larguar nga une.
- Te dua shume. - dhe e putha serish.
- Edhe une ty nese me lejon te shkoj tek tavolina djemve per lojen e fundit.
- Asnjeher! Mos guxo. Ti e di qe je vetem e imja dhe do mbetesh gjithmone.

Kjo eshte Evisena.