Gjithmone ti.

Kapitulli 27.

Nuk kishim vendosur sy ne gjume.
Benim levizje zikzake neper korridore mga stresi. Mamase se Paolos i ra te fiket dhe ajo po merrte qetesues. Xhejmsin e kishte zen gjumi ne karrige nderkohe shpatullave kishte xhupin e tij prej lekure,me kishte kapur fort doren nderkohe qe po flinte.
Ktheva koken,dhe pash qe po vinte doktori nuk isha e sigurt a kishin kaluar 48 ore..
Fshiu ballin nga djerset dhe u drejtua nga ne:
- Shpetoi! - buzeqeshi lehte.
- Te shkuara! - dhe me goditi lehte shpatullave.
U gezova pafund,me vinte mire qe ishte sheruar,te pakten ne kte menyre do merrja edhe pergjigje pyetje qe po me mundonin.
- Xhejms..!? - po e therrisja me ze te ulet.
- Xhejms,zgjohu.. paolo shpetoi!
U zgjua me shume veshtersi,po buzeqeshi kur degjoi kete lajm.
- Doktoresha me falni? A mund te flasi Paolo?
- Po e dashur,mund te shkoni ta vizitoni.
Mora frym thell,dhe po nisesha drejt dhomes se tij kur nje dore me pengoi.
- Je e sigurt? - me tha xhejmsi duke me kapur nga beli.
- Po. - dhe ia hoqa doren.
- Po vij edhe une me ty,keshtu do jem me i qete.
-Dakord,eja.
Trokita ne dere.
- Ejani! - na tha embel infermierja.
Kthyem syt tdy me xhejmsin nga Paolo,dhe e pam qe kishte hapur syt. Kur na pa ne,filloi te dridhej. Shkova i kapa doren.
- Mos u shqeteso,kam ardhur te te them qe te kam falur,me behet qefi shume qe u zgjove vertet.
Buzeqeshi dhe njekohesisht renkoi nga dhimbjet,dhe po nxirrte lot nga syt.
- Si ndjehesh? - e pyeti xhejmsi duke i shtrenguar doren.
- Me mire tani qe Evisena me fali.
- Shpresoj te behesh akoma edhe me mire.
- Do doja te cohesha ne kemb dhe tju perqafoja,por sic e shihni.. - tha Paolo.
Une dhe Xhejmsi shkembyen shikimet me njeri tjetrin dhe ishim te bindur qe Paolo nuk e dinte qe nuk do mund te ecte me... , ose ndoshta ndonje mrekulli do e bente ate te ecte..
Dera u hap pa trokitur askush..
- Paoloooo!!!-therriti nena e tij duke qare.
- Biri im!!-filloi duke e puthur e duke e lare fytyren e tij me lot.
-Jam mire ma,vetem se me dhemb pak koka.
I buzeqeshem lehte Paolos dhe dolem nga dhoma duke e mbyllur dhomen qetesisht. Do vinim serish neser per ta pershendetur dhe do largoheshim ne qytetin tone.

- Do largohemi neser? - e pyeta xhejmsin duke e pare drejt e ne sy.
- Po,me avionin e pare nuk na lidh me asgje te qendrojme ketu.