More Than Just A SMILE

terug in de duisternis

1 slag, 1 beeld, of zelfs 1 woord is genoeg. Alles komt terug, als een film die versnelt is. Alles is terug in 1 knip, 1 seconden, 1 moment. Stil zit ik in een duistere hoek. Mijn benen opgetrokken, dicht bij mij. Mijn ogen, zo rood van het huilen. En mijn haren, door de war en in de knoop. Aab de andere kant van de kamer staan veel mensen, tieners zelfs. Ze lachen. Overal om hun heen is er licht, zo helder als lucht. Rustig zet ik 1 stap vooruit. Maar vanaf ik in het licht kom, is alles stil. Iedereen kijkt me aan, en voor minuten lang is alles stil. Iedereen kijkt me aan, en voor minuten beweegt er niemand. Stilaan beginnen ze weer te spreken. Ik vang iets op en word meteen lijk bleek. 1 woord, en als een slag komt alles terug. Ik word meteen met een snelheid achteruit getrokken, terug de duisternis in. Zelfs nog verder dan daarvoor. Ik kom er nirt meer uit, ik zit hier vast. Een masker is mijn enige optie, om mijn donkere innerlijke te verbergen. Want licht, krijg ik niet meer binnen.