CPMBG, HPMPG, HBLHB (Boy & Girl #1)

CPMBG 1.5

Dedicated sa mga couple na feel mag L.Q. tss. Wala na kasing L.Q. L.Q. kung trip niyo maghiwalay na lang kayo para kasi kayong tanga na gustong mag away kahit na dapat masaya lag kayo. Kaya kayo naghihiwalay eh. Matuto kayong pahalagahan ang relasyon niyo. Hindi yung saka niyo lang papahalagahan pag alam niyong mawawala na sa inyo. Try to learn how to be happy with the one you love. Never make them feel na invicible sila. Dapat kung mahal mo talaga ang isang tao dapat pinapasaya mo. If you love a person just love them don't hurt them. Kung gusto niyong masaktan wag niyo na silang idamay pa. Hindi sa lahat ng bagay kailangan karamay mo sila. May mga bagay lang talaga na kailangan mag isa mong hinaharap.

Miss na kita

- Bianca -

Simula nung nangyaring accidente sa'kin. Hindi ko na nakakausap si Josh. Wala nang naguusap at nagkakamustahan. Wala nang nagpapansinan. Wala ng nagte text. Hindi ko alam kung bakit. Lapit ako nag lapit sa kanya pero siya naman tong lumalayo.

Kaya napagdesisyunan ko na pabayaan ko na lang siya. Saka ko na siya kakausapin kapag ready na siya. Saka ko na siya kakausapin pag okay na siya.

Ang daya niya. Sa totoo lang dapat siya pa tong lumapit sa'kin. Kasi na saan siya nung mga panahong kailangan ko siya.

Wala di ba? Sabagay ano ba naman ako sa kanya. Isa lang fake girlfriend. Dahil diyan sa lintik na audition na yan. Nagkagulo na yung mundo ko. Nagkagulo na yung buhay ko. Hindi ko naman talaga gusto mag audition eh. Kung may magagawa lang ako. Hindi ganto ang gagawin ko.

It's so hard to pretend that we are in a relationship when the true is we're not. If i just have a choice. Then i'm not going to do this.

It's so hard for me to pretend her fucking girlfriend. Hindi niya yun alam kasi manhid siya. Hindi niya yun alam kasi hindi siya yung nasaposisyon ko. He will never ever going to feel the way i feel right now. Kasi hindi siya yung nasasaktan. Kasi madali lang sa kanya na iwasan ako. Samantalang ako naghihintay na dumating yung araw na kakausapin niya rin ako. Ayoko na ako yung lumalapit. Kasi paulit ulit na. Paulit ulit na akong naghihintay at nasasaktan.

Hay change the topic na nga lang. Sawang sawa na akong umiyak eh.

By the way. Sana lumipas na yung two years. Para makilala ko si Bryan. Hay ang kyut niya sa pic. Habang nakasuot siya ng head set. Kasig kyut niya yung pangalan niya.

Nagpapasalamat ako sa kanya kasi kung hindi dahil sa kanya baka patay na ako ngayon. Kung hindi dahil sa kanya baka hindi na ako muling mabuhay pa.

Nagpapasalamat din ako dahil siya ang may ari ng hospital na yon wala tuloy akong binarayan. Hay kapag nakita ko talaga siya yayakapin ko siya ng mahigpit. Utang ko yung buhay ko sa kanya.

By the way. Nandito nga pala ako sa Century Park Hotel. Sa may condo ko. Nandito ako sa loob ng room ko nakaupo sa kama at nakasilip sa salamin. Tinitignan ang pagsikat ng araw. Pagsusulputan ng mga sasakyan. Pagliliwanag ng kalangitan at pagsusulputan ng mga ulap. Naghahantay ako. Hinihintay ko na gumaling ako. Hindi lang dahil don sa accidente pati na rin sa sakit na nararamdaman ko sa ginawang pag iiwas ni Travs.

Tumayo na lang ako at pumunta sa kitchen. Kukuha ng pagkain tapos manonood ng tv. Ano kayang magandang panoorin?

Ah alam ko na. Manonood na lang ako ng Let's Fight Ghost. Para naman kahit sa palabas mapangiti ako.