Everything lost [✓]

Κεφάλαιο 50

Αμαλία
..................

"Δεσποινίς; Συγγνώμη είστε καλά;"άκουσα μια γλυκιά γυναικεία φωνή. 

"Εε;"σιγά σιγά άνοιξα τα μάτια μου, και αντίκρισα μια κοπέλα γύρω στα 25, είχε μαύρα ίσια μαλλιά μέχρι τον ώμο και καταπράσινα μάτια, ήταν πολύ όμορφη.

"Σε πήρε ο ύπνος, και το αγόρι που ήσουν μαζί, μιλάει μαζί με τον γιατρό εδώ και λίγη ώρα"μου είπε με ένα αχνό χαμόγελο στο πρόσωπο της.

"Αα... εμ... σε ευχαριστώ που με ξύπνησες"της είπα χάνοντας λίγο τα λόγια μου από τον ύπνο.

Γέλασε λίγο και κάθισε στην διπλανή θέση. Φαινόταν λίγο μελαγχολική αλλά και ανήσυχη ταυτόχρονα.

"Για εξετάσεις ήρθες;"με ρώτησε για να μου πιάσει συζήτηση.

"Ναι περίπου...απλώς λυποθύμισα και το αγόρι που ήταν μαζί μου επέμενε να έρθω για εξετάσεις..."της εξήγησα.

"Το αγόρι σου είναι;"με ρώτησε και τα μάτια της άστραψαν, ενώ εγώ πνίγηκα με το σάλιο μου.

"Ο-γκουχ-γκουκ, όχι δ-δεν είναι, συμμαθητής μου είν-ναι"της απάντησα προσπαθώντας να συνέλθω.

"Πάντως αυτό ο συμμαθητής σου πρέπει να νοιάζεται πολύ για σένα"είπε γελώντας μπερδεύοντας με.

"Μπαα δεν νομίζω"μουρμούρισα"εσύ γιατί είσαι εδώ;"την ρώτησα για να αλλάξω το θέμα της συζήτησης μας.

"Εγώ ήρθα για εξετάσεις καθώς είχα ζαλάδες, εμετούς καθώς και ξαφνικές αιμορραγίες, πόνους στην κοιλιά και όχι μόνο"μου είπε, φαινόταν πολύ αγχωμένη. 

"Περαστικά σου εύχομαι και καλή ανάρρωση"της είπα, εκείνη γέλασε και με ευχαρίστησε. 

"Πώς σε λένε;"την ρώτησα καθώς είχα περιέργεια. 

"Αντωνία"μου απάντησε.

"Αμαλία"της είπα και έτεινα το χέρι μου για χειραψία. 

"Ωραίο όνομα"μου είπε και γω της χαμογέλασα, ανταμώνοντας το κοπλιμέντο.

Φώτης
...............

Δεν μπορούσα να πιστέψω στα αφτιά μου, η καρδιά μου έτρεμε, το ίδιο και τα χέρια μου.

"Είστε σίγουρος γιατρέ; Αυτά που λέτε είναι πολύ σημαντικά"του είπα.

"Ναι είμαι, οι εξετάσεις το λένε ξεκάθαρα, πρόκειται για λευχαιμία, τελευταίο στάδιο, έχει το πολύ έναν με δύο μήνες ζωής"μου είπε χωρίς να χάσει την σοβαρότητα στο πρόσωπο του.

"Μάλιστα... εμένα γιατρέ αν μου επιτρέπετε να πηγαίνω τώρα"του είπα    και έφυγα κλείνοντας δυνατά την πόρτα. Καθώς άφηνα σιγά σιγά το χερούλι από την πόρτα ένιωσα τα μάτια μου υγρά.

Γύρισα από την άλλη και είδα την Αμαλία να μιλάει μαζί με μια μαυρομάλλα τύπισσα μεγαλύτερη κατά πέντε-εφτά χρόνια. 

Η Αμαλία με το που με είδε, χαιρέτισε την κοπέλα και ήρθε προς το μέρος μου. 

"Μίλησες με τον γιατρό; Τι σου είπε;"με ρώτησε αλλά εγώ δεν μπορούσα να της απαντήσω, ένιωθα τον λαιμό μου στεγνό.

"Πάω στο μπάνιο"της είπα ξεροκαταπίνωντας, δεν μπορούσα να την κοιτάξω στα μάτια, θα λύγιζα μπροστά της, κάτι που σε καμία περίπτωση δεν θέλω.

Γρήγορα κατευθύνθηκα προς τις τουαλέτες, μπήκα στην πρώτη που βρήκα χτυπώντας το χέρι μου στον τοίχο για να ξεσπάσω.

Αμαλία
................

"Δεσποινίς Σωτηροπούλου;"άκουσα την φωνή του γιατρού.

"Οο γεια σας γιατρέ, πώς πήγαν οι εξετάσεις;" τον ρώτησα.

"Είναι εδώ ο νεαρός που μίλησα πριν λίγο;"με ρώτησε.

"Ναι πήγε για λίγο τουαλέτα"του απάντησα" έτσι κι αλλιώς εγώ είμαι η εξεταζόμενη, οπότε πείτε το σε μένα"του απάντησα.

"Ναι σωστά, τελικά τα αποτελέσματα των εξετάσεων σας μπερδεύτηκαν με μιας άλλης κοπέλας που είχατε παρόμοιο όνομα"μου εξήγησε.

"Ααα,εε σιγά δεν πειράζει αφού το βρήκατε εγκαίρως, τελικά τι έχω;"τον ρώτησα γελώντας.

"Γαστρεντερίτιδα, μην πίνετε πολλά υγρά"μου απάντησε και γω του έγνεψα. 

"Οι λάθος εξετάσεις τι έδειχναν;"τον ρώτησα από περιέργεια.

"Λευχαιμία με έναν μήνα ζωής"μου απάντησε και έφυγε. 

Μόλις έφυγε άρχισα να γελάω, εντάξει στεναχωρήθηκα για την ατυχή κοπέλα, αλλά τώρα ο Φώτης νομίζει ότι έχω λευχαιμία;

Χμμ έχω ένα προαίσθημα ότι θα περάσουμε υπέροχα. Σκέφτηκα και έκανα έναν δαιμονικό χαμόγελο μαζί με το υπέροχο γέλιο μου.

...........................................................

Γειά σας αγάπες ❤❤❤

Το κεφάλαιο είναι λίγο μικρό αλλά εκεί ήθελα να το κόψω 😂😂😂

ο Φώτης, το καημένο παιδί😂❤

Η Αμαλία, το πανούργο μυαλό 😂❤

Για να δούμε πως θα αντιδράσει ο καθένας 😂😏😉😉

Στο επόμενο 😋

Πολλά φιλάκια ❤💋💋

|courteousspirit|