Αμαλία
................"Ο πυρετός σου έπεσε... λίγο"μου είπε η Ρένα και κούνησε το θερμόμετρο για να πέσει η θερμοκρασία.
"Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί γύρισες με τα πόδια μες την βροχή χτες το βράδυ..."συμπλήρωσε η Ρένα.
"Απλά δεν είχα ομπρέλα..."της δικαιολογήθηκα.
"Ναι... αυτό είναι...χτες ήρθες σε μαύρο χάλι και δεν εννοώ ότι ήσουν παπί!"πετάχτηκε ο Νίκος από το πουθενά.
"Άσε μας ρε Νίκο"του απάντησα με ότι δύναμη είχα.
"Καλά εγώ πάω κάτω...να σου φτιάξω μια σουπίτσα" είπε η Ρένα και έφυγε από το δωμάτιο. Όμως ο Νίκος έμεινε. Με κοιτούσε... βασικά με εξέταζε με ένα βλέμμα αγελάδος.
"Τι έγινε με τον Φώτη;"με ρώτησε στο άκυρο.
"Εε;"είπα και γύρισα από την άλλη.
"Τι έγινε με τον Φώτη;"με ξαναρώτησε υψώνοντας τον τόνο της φωνής του.
"Χωρίσαμε..."του απάντησα απλά.
"Τιιι;!; Γιατιιι; Μα είναι το καλύτερο παιδί"είπε ο Νίκος έκπληκτος.
"Νομίζεις..."μουρμούρισα"Δεν ακούω κουβέντα...δεν θέλω να τον ξαναδώ στα μάτια μου..."φώναξα και γύρισα την πλάτη μου από την άλλη.
"Μα τι σου έκανε;"ρώτησε ο Νίκος αλλά εγώ δεν του έδωσα απάντηση.
"Καλά... Αμαλία φεύγω για το σχολείο"μου είπε και έφυγε και αυτός από το δωμάτιο. Έμεινα μόνη μου... για ακόμη μια φορά.
Φώτης
..............Ήμουν στο θρανίο... κουνούσα συγχισμένα τα πόδια μου, έγραφα στο τετράδιο μου όμως έβαλα υπερβολική δύναμη, έτσι έσπασε η μύτη του μολυβιού μου. Ο Μάρκος με κοίταξε παραξενεμένος.
"Τι έχεις ρε φίλε; Ηρέμησε..."μου είπε πιάνοντας με στον ώμο. Εγώ τον κοίταξα, τότε ακούστηκε ο ήχος του κουδουνιού.
"Πάμε έξω..." του απάντησα.
"Okay"μου είπε και σηκωθήκαμε και οι δύο από τα θρανία μας.
"Εε που πάτε η παράδοση δεν τελείωσε"είπε αυστηρά ο Ψηλέας και σηκώθηκε από την καρέκλα, φυσικά δεν υπήρχε διαφορά.
"Το κουδούνι χτύπησε αυτό τα λέει όλα"του απάντησα απότομα ενώ ο Μάρκος τον έγραψε κανονικότητα.
"Λοιπόν για πες"μου είπε ο Μάρκος καθώς πήγαμε στο πίσω μέρος του προαυλίου.
"Η Αμαλία..."του είπα μη μπορώντας να συνεχίσω την φράση. Ο Μάρκος φαινόταν λίγο φοβισμένος. "Έμαθε για το στοίχημα"συμπλήρωσα.
YOU ARE READING
Everything lost [✓]
Teen Fiction2017©️|Η Αμαλία ήταν το πιο χαρούμενο και αισιόδοξο κορίτσι που μπορεί κάποιος να γνωρίσει. Είχε πολλές φίλες, ένα πανέμορφο αγόρι, μία πλούσια οικογένεια που τους αγαπούσε πολύ. Το πάθος της όμως ήταν ο χορός, χωρίς τον χορό η ζωή της δεν είχε κα...