Lee Vogue's Ang Reypist Kong Poltergeist [R-18]

IKALAWANG GABI

Alas kuwatro nang madaling araw. Umuwi akong tulala. Gulo-gulo ang buhok at gulagulanit ang damit. Palibhasa'y ulila na ako at walang mga kapatid, umuwi ako sa apartment ko na wala man lang nagtanong sa akin kung saan ako nanggaling at kung anong nangyari sa akin.

Dumiretso ako banyo at agad na nagbukas ng shower. Sa aking paliligo, saka ko pa lang isa-isang naalala ang mga nangyari sa akin.

Paulit-ulit akong ni-reyp...este kinangkong ng multo ni Don Carlos Romulus de la Fuente. Anak ng pating, napakasarap talaga ng ginawa niya sa akin. Una sa sofa habang nakatihaya, pangalawa sa sahig habang nakatuwad, pang-apat sa kesame habang nakabaliktad at panlima sa kama habang nakahilata.  Sa bawat pusisyon, dinala niya ako sa langit at kahit nakakakilabot isipin na multo siya at nasa sementaryo kami, hindi naman naging hadlang 'yun para maabot ko ang sunod-sunod na orgasm.

***

"Honey, patawarin mo na ako." Pagmamakaawa ng magaling na si Wilfredo sa kabilang linya ng telepono kinaumagahan. "Honey, tinukso niya lang ako, ikaw talaga ang mahal ko."

Akala ko sinsero, kaso naulinigan ko sa background ang pag-ungol ng isang babae: "Oh Willy, kangkungin mo na ako please!"

Tadong pangit na nga sinungaling pa! Tutal, balewala na rin naman ang pangarap kong isang lalaki lang ang makakakangkungan ko bakit pa ba ako magtitiis sa kumag na ito? Hindi na ako nag-aksaya ng panahon para makipag-away, binabaan ko na si pangit ng telepono.

Muli akong humiga sa kama at nanaginip nang gising tungkol sa naranasan ko kagabi. Hinaplos ko ng kaliwang kamay ang kaliwang dibdib ko, ipinangkapa ko naman sa kerokeropi ko ang kanan. Hindi naman ako malibog na babae pero pagkatapos ng nangyari, tila gusto kong maranasan itong muli. Sinubukan kong magsarili, pero kahit anong gawin ko, hindi ko talaga mapaligaya ang sarili ko. It's either hindi ako marunong o talagang mas gusto ko 'yung tunay na kangkungan.

"Babalik ako..." tinigilan ko na ang paggalaw sa sarili ko, "kailangan ko uling matikman 'yun." magpapakatotoo na lang ako.

***

Medyo madilim na ang paligid nang pumuslit ako sa loob ng musuleo ni Don Carlos. Umupo ako sa sofang nakaharap sa painting katulad kahapon pero wala namang nangyari. Nagpatuwad-tuwad ako at nag-tumbling, wala pa ring nangyari. Sinubukan ko ring mag-twerk pero nagmukha lang akong gaga, dahil wala pa ring multong humaklit sa aking bra.

Sa sobrang frustration, binato ko ng isang sapatos ko ang painting ni Don Carlos. Though hindi ko naman sinadya na matamaan ang urn sa paglagpak ng sapatos ko pababa. Bumagsak ang urn sa sahig at nabasag, pero sa halip na abo, iba ang nakita ko.  Isang sinaunang susi na may kasamang maliit na aklat na yari sa leather hardbound cover ang laman nito.

Copyright ⓒ 2017, Lee Vogue & DyslexicParanoia, All rights reserved.

"Juanita Solomon," Malakas na pagbasa ko sa pangalang nakasulat-kamay sa unang pahina. Binuklat ko ito sa bandang gitna. "Muli kaming nagkita ni Carlos sa dati naming tagpuan," pagbasa ko sa nakasulat-kamay roon, "may ipagtatapat daw siya sa akin na hindi ko maaaring sabihin kaninuman at sana raw ay mangako ako na kapag aking nalama'y hinding-hindi ko siya iiwan. Nangako ako, kahit hindi ako sigurado, ang nais ko lamang talaga'y ang malaman ang totoo niyang..."

Napahinto ako sa pagbabasa dahil pinilas ang sumunod na pahina. Tumingala ako sa painting ni Don Carlos, "Sino ka ba Don Carlos Romulus de la Fuente? At sino si Juanita Solomon?"

Tumayo ako, naglakad sa sofang nakaharap sa painting at naupo roon.

"Don Carlos Romulus de la Fuente," pagsambit ko sa pangalan niya sa pangalawang pagkakataon, "Ano bang misteryo mayro'n ang katauhan mo? Aha...I-google kaya kita?" Kinuha ko ang smartphone sa purse ko, sa google search ay tinayp ko habang binibigkas ko nang malakas ang pangalan ni, "Don...Ca-rlos...Rom-u-lus...dela...Fue-nte--"

Bago ko pa man mapindot ang search ay biglang lumipad ang cellphone ko, nagsara ang mga bintana at pinto kasabay ng pag-indap ng mga ilaw.

Namilog ang mata ko nang bigla siyang lumitaw sa harapan ko. Mahaba ang buhok nitong nakatali, mukha itong espanyol, matangkad, malaki ang katawan at walang saplot. Una ulit nitong sinira ang harapan ng blouse ko. Sumunod na tinanggal at inihagis nito ang bra pati na rin ang mini skirt ko.  Pero nahalata kong natigilan ito nang makita nitong wala akong panty. Kaya natatakot ma'y kumaway ako rito at sinabing..."Sarreh, uso kasi."

Sumimangot ito at walang pag-aatubiling sinakal at iniangat ako nito sa ere. Nagpumiglas ako. Pilit ko ring kinakalas ang kamay nitong nakakapit nang mahigpit sa leeg ko. 

"Ayoko sa babaeng hindi nagsasalawal!" May echo ang malamig ngunit malagong nitong boses.

"P-patawad." Nahihirapan man akong magsalita. "P-pangako sa susunod, magpa-panty na ako."

Agad akong binitawan nito. Nalaglag ako nang patihaya sa sofa, pero bago pa man ako naka-recover sa nangyari'y bigla nitong sinisid ang kerokeropi ko. Sinipsip niya ito nang tila isang pornstar na hapon sa isang Japanese porn movie. Maingay, animo'y baboy na kumakain sa turel, but in all fairness..."Ooohhh." Masarap.

Nagulat ako nang makapa ko ang buhok niya. 'Teka,' sa utak ko, 'di ba multo siya? Bakit nahahawakan ko na siya?' Mas nagulat ako nang pati ang buong ulo nito nahahawakan ko rin, 'Aba...anong kababalaghan ito?' 

Para makaganti ako sa pananakal niya sa akin, sinabunutan ko ito at lalong inginudngod sa kerokeropi ko. Nagpupumiglas ito at tinapik ang magkabilang hita ko.

"Niyeta ka! Bakit mo ako sinakal ha?"

" Umh!" Mas inipit ko ang matangos na ilong nito sa puson ko.

"Akala ko ba multo ka nang hindi na kailangang huminga, ha? Bakit ka nagwawala riyan!" Binatukan ko ito at muling sinabunutan. "Tutal, patay ka na naman, mapatay man kita ulit, hindi ako makukulong. Pero dahil salbahe ka, iibahin ko ang nakalagay sa lapida mo... 'here lies Don Carlos Romulus de la Fuente, died of kepyas suffocation!' Buwisit ka"

Bigla itong kumalma. Akala ko patay na kaya pinakawalan ko na, pero laking gulat ko nang tumunghay ito nang nakangisi at isang iglap na sinunggaban ang mga melon ko na halos kasabay ng pagkangkong niya sa kangkungan ko!

Napakapit ako sa sinasandalan kong sofa, "Oohhhh. Gosh oohhh! Tangina mo! Akala ko ba patay ka na?!" Tumingala siya. Sinampal ko ng kanan ko ang pisingi n'ya, sabay haplos naman ng kaliwa sa kanyang fabulous abs.

Napangisi siya sa ginawa ko. Sinabunutan niya ang buhok ko, "Ikaw ang papatayin ko sa kangkong!" Sa malamulto nitong tinig na may echo pa. "Parepareho kayong mga babae. Mga sinungaling. Traydor. Taksil!" Lalo nitong binilisan ang pagkangkong sa akin na tila gusto na nito akong patayin sa kangkong.

Sinuntok ko ang ilong niya. Nagulat ako na tinamaan siya at dumugo 'yun. Napahinto ito ng pagkangkong sa akin. "Anak ng salagubang, ano ka ba talaga? Multo ka ba, tao, demonyo, zombie, aswang?--"

Tiningnan niya ako nang masama habang pinapahid ang dugo sa kanyang ilong.  "Wala ka na ro'n." Nagulat na naman ako dagil naging normal na ang boses niya; wala na itong echo at hindi na rin malamig.

'Oh my, my, ang sexy ng boses niya.' sa utak ko. Na agad din namang naputol nang bigla niyang...

"Yaaaaaaahhhh!"

Kinangkong nitong muli ang kerokeropi ko na tila gusto na nitong wasakin ito.

[ITUTULOY]