Lee Vogue's Ang Reypist Kong Poltergeist [R-18]

IKATLONG GABI

Daig ko pa ang nilurayluray na papel na binitbit ng ipo-ipo. Umuwi akong iika-ika sa paglalakad, punit-punit ang damit, walang kabiyak ang sapatos, tirik-tirik ang buhok at tulala sa sobrang pagod. Akala ko, hindi na matatapos ang kabrutalan ng tadong Don Carlos na 'yun. Laking pasasalamat ko sa pagsikat ng araw dahil 'yun ang naging hudyat ng kanyang paglalaho.

Langya, daig pa niya ang sex machines sa napapanood ko sa porno. Walang hinto kung kumadyot. Palibhasa, hindi yata talaga tao kaya hindi man lang hinihingal.

Sumalang ako sa shower. Umupo ako bathtub, pero natutulala pa rin ako sa naging karanasan ko nitong huli. Himala ngang nakatayo at nakapaglakad pa ako sa kabila ng lahat ng nangyari sa amin ni Don Carlos.

Naaalala kong ilang beses akong nagmistulang napo-possess dahil sa hindi mabilang na pangingisay dahil sa extreme multiple orgasm. Walanghiyang kumangkong naman kasi ang multong 'yun (multo nga ba?) tila kasi lahat ng galit nito sa mundo'y ibinunton nito sa kerokeropi ko. But in all fairness to that supernatural maniac, hindi naman ako nasaktan bukod sa sabunot niya. Napagod lang talaga ako nang sobra dahil hindi man lang niya ako pinagpahinga.

"Sino ka ba?"  Bulong ko sa sarili ko patungkol sa kanya. "Bakit parang galit ka sa mundo at sa mga babae?" Pinatay ko na ang shower at nagsimula nang nagtuyo ng aking katawan. "Kung wala sa musoleo ang abo mo, nasaan ito? Don Carlos Romulus...ano bang nangyari talaga sa 'yo?"

Dala-dala ko pa ang purse ko, pero nawawala na ang cellphone ko, sa kabila nang pakiramdam kong 'I am not smart and complete enough,' kapag hindi ko hawak ang smartphone ko, hindi ko na ininda 'yun dahil sa pag-dive ko nang walang saplot sa kama ko...wala na akong pakialam kung nakatulog man akong walang poise, nakanganga, humihilik na tumutulo-tulo pa ang laway.

***

Ala-una na ako nagising at alas dos ng hapon na ako nakapasok sa trabaho. Kahit na nakapahinga na ako, pakiramdam ko, patang-pata pa rin ako sa sobrang sakit ng buong katawan ko. Pakiramdam ko, namamaga rin ang kerokeropi ko, kaya mas malamang sa hindi, na hindi na ako babalik pa sa musoleo ng manyak na rapist slash King Kadyot, na hari ng mga mang-iiyot sa underworld.

"Hi Jillian," pagbati sa akin ng officemate kong si Joe. "Akala ko hindi na kita makikita ngayong araw. Lunes na lunes, half day ka?" Taragis na manyak, nakasilip ito sa bandang dibdib ko. Hindi ko ito pinansin. "Ah, Jill, free ka ba tonight?"

"No." Walang gana kong sagot.

"Eh tomorrow night?" 

"No."

"Wednesday?"

"No."

"Thursday?"

"No."

Sumimangot na ito, "How about Friday?"

"No na no."

"Kailan ka pwede? Saturday?"

"No."

Nagsalubong na ang kilay nito, "Wag mong sabihin pati Sunday hindi rin pwede?"

"Yes."

"Akala ko ba break na kayo ni Willy?"

"Oo nga."

"Are you dating someone new?"

Napaisip ako, "Sort of."

"Anong sort of?"

"Sort of wala kang paki! Chupi! Alam ko naman ang intensyon mo sa 'kin kaya ngayon pa lang, sinasabi ko na sa 'yo. Stop bugging me."

Copyright ⓒ 2017, Lee Vogue & DyslexicParanoia, All rights reserved.

"Bakit, ano bang iniisip kong intensyon ko?"

"Wag ka nang magmalinis diyan. Sa pagtitig mo pa lang sa jugaygay ko parang gusto mo na akong kangkungin."

Ops.

Nangunot ito, "Kangkungin?" Tumalikod na ako at umiwas.

***

What is happening to me?  Hindi ako makapag-isip nang diretso sa trabaho. Palaging lumulutang ang isipan ko sa Musoleo sa sementeryo. Kalahati ng utak ko ang nagsasabing wag na wag na akong babalik doon, pero kalahati rin ang nagsasabing, 'No man can kangkong your kangkungan like Don Carlos. Kailangan mong bumalik, or else, your kerokeropi will be depressed...again.'

***

"Oooh yes Baby! Ooohhh yes!" Akala ko mahihimatay ako nang pinakshet n'ya ng hinlalaki niya ang kerokeropi. Kasabay ito ng pagdila nito sa ibabaw mahiwagang kabibe ko. Nahuli niya agad ang g-spot ko sa loob at labas ng aking kangkungan. "Namong manyak aahhhh...namong manyak! Nam-Ohhhhh. Pakshet ka! Pak na pak ang sheeeet mong demonyo ka!" 'Wag ka, panay ang haplos ko sa ulo niya para hindi niya ihinto ang pamamakshet sa perlas ng kabibe ko. Ilang hagod at sundot pa, naramdaman ko na ang imboluntaryong pangingisay ng buong katawan ko.

Akala ko, hudyat na 'yun nang pagkangkong niya sa kabibe kong kapapakshet lang niya. Nagulat ako na sa halip na kangkungin ako, huminto ito at tumihaya rin sa sofang inuupuan ko.

Nakakabingi ang katahimikan.

"Bakit ka bumabalik dito?" Malungkot ang mukha niya. Nakatanaw sa kawalan.

"Bakit naman hindi?"

Tiningnan ako ng magaganda ngunit malungkot nitong mga mata. "Hindi ka ba nasasaktan?"

"Nasasaktan."

"Eh bakit nga bumabalik ka?"

Ano, sasabihin ko ba na kahit masakit, sulit naman dahil sa masarap naman siyang kumangkong?

"Ewan ko."

Lalo itong sumimangot. "Hindi ka ba natatakot lugar na ito at sa akin?"

"Natatakot."

"Oh eh bakit nga bumabalik ka pa?" naiinis na ito.

"Ahmm."

"Ano?!"

Nagulat ako.

"Ewan ko nga. Basta ang alam ko..."

Natagalan.

"Ano nga?!"

"Hindi kita matanggal sa utak ko simula no'ng una."

Biglang umamo ang kanyang mukha.

"Hindi ko alam ang explanation, basta ang alam ko lang...hinahanap-hanap kita. Gusto kitang makasama araw-ara...ummmhhh."

Hinalikan niya ako sa labi na may halong paglamutak sa mga melon ko. First time naming maghalikan, dahil puro kangkong lang ang ginawa namin nitong nakakaraan.

Nasarapan ako kaya sinipsip ko agad ang labi niya sa tuwing nahahagip ko alinman sa itaas at ibaba. Umuungol siya kapag ginagawa ko iyon.

"Ikaw na yata ang hinihintay ko." Sabi niya. "Sana nga, ikaw na ang pinakahihintay kooooh." Nagulat siya nang sa biglang pagkalas ko sa pakikipagtukaan sa kanya ay lumuhod ako at sinunggaban ang kanyang higanteng kambyo at nilollipop 'yun hanggang sa siya na ang nangingisay ngayon sa sarap. Siya naman ngayon ang napapakapit sa sandalan.

[ITUTULOY]