Lee Vogue's Ang Reypist Kong Poltergeist [R-18]

IKASAMPUNG GABI

"Kung Kapre ang tunay na ama ng Papa mo, eh di..." Namilog ang nga mata ko bago ko tinakpan saglit ang bibig ko. "'Y-yun ba ang dahilan kung bakit ikinulong ka? N-nagiging Kapre ka rin? N-naghihitsurang K-kapre ka rin?"

"Ikinulong ako, pero hindi naman ako naghitsurang kapre.  Hindi naman lahat." Muli niyang sinarhan ang baul.

"Ha? What do you mean sa hindi lahat?"

Humarap ito sa akin. "Yung ari ko lang, k-kapag nakikita ako ng mga babae. Tumitriple ang laki ng ari ko at kailangangang maka-kangkong ako bago ito bumalik sa dati."

Napalunok ako. "H-ha? Papa'no pala kapag..."

Nalungkot ang kanyang mukha, "Kailangan mong kayanin, Jillian. 'Yun lang ang paraan para makawala ako sa sumpa."

"P-pero...'y-yun bang nakangkong mo dati...nakayanan ba nila?"

Natahimik siya. "Oo. Kaya lang..." Napayuko ito. "Namatay rin makalipas ang ilang araw dahil sa sobrang pagdurugo."

"Ano?! Alam mong posible akong mamatay tapos gusto mo magpakang..."

"Iba sila, iba ka!"

"Paanong naging iba?"

"Birhen sila lahat..."

"Ah gano'n? Iniinsulto mo pa ako ngayon dahil hindi na ako virgin nang nakuha mo ako? After kong maghirap para tulungan ka eto pa ang mapapala ko? Eto pa ang..."

Umiling-iling ito. "Hindi 'yun ang ibig kong sabihin Jillian!"

"Anong hindi? Eh 'di ba kasasabi mo lang, iba sila kasi virgin sila. Napakatanga ko naman pala kung mali ang pagkakaintindi ko!"

"Hindi sabi 'yun ang ibig kong sabihin!"

"Kung hindi, eh ano?"

"Lahat sila nabigla. Hindi pa sila nakaranas tapos gano'n na agad ang pumasok sa kanila. Eh ikaw..."

"Ako? Ano ako?!"

"Ikaw nakangkong ko na ng siyamnapu't walo! Kahit paano, sanay ka na. Mas malaki ang pag-asang makakayanan mo!"

"Buwisit ka!" Sigaw ko sa mukha niya, "Anong gusto mo, mag-suicide ako para sa 'yo?! You know what?"  Gumapang ako at lumundag pababa sa kama."I quit! Ayoko na. Pagod na pagod na ako. Hindi ko nga alam kung bakit nagpapakagaga ako sa 'yo, eh alam ko naman na ginagamit mo lang ako para sa sarili mong kapakanan!" Pinulot ko ang mga damit ko at nagsimula nang magbihis.

"Hindi totoo 'yan, Jillian..."

"Anong hindi totoo? Na ginagamit mo lang ako para magpakangkong ako sa 'yo ng isang daang beses para lang makawala ka sa sumpa mo? Kapag nakawala ka na? Ano? Napaka-imposible namang babalikan mo pa ako matapos mo na akong mabilasa?! Oh well, 'yun ay kung swerteng mabubuhay pa ako 'di ba?"

Nanlumo ito. "Totoong gustong-gusto ko nang makawala rito pero hindi tulad sa iniisip mo."

"Kung hindi 'yun eh ano pa?"

"Para magkasama na tayo nang malaya kahit sa labas."

"Sinungaling!"  Nakapagbihis na ako kaya pumunta na ako sa may pinto.  "Malay ko ba kung binibilog mo lang ang ulo ko para magkasama na kayo ni Juanita! Diyan ka na! Huwag mo nang asahan na babalikan pa kita leche ka!"

"Jillian..." Nilapitan ako nito pero lumayo ako.

"Good bye!"

Ibinalibag ko ang pinto sa pagsara ko nito.

***

Hindi ako nakatulog buong gabi. Hindi ko sigurado kung anong pumasok sa isipan ko kung bakit ko sinumpungan si Don Carlos.  Sa inis ba talaga? Sa pangambang binibilog lang niya ako? Sa sobrang pagod lang? O baka naman natatakot lang ako sa malaking malakapreng 'ano' niya na kailangan kong kayanin?