(Kitap olacağı icin sadece bir kısmı buradadır)
"Koruma şirketinize söyleyin, ben kadın koruma istemiyorum." Dedi birden. Dişlerimi sıktım. Demek bu yüzden öyle demişti Patron.
"Koruma şirketimiz beni gönderdi, beğenseniz de beğenmeseniz de ben kor...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aşk, ezberlenmiş bir şiire benzerdi. Sadece o şiir olurdu kulaklarında, dilinde. Başka şiirlere meyletmezlerdi. Başka şiirleri düşünmezlerdi. Sadece varsa yoksa akıllarında tek bir şiir vardı.
Mert'in dediği gibi akşam vakti, dışarıya çıktım kızı beklemeye başladım. Kapıda benim değil Osman Beyin şahsi korumaları duruyorlardı. Taksi kapının önüne durunca, içinden inene baktım. Kız, beni görünce kaskatı kesildi. Bende onu görünce şaşırmıştım. Kapıyı kapatıp, yanıma doğru ilerlemeye başladı. Utangaçtı. "Nisan abla" dedi bana bakarak.
"O değilsin değil mi?" dediğimde başını eğdi. "Ama sen"
"Artık değilim. Nişanı attım" dedi ağlamaklı bir ses ile. Elimi başıma koydum. Telefonum çalmaya başladı. Mert arıyordu. Benim kuzenim olan Başak'a aşık olacağını hiç düşünmüyordum. Bununla birlikte canımın yanması daha fazla arttı. Nasıl saçma bir hoşlantıysa artık, ne zaman geçecek diye gözüne bakıyordum.
"Gel" diye kapıdan birlikte girdik. Bahçede birlikte ilerlemeye başladık. "O adam" dedim ona bakarak yürümeye başladım. "Mafya bunlar Başak, sen nereden buldun bunları"
"Biliyorum, ama seviyorum" dediğinde dişlerimi sıktım. Kapının önüne doğru ilerledik. Kapıyı Mert açtı. İçeriye girer girmez sarıldı Başak'a. Onlara baktım, yüzümden hiçbir duygu okunmuyordu. Sadece orada öylece dikiliyordum.
"Teşekkürler Nisan" dediğinde başımı salladım sadece. Başka hiçbir cevap vermedim.
"Başak'ın üzülmesini istemiyorum" dediğimde şaşkınca bana baktı.
"Ne" dedi şaşkınlıkla.
"Başak benim kuzenim." Diye nefesimi aldım. "Nasıl oldu bu" diye Başak'a baktım.
"Şey" dedi Başak, yandan Mert'e baktı. "Karşılaştık bir yerde sonra işte hep buluşmaya falan başladık" diye özet geçti. Mert gülerek başını salladı.
"Kuzenin olmasına çok şaşırdım"
"Emin olun ben daha fazla şaşırdım" diye başımı çevirdim sinirle. İkisi de benim sinirlendiğimi anlamışlardı.
"Nisan abla sakin ol lütfen. Gerçekten seviyoruz birbirimizi"
"Sen nişanlıyken Mert Bey ile nasıl buluşursun" diye kızdım ona doğru. "Sen böyle bir insan mısın Başak"
"Nisan" diye araya girdi Mert. "ben biliyordum nişanlı olduğunu" ona doğru şaşkınca döndüm. "İlk zamanlar arkadaşça konuşuyorduk sonra aşık olduk birbirimize"
Kapı açılınca hepimiz kapıya doğru döndük. Osman Bey ile Dilber denilen kadın gelmişti. Osman Bey çok sinirliydi. Kadına bir şeyler diyordu. Başak'ın kolundan çekip arkama aldım.
