(Kitap olacağı icin sadece bir kısmı buradadır)
"Koruma şirketinize söyleyin, ben kadın koruma istemiyorum." Dedi birden. Dişlerimi sıktım. Demek bu yüzden öyle demişti Patron.
"Koruma şirketimiz beni gönderdi, beğenseniz de beğenmeseniz de ben kor...
Yeni yazdığım kitabıma "MAVİ" ye hepinizi bekliyorum. Bana instagramdan ulaşabilirsiniz: Selmakahraman.7 ;)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Düzen neydi? Bir insana söylesen ki sen hep tek düze yaşayacaksın. Kabul etmezdi. Kim isterdi ki zaten monoton bir hayat. Bu aralar ben istiyor gibiydim. Tamam sıkılırdım belki ama kalp ağrısı çekmezdim belki de. Uzaklara gitsem de benimle gelebilecek bir kalp ağrısı vardı. Ne zaman bitecek diye gün sayarken buluyorum kendimi. Sonra da kalan günlere baktıkça içim sıkıyor, üzülüyordum...
"Nisan" diye seslendi dışarıda dururken bana.
"Evet efendim" dedim ona bakarak.
"Bir şey mi var, solgun gibisin" başımı olumsuz anlamda salladım.
"İyiyim sağolun"
"Gidelim o zaman bizi bekliyorlar şirkette" birlikte arabaya geçtik. Arabada çıt çıkmıyordu. Konuşasım yoktu. Mert arada telefonuna bakıyordu o kadar. Arabayı da ben kullanmıyordum. Yanımdaki başka bir koruma kullanıyordu. Şirkete geldiğimizde birlikte indik. Mert ile birlikte içeriye geçtik. Odasına doğru ilerledik. Kapıyı ondan önce açtım, içeride Başak ile karşılaştım. "Ne yapıyorsun burada" dedim ona bakarak.
"Ben çağırdım Nisan sorun yok" dedi Mert. Başımı salladım sinirle. Bir de bu geri zekalı ile uğraş işin yoksa. Onları yalnız bırakıp Şirketin, büyük penceresinin oraya gidip durmaya başladım. Şimdi, bir de bunların çıkmasını bekle. Sonra birlikte eve git. Bu geri zekalı kızın nispet yapmasını izle. Hep aynı şeylerden sıkılmaya başlamıştım artık.
Telefonuma mesaj geldi. Sinirle telefonu çıkarttım ekrana baktım. "Herşey yolunda" yazıyordu. Eve bıraktığım iki koruma bana mesaj atmışlardı. Tamam onlar iyiyse sorun yoktu. Ellerimi arkama verip, büyük camdan dışarıyı izlemeye başladım. Yaprakların dökülüşünü izlemeyi her zaman çok sevmişimdir. Ama şimdi sanki beni anımsatıyor gibiydi. Bende bu yapraklar gibiydim belki. Savrulup gidiyordum, ne olacağım belirsiz. Kapı açılınca o tarafa doğru döndüm. "Demek şirketin yıl sonu etkinliği var" dedi Başak. Eline alacan bu kızı bir kaşık suda boğacaksın. Neyse sinirlenme Nisan, zaten şurada az kaldı.
"İlk başta balo var sonra da çalışanların motive olması için kampımız var"
"Bir bu eksikti" diye söylendim. Mert duymuş olacak ki bana baktı.
"Sende geliyorsun hem baloya hem kampa"
"Niye bensiz olmuyor mu?" dedim ona bakarak.
"Olmuyor ki söylüyoruz. Baloya da iş kıyafetlerinle gelme, etraftaki bütün korumalar öyle giyinecek"
