InstaGroom Series 1 Rich COMPLETED

Eye To Eye

CHAPTER ONE

BITBIT ang tatlong kahon ng buko pie na binili sa Crisanto's ay pumihit na si Iris para lumabas ng pastry shop. Naroon pa sila sa San Pablo. Pauwi na sila ng mama at papa niya sa bahay nila sa Quezon City mula sa pagdalaw sa kanyang lola.
Hustong naitulak niya ang kaliwang dahon ng glass door nang bumukas naman ang kanan. Tumingin siya sa lalaking nagbukas ng pinto sa eksaktong sandali na tumingin din ito sa kanya.
Parang huminto ang oras habang magkahinang ang kanilang mga mata. Napigil ni Iris ang hininga. Biglang kumabog nang mabilis ang kanyang puso. Hindi ito ang conventional good-looking guy na madalas niyang makita sa mga mall maging sa school. His face was pleasant to behold, appealing to the eye. Prompting a second look.
Napatid ang ugnayan ng kanilang mga mata. Nasundan niya ng tingin ang pagpasok nito. Nakapasok na sa loob ang lalaki ay hindi pa rin niya magawang umalis sa pintuan.
"Iris!"
Kumislot siya sa pagtawag ng papa niyang si Ramil.
"Bilisan mo at tatanghaliin tayo. Ma-traffic na."
"Opo, nandiyan na." May panghihinayang na lumabas si Iris ng Crisanto's.
Habang pauwi ay hindi pa rin mawala sa kanyang isip ang guwapong lalaki. Walang duda na na-crush-at-first-sight siya. Taga-San Pablo rin kaya siya?

PAEKIS-EKIS ang bisikletang sinasakyan ni Iris. Mabuti na lang at walang gaanong sasakyang dumaraan sa kalye nang mga sandaling iyon. Matingkad na ang sikat ng araw kahit alas-siyete pa lang ng umaga. Tahimik ang paligid. Panaka-nakang maririnig ang mahinang tunog ng makina ng washing machine. May naglalaba marahil sa kapitbahay.
Hindi pa talaga siya marunong mag-bike, pero matagal na niyang pangarap pag-aralan. Kaya kahit mag-isa ay sinisikap niyang matuto.
Kagabi pa siya nagpaalam kay Tita Olivia kung maaari niyang magamit ang luma nitong bisikleta. Nakasabit lang ang bike sa toolshed sa likuran ng bahay ng kanyang Lola Irenea. Pinagtulungan nilang mag-tita na maibaba iyon kagabi. Si Tita Olivia pa ang nagbomba ng hangin sa malalambot na gulong ng bike. Tinulungan din siya nitong linisin iyon.
Napausad na ni Iris ang bisikleta hanggang sa tapat ng kapitbahay nila sa kanan, ang malaking bahay ng mga dela Cuesta. Ngunit pagkalampas niya sa tapat ng bakal na gate ay natanggal ang kadena sa riles ng bisikleta. Napailing siya. Nasira na yata ang bike gayong hindi pa siya natututong magpatakbo.
Ibinaba ni Iris ang stand ng bisikleta bago siya bumaba roon. Namaywang siya, tumunganga sa bike na parang mauutusan iyon na umayos mag-isa sa pamamagitan ng telekinesis.
Nakarinig siya ng nagtawanan. Pag-angat niya ng tingin ay nakita niya si Tito Crisanto, ang may-ari ng malaking bahay. Nasa bakuran ito at kausap ang isang lalaking nakatalikod sa gawi niya.
Ang guwapo ng likod. Napagdaop ni Iris ang mga kamay at dinala sa kanyang bibig na para bang maririnig siya ng lalaki. Hindi ito katangkaran, lean ang pangangatawan na makikita sa suot na navy blue T-shirt. Clean-cut ang gupit ng buhok na lalong nagpakita ng mahaba nitong leeg.
Binawi na niya ang tingin sa dalawa. Ang kasalukuyang problema ang dapat niyang harapin. She sat on her haunches. Walang bisikleta sa bahay nila sa Quezon City. Kotse lang ang sasakyang minamaneho ng papa at mama niya kaya wala siyang alam sa mga bisikleta. At wala siyang interes sa mga teknikal na bagay.
Pinagmasdan niya ang kadena ng bisikleta. Nakalaylay iyon kaya sinubukan niyang ibalik sa riles.
Hindi kaya ng kanyang mapapayat na daliri. Namantsahan lang ng grasa ang kanyang mga kamay ngunit talagang hindi niya maibalik ang kadena sa dating posisyon.
"Nasira ba, 'ne?"
Nag-angat ng tingin si Iris. Isang lalaking nakasuot ng navy blue T-shirt ang palapit. Hindi siya makakurap. Nakatingin lang siya rito. Para siyang tinamaan ng shooting star, o Halley's Comet siguro dahil nalulon yata niya ang sariling dila.
Mas guwapo pala ang lalaki kapag nakaharap. Hindi guwapong mukhang chickboy kundi guwapong cute. Biglang naalala ni Iris ang lalaking nakasalubong niya sa pintuan ng Crisanto's may apat na buwan na ang nakararaan. Hindi siya maaaring magkamali. Ilang gabi rin na naging laman ng kanyang isip ang guwapo nitong mukha. At labis ang tuwa niya ngayon na muling makita ang lalaki.
Walang kamukhang celebrity ang lalaki. Pero sa palagay niya ay papasang artista ang ganoong mukha. He was in the same mold as Tom Rodriguez, with his sincere, almost-sad eyes and dark brows. Ngunit doon na nagtatapos ang pagkakatulad ng dalawa.
Pero "'Ne" ang tawag sa kanya ng lalaki.
Pinigilan ni Iris ang mapangiwi. Fourteen na siya at matangkad pero parang sa isang sampung taong gulang naman ang payat na pangangatawan. "N-natanggal lang ang kadena." Nagawa rin niyang sumagot sa wakas.
Tumingkayad din ang lalaki. Ito na ang nagbalik ng kadena ng bike sa riles. Tumayo ito pagkatapos, sinubukang pagulungin ang mga gulong ng bike bago ipasa sa kanya. "Okay na. Palagyan mo na lang siguro ng lubricant para hindi maganit i-drive."
"Anong lubricant ang gagamitin?" tanong ni Iris. Wala siyang alam pagdating sa tools at mga bagay na kadalasang ginagamit ng kalalakihan.
"Grasa lang."
Napatingin siya sa mga kamay. Kaya pala may grasa ang kadena ng bike.
"May grasa ba sa inyo?"
"H-hindi ko alam."
"Saan ka ba nakatira?"
Itinuro ni Iris ang bahay ni Lola Irenea.
"Ganito na lang, kung mahihintay mo ako rito, hihingi ako ng grasa kay Tito Cris. Ako na ang maglalagay ng grasa sa bike mo."
Namilog ang mga mata ni Iris. Napagdaop pa niya ang mga kamay at puno ng pasasalamat na tumingin sa kaharap. Bukod sa kanyang close friends at malalapit na kamag-anak, ngayon pa lang yata may isang tao na kusang nag-alok ng tulong sa kanya. At hindi kung sinong tao lang. Ito ang guwapo nilang kapitbahay na crush na yata niya agad. "Talaga?"
"Oo." Ngumiti pa ang lalaki.
Lumundag-lundag naman ang puso ni Iris, namawis ang mga palad at leeg niya at parang inapuyang bigla ang kanyang mukha.