RAISING PORTIA

Chapter 10

Chapter 10
time to move on

hannahs pov

Ang ganda ng umaga sa tuwing nakikita ko ang anak ko. Ang ngiti niya ang siyang pumapawi sa lhat ng sakit na nasa dibdib ko. Now I really have to move on. Ayoko na...ayoko ng umasa. Yohan really love Liddy so much para piliin ito.
Masakit..napakasakit...heto na yung sinasabi nila na state of moving on.
Sa lahat ng napagdaanan ko, I learned to love myself too...yung tipong hindi na magpapakababa sa ngalan ng pag ibig..ano man ang reason ni Yohan?i'll close my heart...my mind and my ears. Hindi na niya makikita ang anak ko.
Si daddy, pilit kaming pinapauwe sa Pilipinas...but i refused ayokong masaktan anak ko.
Sana nakilala ko ang tunay kong mga magulang...siguro..ipagtatanggol nila ako kay Yohan.
" Bes...papirma naman tong certificate ko oh.."
Si Jennah..d na kami galit galit...kaya lang hindi ko na maibabalik ang dati...pilitin ko man bumabalik sa isip ko kung gaano kababa ang tingin sa akin.
S" Bes.."
Walang kibo kong pinirmahan ang certificate niya.
" Bes..." hinawakan niya ang kamay ko. She's about to cry..pero bakit ganun hindi ko na maramdaman yung affection sa bff ko.
" Go back to work.." seryoso kong saad.
" Bes..akala ko ba hindi ka na galit sa akin?"
Huminga ako ng malalim.
" You know Jennah..you made a stain here" tinuro ko ang dibdib ko.
" No matter how many times you say sorry...it doesn't heal...it doesn't go..."
"Bes...Im so sorry..."
She's now crying. Nakaramdam ako ng bigat sa dibdib. This is my bestfriend bakit hindi ko kayang maibalik sa dati.
" Im sorry..."humihikbi ito.
Am I numb?
God forgive me.
" Its okay..Jennah go back to work."
She stared at me.
She catched my eye.
" Hannah...bakit iba ka na?"
Nagkibit ako ng balikat. Hinawakan niya ako sa siko.
" Nasaan na ang bestfriend ko...bakit ang lamig mo...bakit noon kahit malaki ang problema mo,.nkakaya mong ngumiti...ikaw pa ba ang bes ko?"
Pumiksi ako..napakahigpit ng hawak niya.
" Hindi kita iniwan Hannah...kapatid na ang turing ko sayo...bakit napakadali mong lumayo...ilang beses na ba ako nag sorry...?"
Lalo pa itong umiyak.
Naalala ko ang mga sakripisyo niya para sa amin ni Portia.
Kahit walang kaalaman sa pagpapalaki ng bata, nasa likod ko lang siya.
" Leave me.." nanginginig ako. Dati madali akong umiyak pero ngayon...wala ni patak ng luha.
" Hannah.."saad niya.
Lumayo ako sa kanya.
" Hindi ko makakalimutan ang mga tulong mo sa amin ng anak ko..salamat.." tumalikod ako sa kanya.
" Hannah..hindi ako si Yohan..!" medyo napalakas ang boses nito,
" Bakit?pare pareho kayo..sasaktan niyo ako...at tatalikuran...ikaw Jennah?hindi mo alam kung gaano kasakit ang ginawa mo?palibhasa wala kang mabigat na pinagdadaanan."
" Ayoko na..sawa na akong magtiwala kahit sa iyo pa..
Bakit..Jennah ??ikaw sana ang pinakahuling taong tatalikod sa akin eh.."
Tumaas na din ang tono ng boses ko.
I wanna cry..
" Bes..patawarin mo na ako..please.."
Tumingin ako sa labas ng bintana. Kitang kita ko ang kabuuan ng Pacific Island Club.
Dito kami unang nagkatrabaho at hanggang ngayon staff pa din.
" Hayaan mo muna ako...huwag kang mg alalala pinapatawad na kita..just let me chill.."
Tumango ito at lumayo na.
Ayokong humiwalay sa bestfriend ko..pero ayoko na ding maging pabigat pa...
I will raise Portia alone.
Kahit gaano pa kahirap kakayanin ko.
Mabura man ang lahat ng Yohan sa mundo.

Sabi nila hindi na ako tulad ng dati..oo kulay man ng tao ngbabago din..ako pinagbago lng ako ng panahon..ng pagkakataon.

Portia by my side...hell could be heaven..

Masaya naman ba ako?

Oo..

Masaya akong si Portia lng ang kasama ang karamay.

I know my kid...she hates her dad..ewan ko ba..
Everytime she see's baby with a dad, she have tantrums..o kahit sa tv, inooff iyon.

Letting go..?madali lang..para sa isang inang tulad ko wala ng mas mhalaga pa kesa sa anak ko.

Pumapasok ako sa trabaho sa umaga, titignan ko nn ang anak ko sa gabi. Haay...
Ganito pla ang single mom, no days off..but im loving it. Ngiti palang ng anak ko...heaven na..