RAISING PORTIA

Chapter 18

RAISING PORTIA CHAPTER 18
By:Tink

Crippled..

Nagising ako ng may marinig akong humahagikgik.
It's Portia, tumatawa siyang mag isa habang nanonood.
" Mama gising ka na pala.."
Ngumiti siya sa akin.
Magaan ang mukha nito..ngunit naninilaw padin..
Back to reality...
I sighed. Tumayo ako at nagtungo sa banyo.
I saw my reflexion.
May bandage sa baba ko, i removed it...ang sakit..
Two stitches..malaki pala.
Sana hindi na ako nagising...si Zayn siguro ang nagdala sa akin dito.
Meron din akong malaking pasa sa kaliwang pisngi..at mga gasgas sa braso.
Naman mahapdi.
I helped myself then goes out.
Naroon na si Jennah nakikitawa kay Porx.
" What are you watching guys?"
Tumingin sa akin si Jennah.
Kahit nakangiti ito, malungkot ang mga mata niya.
" Disaster movie.." saad ni Porx na hindi nahihiwalay ang mata sa tv.
Masaya ang anak ko..
" Ma.."
Ibinaling niya ang mukha sa akin.
" Im sorry yesterday..."
Ngumiti ako at niyakap siya.
She's about to cry but she gazed at the television.
" Hannah ayos ka lang ba?" si Jennah.
Nagtungo kami sa labas,
" Kelan pa naging maayos ang buhay ko..."
Nagbabanta na naman ang mga luha ko, ngunit pinilit kong huwag tumulo.
" Hannah.."
Niyakap niya ako.
" Huwag ka namang ganyan..look instead of making your body fit for donation..you end up hurting yourself.."tumango ako.tama siya.
Nakita kong papalapit si daddy. He walks slowly, ang lalim ng iniisip niya.
" Hi dad.."
Nagulat ito sa hitsura ko.
Yumakap naman ako sa kanya. Hindi na siya nagtanong pa.
" Gising ba ang apo ko?"
Ngumiti ako.
" Yes tito, nanonood ng tv.."jennah uttered.
Dad smiled at pumasok na sa kuwarto.
Ang tagal na namin dito sa hospital.
Still tatagal pa.
" Hannah mauna na muna ako, may kakausapin lang ako, i'll be back at seven.."
Niyakap ko siya.
" Okay lang Jen..take your time ako magbabantay kay Porx.."
Ang ganda ng panaginip ko.
Im still thinking about it..sana hindi ako natulog..
Sana..kasama ko pa siya...
Narinig kong nag uusap si dad at si Porx.
"Portia..don't talk like that."
Mariing saad ni daddy.
Portia cried.
Pilit nitong inaabot ang Intravenous line niya na nakakabit sa kaliwang kamay.
" Lolo..I want papa..please...i wanna see him before I die.."
Humihikbi ito.
Inaalis ang mga leads sa kanyang chest.
Dahilan upang mg alarm ang mga monitor.
Portia....
Yohan nasan ka na...
Pumasok ako.
" Porx...anong ginagawa mo..."
She's unstoppable pilit na tinatanggal ang mga nakakabit sa kanya.
" I want papa..Sana ginising niya ako..sana hinalikan niya ako..sana niyakap niya ako...I know he loves me..I know that..."
Niyakap ko siya.
" Anak..tama na..please.." Umiiyak na din ako..
Sinenyasan ko si daddy na tumawag ng nurse.
They gave her muscle relaxant, and she's still crying but kept still.
Ngayon lang nagganito ang anak ko.
Inayos ko siya para maging comfortable.
" Portia...hold on...hahanapin ko si papa mo..."
" He's back..I knew it I saw him lastnight...and he hugged me...i sa...w him..and he hugggedd mee...i sa...w himm annn"
Ginapi na ng antok ang anak ko. We saw Yohan..pareho kaming nakita si Yohan..
Naubos ang lakas ko, naupo ako sa sahig, kita ko ang paglaylay ng mga kamay ni Portia..
Umaagos na naman ang luha ko...I cannot bear seeing my child like this...
"Yohan..."
Inabot ni daddy ang kamay ko..
He looked at me...
" Daddy...." yumakap ako sa kanya.
I cried as if nobody can't stop me.
Bakit bangungot ang reality ng buhay ko..bakit....
" Dad...bakit ganito...dad.."
I sat on the sofa. Still trying to calm myself.
This is a freakin' life.
Tinitigan ko ang anak ko...she's now skinny...awa..pagmamahal...kirot...luha..

Simula ng pinagbubuntis kita Porx..hanggang ngayon luha at pasakit ang dinanas mo sa akin...hindi ko sinasadya anak..

Hindi ko sinasadya...kung pdeng ako nalang ang mahiga diyan..gagawin ko...kung pdeng ako nalang...

Humalik ako kay Portia..

Madali akong lumabas.
Saan man ako dalhin ng mga paa ko wala na akong pakialam makita ko lamang si Yohan...
YOHAN'S Pov

Hannah saw me at the park. Hinabol niya ako..God you know how much I wanted to kiss her. She's too vulnerable.
Dapat kasama niya ako sa lahat..pero wala akong mukhang ihaharap sa kanila ni Portia.
Lumingon ako...she's now seated on the ground sapo ang ulo...she's bleeding...crying...
Paulit ulit niyang sinasabi ang pangalan ko..
I was about to help her up..pero dumating ang isang lalaki..Zayn..tama His name is Zayn...he took Hannah..
He love my wife...
Hindi na lamang ako nagpakita..
Naglakad lakad ako, tinitimbang kung ano ang tama..ang matgal ko ng tinatago o ang mag ina ko..
It's drizzling...hanggang sa maging ulan na...binilisan ko ang lakad...the house is open, pero wala akong naramdamang ano mang bagay..
Dumiretso ako sa kuwarto...
Dito nabubuhay ang ala ala namin ni Hannah...dito sa mundo ko..magkasama pa kami...dito sa mundo ko..inaalagaan at minamahal ko sila...kahit malayo...nasa puso ko sila.
" Yo..han.."
Sa mahinang tinig na iyon parang nabingi ako...illusion lamang ba iyon..
Then I saw Hannah standing infront of me...she's in pain...she's bleeding...lumuhod ako at niyakap ang paanan niya..
Hindi ko kayang tumayo...
Kahit matagal na ang lumipas bakit ganito padin si Hannah...
She seems to love me more despite everything i've done..
Despite of leaving her..
Niyakap niya ako..she's so weak..halos hindi na niya kayang tumayo.
Inihiga ko siya sa kama..she's begging me not to leave her ever again...
Hindi ko sila iniwan...
Narito ako naghihintay..she promised me she'll come back.
Heto bumabalik na sila sa akin..
It's time for me to let go..
To let go of the past...
To let go of Liddy's shadow..
Ang mag ina ko ang mhalaga.
Dinala ko si Hannah sa hospital, malaki din ang natamo niyang sugat sa baba, two stitches din yun.
And I left her in my daughters room.
Matagal kong niyakap ang anak ko..
My tears fell as I kiss her in her forehead.
Napakagaan sa pkiramdam.
Nagmulat ng mata ang anak ko...she smiled at me...
She said papa...
Ang sarap sa pakiramdam..then she fell asleep again.
Patawarin mo ako anak...
Hinalikan ko sila bago tuluyang umalis.
I was about to open the door..when dad and the man named Zayn came.
" Yohan...anak.." yumakap sa akin si daddy.
" Dad..."
Hinila ko sila sa labas para hindi magising ang mag ina ko.
Mag aalas sais na noon.
The sun was about to rise.
Huminga ako ng malalim.
" Yohan..alam mo na ba ang nangyayari sa anak mo..?"
Zayn's voice filled the hallway.
Tumingin ako sa kanya at umiling.
He told me everything...
" Bumalik ka na sa mag ina mo.." Si daddy.
Tumango ako.
Iisa lang ang nasa isip ko ang dugtungan ng buhay ang anak ko.
Madali akong nagpascreen for liver donation, ngsign ng waiver at nag paphysical exam.
Bago ako umalis...sinulyapan ko muna ang mag ina ko.
" Bro..."pinigilan ako ni Zayn.His eyes telling me not to leave.
" I need to go somewhere.."
Madali akong umalis.

On Liddy's grave and her mom.
Liddy told me to go back in Hannah's arms..pero ayaw ng shadows ko.
Now Iam ready to let go.
My phone rang.
" Yohan."
It's Zayn.
Gusto niya makipagkita sa akin.
I met him in our house.
Naroon na siya sa greenhouse.
" Yohan.."
Kinamayan niya ako.
Tumingin siya sa iba't ibang sulok nggreen house.
" You love my sister..kahit napakahabang panahon na ang nkalipas...nabubuhay ka sa ala ala niya.."
Tama siya.
" Sister?"
Tumango ito.
Halata namang hawig ito kay Hannah.
Iniba niya ang usapan at naging seryoso siya.
" Youre not fitted for liver donation." diretsang saad niya.
Paano nangyari yun. Ako..ako ang dapat magdonate para sa anak ko.
Ako dapat.
Natutop ko ang ulo ko.
My tears flowed.
" Yohan..."
Hannah's voice woke me..
Umiiyak na yumakap sa akin.
" Yohan.."
I hugged her as tight as I can..as if i'll never let her go.
" Yohan...kailangan ka namin...please come back to me.."
Dumaloy ang mga luha ko...
Hannah's begging...
She's staring at me now.
Pero masahol pa ako sa lumpo...wala akong silbi...
Napahawak ako sa ulo.
Im crippled of this circumstance sana man lang bigyan ako ng Diyos ng pagkakataon.
I kissed my wife...shallowly...then turned into deep passionate kiss.
I miss her...all of her.
Paano ang anak namin...
Paano ko pupunan ang lahat.
Paano kami maguumpisa...kung sa simula palang ng laban talo na ako.
Mahal ko sila..
Mahal na mahal..

Tink:
You're my everything..
Without you my life has no meaning..
Peterpan..why can't you see me..

Tink:wtf bumalik ka yohan!!!mabrook
Yohan:oo naman pinagbakasyon moko eh, try mo sa oahu o kaya sa mañagaha island malulunod ka.
Tink:(tameme)
hmmm..basta ako bubuo ng pamilya...at hindi iiwan kaylan man!
Yohan:(clueless) anong konek sa sinabi ko?

Abangan po how Hannah and Yohan handled the problem....