You Are Mine ( Mr.Vice Presedent Fudijenzo Obsession ) •BOOK 1• Completed

°CHAPTER 32°

  LORENZ's POV-

FUCK! napamura nalang ako ng sunod sunod.
Hindi ko akalain na pupunta rin dun siya.
Damnit! Buntis siya at buntis rin si kylen.
What the fuck!

"Baby? Anong problema? Bakit hindi ka mapalagay jan?" tanong sakin ni kylen habang nakaupo sa sofa at kunot noong tinignan ako.

"Nothing." ikling sagot ko at umiwas ng tingin.

"I know your not good. Mabuti na yung sinabi mo kanina, atleast hindi na siya manggugulo satin. Alam na niya kung sino ang mahal mo. So, problema na niya yun. She's pregnant right. At mas kailangan kita lorenz. Don't you dare to choose her. We need you here." malambing na sambit niya at hinalikan ako.

Tinugunan ko naman ito at pinalalim ang halikan namin.
Mas mahal ko si kylen, siya ang unang babaeng minahal ko.
At si jacine? She's just my stress reliever.
Hindi ko siya mahal. Ginagamit ko lang siya para kay enzo.

-JACINE's POV-

NAGISING nalang ako ng nasa hospital bed na ako.
Nag simula na namang tumulo ang mga luha ko.
Napahawak ako sa tyan ko.

"Nurse? Anong nangyari?" tanong ko sa babaeng nurse na chinecheck up ako.

Umiling iling lang ito at hindi ako magawang tignan.

"Mahina na ang kapit ng bata Ms.Jabez, kailangan mong iwasan ang stress at laging umiiyak nakakasama yan sa bata. Tsaka may mga vitamins akong ibibigay sayo. Kailangan mo yan inomin araw araw para maging malusog at mapadali ang panganganak mo." mahabang linya niya at nakahinga naman ako ng maluwag.

Akala ko na talaga may nangyari ng masama.
Hindi ko dapat dinamay ang bata.
Wala siyang kaalam alam sa nangyari.
Kailangan kung lumayo.
Yun nalang ang tangi kong paraan para hindi ko na ulit makita si lorenz.
Wala siyang kwenta.

Pagkatapos kong ma discharge ay agad akong nag impake.
Aalis ako sa lalong madaling panahon.
Hindi ko na kaya pang mag taggal dito.

"Ma'am jcine? Saan po kayo pupunta? Baka magalit po si sir lorenz kapag umalis kayo." takang tanong ng kasambahay namin.

Or should i say kasambahay lang niya.
Wala akong pakialam kong magalit man siya.
Mas kailangan ako ngayon ng anak ko.
Hindi ko siya kailangan, hindi namin kailangan ang gagong ama niya.
Mas mabuti pang umalis nalang ako.

"Wala akong pakialam kong magalit siya. May babae na siya or should i say pamilya. Ano pa bang itatagal ko dito? Aalis na ako sa demonyong bahay na to." sambit ko at nilagay na lahat ng gamit ko sa malaking bag.

Napatigil ako sa pag aayos ng nag vibrate ang phone ko.
Tinignan ko yung caller at sinagot agad.

"Hey, cin saan kana? Nasa airport na ako." sagot niya sa kabilang linya.

"I'm on my way. Hintayin mo lang ako." sagot ko at agad binaba ang tawag.

Marami akong masasakit na ala alang maiwan dito.
Simula sa araw ng pagsasama namin.
Hindi ko yun makakalimutan.
Nung araw na ginahasa niya ako, nung araw na sinaktan niya ako ng sobra.
Hindi ko makakalimutan ang kahayopan na ginawa niya.

-FLASH BACK-

"L-lorenz? Anong gagawin mo sakin?" takot kong sambit at umatras ng umatras.

Nakakatakot ang aura niya.
Parang ano mang oras ay papatayin niya kung sino man ang kukuntra sa kanya.

"Scared huh? Hahah! Nasaan ang tagapag ligtas mo? Bakit wala pa siya? Natatakot na ba siya?" malademonyo niyang tawa at hinigit ako sa leeg.

Hindi ko alam kong anong kailangan niya sakin.
Halos mamamatay na ako sa higpit ng pag ka higit niya.
Hindi ko na magawang makapag salita pa.
Sobrang sikip na rin ng lalamunan ko.