το Απαγορευμένο

Κεφάλαιο 4

Οι μέρες περνούσαν και δεν τον έβλεπα μετά από αυτη την νύχτα που τον ξανά είδα μπροστά μου
Σηκώθηκα όπως και κάθε πρωί και κατέβηκα να φάω πρώινο με τους γονείς μου

"καλημέρα"
"καλημέρα κόρη μου καλημέρα πως κοιμήθηκες;"
"μια χαρά"
"να σου βάλω καφέ?"
"ναι μαμακα αν μπορείς ευχαριστώ"
"αγάπη μου έχουμε να σου πούμε ότι σε ένα μήνα από τώρα θα σου έχουμε γάμους"
"α αλήθεια ποιος παντρεύεται κάποιος συγγενείς μας;"
"σχεδόν εσύ μπορεί να μην τον ξέρεις τοσο καλά αλλά τόσα χρόνια φίλοι δεν υπήρχε περίπτωση να λυπω από το γάμο του "
" ποιος πες μου "
" ο Στέφανος αντε επιτέλους θα βάλει και αυτός κουλουρά καιρός ήταν "
Είπε η μητέρα μου
" τον θυμάσαι τον φίλο μου το Στέφανο είχε έρθει πριν δύο εβδομάδες Σπίτι "
" ε ναι ναι τον θυμαμαι"

Για κάποιο λόγο η καρδιά μου πονούσε ναι πόνος ήταν αυτός ένιωθα ότι θα σπάσει σε χίλια κομμάτια
Σηκώθηκα γρήγορα και ανέβηκα στο δωμάτιο στους γονείς μου είπα ότι κάτι ξεχασα
Έκλεισα την πόρτα και τότε δεν άντεξα ένα δάκρυ έκανε την εμφάνισή του
Γιατί να με πειράξει τοσο
Εγώ δεν τον ήθελα πια στην ζωή μου
Μπορεί να κάνει ότι θέλει να προχωρήσει όπως και εγω
Πως θα πάω σε αυτόν τον γάμο πως
Με πληγωνε ξανά κατάφερε να με πονέσει πάλι για δεύτερη φορά τα κατάφερε

Άκουσα το κουδούνι να χτυπα

"καλώς τον τον γαμπρό"

Άκουσα τον πατέρα μου όχι όχι δεν μπορώ να τον δω τώρα δεν θέλω να τον δω τώρα δεν θέλω να καταλάβει ότι με πειραξε δεν θέλω να ξέρει ότι κατάφερε να με πληγώσει δεύτερη φορά
Δεν θέλω να ξέρει τίποτα για μένα

"Έλενα κατέβα κάτω"

Άκουσα την μητέρα μου
Έπρεπε να κατέβω δεν ήθελα να καταλάβουν ότι κάτι συμβαίνει βγήκα σιγά σιγά και προχώρησα στο διάδρομο
Κατέβηκα τα σκαλιά και τότε τον είδα μπροστά μου τα βλέμματα μας συναντιθηκαν
Ήταν ήταν τόσο όμορφος μπορούσα να κάθομαι και να τον κοιτάω ωρες
Αλλά οχι μια μάσκα ήταν πίσω από αυτό το πρόσωπο είναι άσχημος στην ψυχή
Τον πλησίασα και του δώσα το χέρι μου
"η ώρα η καλή χάρηκα πολύ όταν το έμαθα"

Βούρκοσα έσφυξα τα δόντια μου για να μην βάλω τα κλαματα όχι δεν θα του περνούσε το δικό του δεν θα του έδινα την χαρά για ακόμη μια φορα

"σε ευχαριστώ και στα δικά σου"

Μου είπε με ειρωνεία
Με ειρωνεύεται κιόλας.. Τι θράσος

" εμένα θα με συχωρέσετε έχω αργήσει"
"α και εγώ για ένα καλημέρα πέρασα πρέπει να πάω να κανονίσω εκκλησίες και κάποιες λεπτομέρειες για το γάμο"