το Απαγορευμένο

Κεφάλαιο 6

"τρελός για σένα"
Με άρπαξε και με φίλησε ξανά με πάθος
Τον έσπρωξα
"τι κάνεις θα μας δει κανένας"
"δεν με νοιάζει αλήθεια δεν με νοιάζει έκατσα και σκέφτηκα δεν θα τομ κάνω αυτόν τον γάμο και θα το πω και στον πατέρα σου θα χαρεί"
"τι λες τι είναι αυτα που λες "
" τουλάχιστον θα ξέρει με ποιον είσαι"
"θες να του πούμε και πως γνωριστήκαμε η μήπως να του θυμίσουμε τι ηλικία έχω και τι ηλικία έχεις "
" πο ρε Έλενα σταματά να το λες αυτό καραμέλα το χεις κάνει πια όσο για τότε ναι από την αρχή το είδα αλλιώς αλλά σου εξήγησα μετα πως είχε το πράγμα δεν πήγα με καμία μετά από αυτό "
" αν δεν κάνω λάθος έχει κάποια που θέλει να σε παντρευτεί "
" επειδή θα την παντρευτώ δεν σημαίνει ότι την έχω ακουμπήσει κιολας"
" δεν σε καταλαβαίνω και στο κάτω κάτω γιατί να σε πιστέψω θες να με πισεις ότι θες μια μικρή και ένα χρόνο δεν έχεις ακουμπήσει καμία 35 χρόνων άντρας "
" αν δεν με πιστεύεις δεν μπορώ να κάνω κατι"
" ξέρω εγώ τι θα κάνω "
" τι"
" θα το ξεχάσω ότι έγινε τα πάντα και καλά θα κάνεις να το κάνεις και εσύ "
" τι λες γάμο τι μαλακιες μου λες ακούς τι λες πως μου ζητάς να ξεχάσω κάτι τέτοιο "
" είναι απλό "
" απλό; αυτό έχεις να πεις μόνο απλο"

Κοκκινησε ολόκληρος νόμιζα ότι θα εκραγεί οι φλέβες στα χέρια του πεταγοντουσαν σταμάτησε για λίγο και γύρισε από την άλλη
Μετά από κάτι λεπτά γυρνάει και με κοιτάει
" εντάξει Έλενα όπως θες "
Κάτι μέσα μου έσπασε με αυτή του την φράση έπρεπε όμως αυτό ήταν το σωστο

"τα λέμε στο γάμο μου λοιπόν"

Ανοίγω την πόρτα χωρίς να απαντήσω και φεύγω γρήγορα
Μπενω μέσα στο σπίτι με κλάματα
Πέφτω στο πάτωμα και τυλίγω τα χέρια μου γύρω από το πρόσωπο μου για να μην ακουστώ
Κλαίω με λυγμούς
Δεν αντέχω τον πόνο πονάω πονάω πολύ και δεν ξέρω πως να το κάνω να σταματήσει
. Σηκώνομαι με όσοι δύναμη είχα και ανεβαίνω τις σκάλες κατευθύνομαι μέχρι το δωμάτιο μου και μπενω μέσα
Άρχισε να βρέχει δυνατά
Κοίταξα από το παράθυρο μου και είδα ότι ήταν ακόμα εκεί μέσα στο αμαξι
Τι ήθελε τι περίμενε
Μετά από λίγο τον είδα να φευγει
Τράβηξα την κουρτίνα και έπεσα στο κρεβάτι προσπαθώντας να κοιμηθω

Στέφανε που είσαι Στέφανε
Στέφανε τι έπαθες γιατί έχεις αίματα Στέφανε μιλά μου
Στέφανε όχι μην κλείνεις τα μάτια σου Στέφανε μη μη
Σήκω σήκω Στέφανε
Στέφανε στεφανεε

Σηκώθηκα τσιριζοντας ένας κρύος ιδρώτας κυλούσε σε όλο μου το σώμα
Δάκρυα κυλουσαν από τα μάτια μου κοίταξα γύρω μου ήμουν στο δωμάτιο μου όνειρο ήταν μόνο ένα όνειρο
Οι γονείς μου δεν άκουσαν κάτι πήρα αμέσως το κινητό στα χέρια μου και τον πήρα τηλέφωνο
Στο δεύτερο χτυπο το σηκωσε

"ναι"
"Στέφανε σε ξύπνησα"
"ποιος... Έλενα κλαις τι έγινε"
"συγνώμη Στέφανε συγνώμη αυτό ήθελα να σου πω μόνο"
"Έλενα μην κλείνεις Έλενα"

Και το έκλεισα είχα ανάγκη να τον πάρω να τον ακούσω και να του πω αυτό το πράγμα δεν ξέρω πως μου ήρθε
Με πήρε πίσω δεν το σήκωσα
Μου ήρθε μηνυμα

"σε δύο λεπτά να βγεις στο γνωστό μέρος "
Πάτησα για να απαντήσω
" καλύτερα όχι συγμωμη που σε πήρα είδα ένα κακό όνειρο και είχα ανάγκη να σε ακούσω καληνύχτα"